De kogel is door de kerk, regisseur Ron Howard zal de opkomende Han Solo (2018) overnemen nadat regisseurs Phil Lord en Christopher Miller op staande voet werden ontslaan. En dat nadat regisseur Josh Trank ook al de laan werd ingestuurd nadat zijn Fantastic Four (2015) niet werd gesmaakt door pers en publiek.
Laat ik meteen met de deur in huis vallen, ik ben een grote fan van Star Wars maar was niet te vinden voor het idee van een Han Solo film. Ik ben verzot op Han Solo en de vertolking van Harrison Ford was geniaal in zijn karakterisering en briljante in zijn eenvoud, en ik weet niet of veel fans de ‘echte’ achtergrond van deze figuur willen kennen. Zoals David Lynch zei; “when you talk about things, a big thing becomes smaller”. Ik heb mijn idee waar Han Solo vandaan komt, hoe hij de figuur is geworden die we in de eerste Star Wars films hebben gezien. Ik ken niemand die echt staat te wachten op een Han Solo origin story. Origin stories leveren zelfs meestal belabberde films op. Komt daar nog bij dat de nieuwe hoofdacteur ons niet meteen vertrouwen inboezemt.
© Walt Disney Studios Motion Pictures
Dit gezegd zijnde had ik een beetje hoop op iets NIEUWS met regisseurs als Lord en Miller (21 & 22 Jump Street, The LEGO Movie). Dit is nu helemaal van de baan. De meest voor de hand liggende reden voor hun ontslag is dat de studio niet overweg kon met hun manier van werken. Bizar dat ze hen dan hebben aangeworven voor deze film, want Jump Street was om te lachen en komedie is nu eenmaal hun sterke kant. Het was voornamelijk Kathleen Kennedy, producer en hoofd van Lucasfilm, die moeite had met de geïmproviseerde manier van werken. Dit was geen zaak van “creative differences”, zoveel is duidelijk. Kathleen had +100 miljoen dollar betaald en wou deze potentiële nieuwe franchise niet laten gijzelen door twee jonge diva’s. Dus moest er vanuit verschillende hoeken worden gedraaid zodat de monteur (Pietro Scalia) keuzes had, iets wat niet geheel volgens het principe was van de twee cineasten.
En het ene probleem bracht het andere met zich. Een regisseur waant zich vaak de baas op een set – en dat is vaak ook in het belang van de film, gezien zijn visie de uiteindelijke film zal vorm geven. Maar in essentie is een producer de baas, en de conflicten tussen regisseurs en producers zijn schering en inslag, zeker wanneer producers zich gaan bezig houden met het “creatieve aspect van de opnames. Naast Kennedy was er nog een haan in het kippenhok, met name scenarist Lawrence Kasdan. Lawrence heeft het personage geschreven! Hij kent beter dan wie dan ook Han Solo. En eigenlijk had dit zijn laatste film moeten worden en zou hij zijn zoon Jon Kasdan – die ook heeft meegeschreven aan deze film – een duwtje in de rug geven. Maar dat kon enkel wanneer de film een succes zou zijn, en wanneer Lord en Miller afstand begonnen nemen van het script “om hun eigen ding te doen”, kwam er heel wat nervositeit.
Kathleen is wel degelijk verantwoordelijk voor de keuze van deze “screwball comedy”-regisseurs, en het is altijd wel een beetje vervelend om regisseurs op het quasi einde van de productie te dwarsbomen, maar ze kon niet anders toe Lucasfilm eigenlijk niet helemaal overtuigd bleek te zijn van de daily’s en met name de vertolking van Alden Ehrenreich. Ehrenreich had eerder al zijn beklag gedaan bij Kathleen en was niet zeker over de richting waar Lord en Miller naar toe wilden, wel de juiste was voor het personage. Dit zou Ehrenreich’s doorbraak rol kunnen zijn of het einde van zijn filmcarrière, dus zat hij ook met angstzweet. En nu de studio ook niet overtuigd was, heeft ze meteen een acteurscoach laten opdraven (waarschijnlijk omdat niemand haar achteraf kan verwijten dat ze het schip heeft laten zinken zonder redding te bieden. Een acteurscoach op de set brengen is tevens ook een ondermijning van de creatieve controle van een regisseur op de set. Het ging van kwaad naar erger en Lord en Miller bleven geïsoleerd, zowel op de set als in de media. Hun versie van de feiten weet niemand.
