De film waar menig Star Wars fan op zat te wachten is uit op DVD en Blu-ray, en diegene die in Brussel resideerden konden de epische prent zelfs bewonderen in de gloednieuwe Kinepolis Imax zaal met zowaar hét meest performante beeld- en geluidssysteem op de markt. Deze Rogue One: A Star Wars Story (2016) is dan ook een film die jullie moeten ervaren op een ‘gigantisch’ scherm. In de review zitten wel een aantal spoilers, dus u weze gewaarschuwd mochten jullie de film nog niet hebben gezien.
Korte inhoud: De film speelt zich af voor Episode IV – A New Hope. Het Galactische Keizerrijk is bezig met de ontwikkeling van een Ster des Doods. Een groep rebellen zijn hiervan op de hoogte gekomen en besluiten om Jyn Erso (Felicity Jones), een beruchte criminele, in te schakelen om de plannen te stelen, voordat deze kan worden gebruikt om de heerschappij van de keizer af te dwingen.
Laat ik meteen met de deur in huis vallen, de film ‘ziet’ er geweldig uit. Het heeft de look and feel van een echte Star Wars film, een beetje in de lijn van Star Wars: The Force Awakens (2015). Meer nog, ik vond de fotografie van Greig Fraser zelfs stukken beter in deze Star Wars. Het heeft een hogere graad van realisme, ook al zijn er momenten waar je de CGI pijnlijk voelt. De film leunt als geen ander dichter bij de originele trilogie dan alle andere recente Star Wars films. Ook de muziekscore is wat we verwachten van een Star Wars film.
***spoiler*** Een ander pluspunt van de film is dat we Darth Vader in actie zien (met de stem van James Earl Jones). En niet alleen in dialoog maar ook met zijn lightsaber (tevens het enige personage in de film met dergelijk wapen). Spijtig genoeg is zijn totale screentijd misschien 10 minuten van het 133 durende epos. Hoe dan ook, het is om van te smullen. Ook R2D2 en C3PO zijn te zien in een kleine cameorol ***end spoiler***,Mads Mikkelsen als de ingenieur van de Death Star en vader van Jyn Erso, de nieuwe hoofdfiguur die toch maar wat verbleekt in vergelijking met de smakelijke vertolking van Rey (Daisy Ridley). En dat brengt me dan tot het grootste pijnpunt van deze Rogue One …
Iedereen lijkt deze film te omschrijven als een soort ‘spin-off’, maar dat is het eigenlijk niet. Deze Rogue One is gewoon een prequel op de eerste Star Wars: A New Hope. Dus in principe zou deze film ‘episode IV’ moeten zijn. Maar dit even terzijde. Er zijn heel wat nieuwe personages en het in een film van 133 minuten kan niet elk personage even uitgediept worden. En dat is misschien het enige minpuntje. In de tweede helft van het verhaal missen we een beetje een emotionele band met de personages. Mochten er minder karakters zijn ben ik er zeker van dat we misschien net iets meer betrokken zouden zijn met hen.
Ik had een hekel aan de prequels maar vond de originele trilogie van meesterwerk niveau (met uitzondering van The Return of the Jedi) Meer nog, ik was zelfs een fan van de nieuwe episode The Force Awakens met al zijn gebreken en nostalgische copy-paste verwijzingen uit de oudere films. Maar in The Force Awakens zat ik tenminste nog op het puntje van mijn stoel. In deze Rogue One vlieg je soms van de ene locatie naar de andere en het maakt je niet veel uit wat er gebeurt, want de personages hebben (1) niks te doen en (2) elkaar weinig te vertellen. De plot vat zich samen in één zin. De Empire heeft een Death Star ontwikkelt die planeten kan wegblazen en de Rebels proberen de plannen van deze ster te vinden met mogelijks een manier om het schip te vernietigen. Om die 133 minuten te vullen krijg je een resem scènes met ontmoetingen links en rechts waarvan je je eigenlijk afvraagt wat de uiteindelijke bedoeling was – hopelijk niet om nog meer Star Wars merchandise te verkopen. En dat is uiteraard de moeilijkheid om een spannend verhaal te vertellen wanneer het begin en het einde al vast liggen en je binnen de lijntjes moet gaan kleuren.
