The Eyes of My Mother (2016) ***½ review

Hoeveel diepgang kan je steken in een film van 76 minuten lang? Deze vraag vroeg ik mezelf af bij aanvang van The Eyes of My Mother (2016), een creepy zwart wit horror prent die je toch even met een ongemakkelijk gevoel de zaal uitstuurt.

Korte inhoud: Francisca (Olivia Bond) woont met haar ouders op een afgelegen boerderij. Wanneer de vader een namiddag afwezig is, worden moeder en dochter bezocht door een vreemde waardoor hun idyllisch leven helemaal verstoord wordt. Francisca geraakt diep getraumatiseerd, maar die namiddag doet tevens curiositeiten in haar ontwaken, en als jonge vrouw (Kika Magalhães) bekijk ze de wereld op een compleet andere manier.

Het is de debuutfilm van Nicolas Pesce die hier toch wel een schrikwekkend portret maakt van een getraumatiseerd meisje die geen weg weet met het verlies van haar ouders. Het deed me wat denken aan Excision (2012) ook al is deze prent net dat tikkeltje meer geraffineerd in zijn benadering.

Het is tevens een fascinerende psychologische benadering van een meisje die is afgezonderd van de buitenwereld en haar ouders op vrij jonge leeftijd verliest. Haar sociaal contact is uiterst beperkt tot bijna onbestaand en wanneer haar moeder vermoord wordt door een gek en haar vader de moordenaar opsluit in zijn schuur, weet de kleine Francisca niets beters om voor de man te zorgen alsof het een diertje was. Het beeldje van de maagd Marie duikt soms ook op in de achtergrond wat ook zou kunnen wijzen op een religieuze context. In het begin van de film vertelt de moeder het verhaal van de Heilige Franciscus van Assisi en hoe hij in de wildernis leefde en stigmata verkreeg. Maar voegt ze er aan toe, hij stierf aan de gevolgen van een oogziekte, wat ook de oorzaak was van zijn psychose. Haar conclusie luidt dan ook: “Eenzaamheid kan gekke dingen doen met de geest.” Wanneer haar dochtertje, die de naam overigens draagt van de heilige, haar prikt aan de doornkroon van het beeld van Franciscus in de tuin, dan weet je genoeg.

De enige leerschool die Francisca heeft gekregen is de dissectie van dieren en meer bepaald het verwijderen van ogen. En dit is een horrorfilm dus hoef ik er geen tekening bij te maken van wat er komen zal. Gezien de zwart-wit fotografie zien we geen bloed, maar net zoals Psycho (1960), heb je geen bloed nodig om gruwel in beeld te brengen. Komt daar nog bij dat alles heel esthetisch in beeld is gebracht. Het enige onlogische aan deze prent is dat het meisje over een wel heel verbazingwekkende fysieke kracht moet beschikken om zo met lichamen te zeulen. Daarnaast duurt de film ook veel te kort om echt het personage van Francisca te doorgronden of nog maar te weten waarom ze bepaalde acties doet. Is het een verwerkingsproces na een trauma of scheelt er echt iets met haar … of beide. The Eyes of My Mother was te zien op het BIFFF en hopelijk binnenkort bij ons uitgebracht op Blu-ray.