Ik zal bekennen dat ik nooit echt een Power Ranger fan ben geweest, maar toch was ik benieuwd naar deze Power Rangers (2017). Spijtig genoeg bleef ik wel met een zekere teleurstelling achter. De film is gebaseerd op de Japanse Super Sentai-series, die in Japan sinds 1975 worden uitgezonden. Het woord Sentai komt van het Japanse woord voor een (militaire) strijdkracht en Super Sentai betekent dan ook ‘Super strijdkracht’. Hier is dan de Hollywood versie van deze franchise en ik denk dat de generatie die het ooit bekeek niet echt het doelpubliek meer is voor deze prent.
Korte inhoud: Vijf banale middelbare scholieren moeten iets buitengewoons worden nadat ze ontdekken dat hun kleine thuisstadje Angel Grove en de rest van de wereld op het punt staat vernietigd te worden door een buitenaardse bedreiging. Uitgekozen door het lot komen onze helden er al snel achter dat zij de enigen zijn die de planeet kunnen redden. Maar om dat te doen, moeten ze hun eigen problemen zien te overkomen en hun krachten bundelen als Power Rangers, voordat het te laat is.
Fans van nostalgie en spandexpakjes zullen hier vast wel van kunnen genieten, en ik moet toegeven dat de trailer heel wat indrukwekkender is wat ik eerder had verwacht van deze adaptatie. Hoewel, de spandex lijkt dan toch vervangen door een meer gewapende outfit en qua nostalgie lijken ze niet veel te hebben behouden van de originele serie. Men moet toegeven dat de vorige film-adaptatie, Mighty Morphin Power Rangers: The Movie (1995), niet meteen een schot in de roos was. Nu dacht de studio dat de franchise wel succes kan hebben als men er maar voldoende geld tegenaan gooit. De regie van de film lag in handen van Dean Israelite (Project Almanac), die hiermee zijn tweede langspeelfilm maakt.
Het meest opvallende van deze prent is dat het werd geschreven door John Gatins (Hard Ball, Flight) die ook het verhaal heeft geschreven voor de nieuwe King Kong film,
Bij de acteurs hebben we een aantal bekende koppen, zoals Bryan Cranston en Elizabeth Banks. Maar de rangers zijn dan weer minder bekend: Trini / The Yellow Ranger (Becky G.), Kimberly Hart / The Pink Ranger (Naomi Scott), Jason Lee Scott / The Red Ranger (Dacre Montgomery), Zack Taylor / The Black Ranger (Ludi Lin) en Billy Cranston / The Blue Ranger (RJ Cyler).
© Belga Films
Het resultaat is een weinig inspirerende formulefilm geworden. Er is wel een poging ondernomen om alles net iets scherper te maken en meer gericht op teenagers, met een soort The Breakfast Club (1985) vibe, waarbij elk personage zijn beperkingen of speciale gaven hebben (de rebel, de autist, de nerd, de bitchy cheerleader en de outsider) en tot grote verrassing van hun ouders in de huid kruipen van de ‘Power Rangers’. Maar de plot is te dom om na te vertellen. Het is beter dan om het even welke Transformers film. Het mocht ook wel iets korter zijn en ik vond dat bepaalde humor in de film niet echt goed aankwam.
Qua structuur deed het me wat denken aan Man of Steel (2013), in die zin dat het begon met een origin story en slecht in de laatste act alles een hogere versnelling kreeg met veel actie en cgi. Het verschil is wel dat Man of Steel meer interessante karakters had. Niet noodzakelijk de superhelden as such, maar gewoon het feit dat Clark Kent een toch wel complexe figuur had neergezet – ook al was de film niet meteen een schot in de roos. De karakters in Power Rangers zijn nogal cliché en compleet oninteressant.
De film is ondertussen uit op DVD en Blu-ray met een pak extraatjes op de schijf. Het was niet meteen ‘my cup of thee’ ook al zullen er misschien wel fans zijn van dergelijke films.
Recensie door Dave op 28 augustus 2017
Ik vond de film nog wel ok, had er eigenlijk niet zo heel veel van verwacht.
Niemand wil spandex zien of goedkope effecten of freaky monsters …. maar wel goede personages en een sterk verhaal.