Een tweede pijnpunt vond ik het acteerwerk dat soms op het randje van de overacting was. Misschien niet meteen van het George Lucas/Darth Vader “Nooooooooooo”- gehalte, maar voor een film die 200 miljoen dollar heeft gekost, toch wat ondermaats. Neem nu het karakter van Orson Krennic (Ben Mendelsohn), een kartonnen bord die een Britse versie speelt van een wit geklede gestapo-ridder. Bij momenten zit hij echt sterk in zijn rol, bij andere momenten zit hij er los over, en dat bracht mij soms uit het verhaal. Idem voor het personage van Saw Gerrera (Forest Whitaker), die bij momenten echt wel de emo-toer opging en je nooit echt goed wist wat zijn motivatie was. En vreemd genoeg was het één van die karakters die echt indruk had kunnen maken mits meer screentijd. Ook het karakter van Bodhi Rook (Riz Ahmed) is een gemiste kans. Het was een karakter die wat comic-relief had moeten brengen, wel, ik heb welgeteld 3 keer moeten glimlachen. De meeste comic relief kwam nog van de Imperial robot die wel heel cynisch was. Ook de side-kick/rebel spy en Oscar Isaac stand-in,
Cassian Andor (Diego Luna), mist overtuiging en flair. Met zijn baardje en lange haren zou je heb tevens op geen enkel moment kunnen verwarren met een Imperial officer, ook al draagt hij het kostuum. Maar daar ligt deze film niet echt wakker van.
Het personages dat beter presteerde en misschien wat meer acties kon gebruiken was de blinde strijder Chirrut Îmwe (Donnie Yen). Anderzijds hebben ze ook twee CGI personages uit A New Hope gebruikt; ik spreek dan van Princess Leia Organa (Carrie Fisher) en Grand Moff Tarkin (Peter Cushing). Het resultaat is wel indrukwekkend, maar je vraagt je soms of het uiteindelijk wel opportuun was om menselijke CGI gezichten te mengen met echte. Je kan nog steeds het verschil merken. Ik ben geen Madame Tussaud fan en heb mijn acteurs toch liever van vlees en bloed, maar meningen kunnen in deze verschillen.
© Lucasfilm Ltd. & The Walt Disney Company Benelux. All Rights Reserved
Producer Kathleen Kennedy – die nieuw aan boord was – was toch niet helemaal overtuigd door de eerste cut van Edwards, dat ze besloot om hem te bedanken voor bewezen diensten en een nieuwe regisseur liet aandraven voor uitgebreide reshoots, met name Tony Gilroy (The Bourne Legacy), met de bedoeling om eerst een aantal extra scène te schrijven en deze nadien ook te regisseren. Gilroy kreeg hiervoor geen ‘regisseurs-credit’ maar wel een scenaristen-credit alsook een cheque van 5 miljoen dollar.
Kortom, Rogue One is een bijzonder knappe prent maar regisseur Gareth Edwards heeft toch heel wat steken laten vallen en ik ben benieuwd in hoeverre de reshoots van regisseur Tony Gilroy de film hebben verbeterd of niet. En toch kan ik niet anders dan deze film een 3.5 sterren op 5 te geven. Het was geen evidente zaak een film te maken die zich moest nestelen tussen twee andere films, waarvan één aanzien wordt als een meesterwerk. Visueel is Rogue One een verbluffend schouwspel! Zeker de aanval aan de rand van de zee tussenin de palmbomen is van het mooiste wat een Star Wars film heeft voortgebracht. Qua verhaal en karakters laat deze Star Wars film soms steken vallen om echt memorabel te zijn. Toch staat deze prent met kop en schouder boven de prequels.
Alle fans van Star Wars zullen uiteraard deze Blu-ray Combo Pack moeten aanschaffen, al was het maar om te genieten van een volledige Blu-ray bonus-disc met making of filmpjes (K2SO: The Droid, Baze & Chirrut: Guardians of the Whills, Bodhi & Saw: The Pilot & the Revolutionary, The Empire Visions of Hope: The Look of ROGUE ONE, The Princess & the Governor, Epilogue: The Story Continues en Rogue Connections).
***Related Posts***
13/09/2017: Is J.J. Abrams wel de juiste keuze voor Star Wars episode IX?
12/09/2017: Kathleen Kennedy ontslaat Colin Trevorrow
23/06/2017: Kathleen Kennedy ontslaat Phil Lord en Christopher Miller
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 6 mei 2016
*** Rogue One: A Star Wars Story trailer ***
Beste Cedric,
dit is ook geen Star Wars film. Daarom heet hij ook Rogue One.
Darth Vader uitmelken? Hoe waar wanneer? Dit is de enige film (buiten episode 4,5 en 6) sinds Revenge of the Sith waar hij effectief inkomt?
Ik vond het een waardige film, weliswaar met de minpunten aangehaald in de recensie.
Zouden ze er niet beter een punt achter zetten, Darth Vader uitmelken heeft zo zijn limieten
Een Star Wars film zonder John Williams is geen Star Wars film, enough said.
Ik heb het onmogelijke gedaan in aanloop naar deze film: ik wist alleen de titel verder niet wie de personages waren, geen trailer gezien, niets op voorhand gelezen,… en dat maakt dat ik de film echt schitterend vond. Geen verwachtingen op voorhand, ik wist na een twintigtal minuutjes in de film pas echt met zekerheid de film in het hele Star-Wars tijdperk te plaatsen.
Mede door mijn gehele onwetendheid vond ik het eigenlijk echt super.