Summer Camp (2015) *** review

Het is al een tijdje aan de gang, maar de Spaanse cinema lijkt zich steeds meer te richten op het horror genre, met soms verrassend knappe films (REC, The Orphanage). De films zijn meestal niet zo intens als de new wave Franse horror films (Martyrs, A L’Interieur, Frontières, …) maar ze blijven ons wel verrassen. En Summer Camp (2015) is dan ook mijn eerste filmbespreking op het BIFFF 2016.

Korte inhoud: Vier Amerikaanse vrijwilligers Darren (Andrés Velencoso), Michelle (Maiara Walsh), Will (Diego Boneta) en Christy (Jocelin Donahue) brengen de zomer door in Spanje als begeleiders voor een bende probleemkinderen. Buiten het bijbrengen van de beginselen van het Engels, proberen ze vooral dronken of in elkaars slaapzak te raken. Na een tijdje krijgen ze het gezelschap van een bende stoners die in de buurt hun kamp opslaan. Daarnaast zijn er problemen met de watertoevoer en hangen er ongewoon veel pollen in de lucht. Niets onoverkomelijks, totdat één van de vrouwen zwart schuim uit haar mond begint te kwijlen en, in de ban van een moorddadige razernij de enige van hen doodt die Spaans spreekt en de omgeving kent. Het duurt niet lang of het kamp wordt geterroriseerd door deze bizarre infectie. En het ergste van al is dat nadat je zo’n twintig minuten iedereen in je omgeving aan stukken hebt geprobeerd te scheuren, je terug tot je zinnen komt zonder te beseffen wat je hebt aangericht. Iedereen kan nu een monster zijn en een slachtoffer. Hoe overleef je zoiets?!

Origineel kan je de film niet echt noemen. Het is een slasher film met aantrekkelijke jongeren rond een kampvuur die worden aangevallen. Met dit verschil dat de aanval niet komt van een monster of serial killer, maar wel van mensen die geïnfecteerd zijn door een virus. Iedereen kan dus ‘de slasher’ worden zonder het te weten. En dat op zich zorgt wel voor een beetje suspense, want je weet nooit wie de volgende zal worden. En gezien de film slechts 81 minuten duurt gaat dit niet meteen vervelen. De film zet ook niet in op individuele moordpartijen maar probeert iets op te bouwen met de middelen waarover het beschikt. Het verhaal komt wel wat traag op gang maar op een gegeven moment zitten er wel heel wat schrikmomenten en akelige toestanden in.

De film is uiteindelijk een soort mix tussen een slasher film en een zombie prent, een beetje vergelijkbaar met Cabin Fever (2004), maar met momenten van vernuft. De film is ons altijd wel een stapje voor. De regie van de film is in handen van Alberto Marini, en ook al is dit zijn regiedebuut, heeft de man als scenarist en producer al wat ervaring met het genre. Het script werd geschreven door Danielle Schleif. Op 3 mei 2016 kunnen jullie de film zien op het Bifff.