Tot overmaat van ramp gaat Lucasfilm de jonge cineasten vervangen door een oudere regisseur, met name Ron F’ing Howard (63). De man die ooit in een ver verleden goede films maakte (Cocoon, Willow, Backdraft, Apollo 13, A Beautiful Mind, Cinderella Man) maar de laatste tijd niets meer in mekaar steekt waar je nog geld wil voor uitgeven (The Da Vinci Code, Angels & Demons, The Dilemma, In the Heart of the Sea, Inferno ). En ik begrijp volledig de keuze van de studio om een generatie-genoot van Kasdan (68) aan boord te brengen, alsook een studio-regisseur die dit project naar een veilige haven kan brengen. Ik denk tevens dat George Lucas wel eens achter de keuze van Ron Howard zou zitten. Maar deze film zit al in een VER GEVORDERD STADIUM. De opnames zijn immers begonnen in februari van 2017! Wat gaat Ron Howard nog kunnen doen? Hij zal tevens moeten werken met een cast die hij niet heeft gekozen (Emilia Clarke, Woody Harrelson, Phoebe Waller-Bridge, Donald Glover, Thandie Newton en Michael Kenneth Williams)! De studio dacht waarschijnlijk, de naam van Kasdan moet op de affiche blijven dus laten we heb tevreden stellen en een ronkende naam als Ron Howard zal ook wel volk trekken. Mijn hoop is verdwenen als sneeuw voor de zon.
Conclusie, ofwel is de film uitstekend, en Lord en Miller zullen zichzelf weer opnieuw mogen bewijzen met kleinere budgetten. Ofwel is de film teleurstellend en dan zal ’the blame game’ uitbarsten. Wat heel wat fans zullen zich dan afvragen waarom Lord en Miller hun visie niet konden verwezenlijken. Dit is hier een project die relevant kan zijn – voor zowel een jonger publiek als een iets oudere generatie – indien de makers iets onverwachts brengen. Harrison Ford komt niet terug en ik wil geen cosplay film met Alden Ehrenreich die Harrison Ford probeert te imiteren. Toch onderschat ik Ron Howard niet. Hij is iemand die zich kan heruitvinden. Kijk maar naar het schitterende Rush (2013). De releasedatum van mei 2018 zullen ze wel op hun buik kunnen schrijven want de reshoots zouden wel eens kunnen uitlopen tot eind 2017.
Update 12/12/2017: In een reactie had Lord het volgende te zeggen over de split: “De ervaring was geweldig. We hadden de meest ongelooflijke cast, crew en medewerkers. Ik denk dat iedereen bij de start heel goede bedoelingen had en dat onze benadering om de film te maken anders was dan die van hen (~ de Lucasfilm). Dat was echt een grote kloof om te overbruggen, en het bleek uiteindelijk een te grote kloof te zijn.” Aan de andere kant liet Kathleen Kennedy het volgende ontglippen: “Ik vind deze jongens hilarisch, maar ze komen van een achtergrond van animatie en sketches en wanneer je dergelijke films maakt, is er veel ruimte voor improvisatie. We doen dat tevens de hele tijd, maar het moet wel binnen een zeer gestructureerd proces zitten of je kunt het werk niet gedaan krijgen en je kunt de legers van mensen niet laten anticiperen op spontane ingevingen. Het kwam dus letterlijk neer op management van de productie. Gewoon de scènes ingeblikt krijgen … Dit zijn echt geweldige jongens en weet je, niemand wilde dat dit zou gebeuren. Het was spijtig genoeg één van die ongelukkige dingen.”
***Related Posts***
13/09/2017: Is J.J. Abrams wel de juiste keuze voor Star Wars episode IX?
12/09/2017: Kathleen Kennedy ontslaat Colin Trevorrow
13/12/2016: Kathleen Kennedy ontslaat Rogue One regisseur Gareth Edwards