We hebben eindelijk de Finding Dory (2016) gezien en hoewel het misschien niet zo boeiend is als zijn voorganger, Finding Nemo (2003) van Pixar, tevens één van de meest succesvolle stand-alone film van de studio. En in deze film volgen we dus Dory, in een gelijkaardige aquatische setting en ietwat gelijkaardige scènes.
Korte inhoud: De hyperactieve Dory (Ellen DeGeneres) komt er achter dat ze geboren is in het Marine Biology Institute of California, waar vele zeedieren worden voorbereid op hun terugkeer naar de zee. De vergeetachtige blauwe vis werd op jonge leeftijd weer in de oceaan vrijgelaten, maar ze reist terug naar het instituut om haar ouders te vinden, met de hulp van Marlin (Albert Brooks) en Nemo (Alexander Gould).
Marlin en Nemo worden in deze film een beetje aan de zijlijn geduwd, en Dory stapt in de titelrol met relatief gemak. Dory heeft last van een korte termijn geheugen en dat gegeven wordt gebruikt voor zowel een lach als een traan. Het voice-over werk is uiteraard geweldig met DeGeneres die haar karakter volledig omhelst. Ook de chagrijnige octopus Hank (Ed O’Neill) is een fijn karakter. Er zit zelfs een klein cameo-stemmetje in van Sigourney Weaver.
En de reden waarom alles er zo vertrouwd uitziet is omdat Disney ervoor gekozen heeft om opnieuw te werken met regisseur Andrew Stanton in samenwerking met Angus MacLane. Er was al sprake van een sequel-plan terug in 2012, maar ik denk dat iedereen al aan een sequel dacht na het mega-succes die de film bleek te zijn. Maar voor een film waar al jaren is over nagedacht vond ik het verhaal op zich wel wat magertjes. De short-memory gimmick werkt tot op het moment dat alles irritant begint te worden. Ik had niet de indruk dat het bijzonder origineel was, maar toch was het opnieuw een visueel spektakel en kleurrijke beelden die vooral de jongere generatie zal aanspreken.
Op de Blu-ray van Finding Dory staat de korte bonusfilm ‘Piper’, een audio-track van de makers van de film, interviews, making of filmpjes, een blik om de stemmencast en nog wat opmerkelijke feiten. De film is ook te krijgen in 3D versie.
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 17 december 2016
Bij deze sequel lijkt de focus meer op comedy te liggen. Ik heb beide films recentelijk kort na elkaar gezien. En heb toch echt het idee dat ik me meer vermaakt, en veel meer gelachen heb bij finding dory.
Was een mooi bruggetje naar het heerlijke 1e deel. Zeer mooi gedaan. Erg geschikt voor een ruim publiek. Laat dat 3e deel ook maar komen. Finding Marlin uiteraard. Ik kan nu al niet wachten op meer lollige clownvisjes. Hoewel het wel zonde is dat mensen die beesten zo leuk vinden. Ze horen in hun habitat. Niet in aquaria. Eigenlijk.