Deze animatiefilm staat in onze Top 10 Beste Films van 2015. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat we deze Inside Out (2015) veel beter vonden dan die andere Pixar/Disney film The Good Dinosaur (2015). Het leek tevens een pak meer op een Pixar film, en mikte ook wel op een iets ouder publiek.
Korte inhoud: Opgroeien gaat niet zonder vallen en opstaan, en dat geldt ook voor Riley (Kaitlyn Dias). Wanneer haar vader (Kyle MacLachlan) een nieuwe baan krijgt in San Francisco, moet ze haar leventje in het Midden-Westen van Amerika achter zich laten. Riley laat zich, net als iedereen, leiden door haar emoties: Joy (Amy Poehler), Fear (Bill Hader), Anger (Lewis Black), Disgust (Mindy Kaling) en Sadness (Phyllis Smith). De emoties wonen in het Hoofdkwartier, de commandoruimte in Riley’s hoofd, waar ze haar van advies voorzien bij de dagelijkse dingen. Riley en haar emoties hebben moeite om zich aan te passen aan het nieuwe leven in San Francisco, wat leidt tot opschudding in het Hoofdkwartier. Hoewel Joy, Riley’s belangrijkste emotie, haar best doet om alles positief te houden, ruziën de emoties over hoe ze het beste kunnen omgaan met een nieuwe stad, een nieuw huis en een nieuwe school.
Naast de al reeds vermelde acteurs hebben we ook nog de stem van de moeder vertolkt door Diane Lane en de stem van Joy’s metgezel Bing Bong ingesproken door de overheerlijke Richard Kind. De regie van de film is in handen Pete Docter en Ronnie Del Carmen. En die twee houden de film fris en bijzonder origineel. In een film waar gedachten en emoties gematerialiseerd worden door glazen bollen – opgestapeld in een gigantisch bibliotheek-complex – is het leuke om van die kleine scènes te hebben waarin twee leden van het onderhoudspersoneel met een stofzuiger de oude herinneringen opzuigen. Of een herinnering van een oude commercial met een catchy tune die door een trechter naar boven wordt gestuurd en om dat het meisje te zien die zonder aanleiding de commercial begint te neuriën. Het zijn al die kleine scènes die deze animatie zo voortreffelijk maken. Hoe werkt ons brein? Hoe steken onze emoties in mekaar? Wel, deze Inside Out probeert hier een antwoord op te vinden.
Op het einde van de film krijg je heel wat andere controlekamers te zien, zoals deze van een buschauffeur of van een kat. Het zijn knettergekke scènes die ons doen nadenken hoe ons controlekamertje er wel zou uitzien. De vorige film van Pete Docter, Up (2009), stond ook al in onze Top 10 Beste Film van 2009. Toch vond ik deze prent net iets grappiger en volmaakter dan Up. De film steekt bijzonder intelligent in mekaar met karakters die heel nauwkeurig zijn uitgewerkt. Sadness is bijvoorbeeld geen ‘slecht’ karakter. Het is bijna onbewust dat ze voor problemen zorgt, en dat is een beetje tegen haar wil in. Het knappe is als we ouder worden en het leven meer complicaties brengt, onze herinneringen ook gaan veranderen en emotioneel ingewikkelder worden. Het concept is niet alleen simpel maar tezelfdertijd diepgaand en inventief.
Veel emotie in de film komt ook van een bizar figuurtje genaamd Bong Bong, een vergeten toy die verloren ronddwaalt in de herinneringen van Ripley. Hij is haar vergeten ingebeelde vriend, die een beetje doet denken aan het vergeten speelgoed in Toy Story. Veel van de intenties zijn interessant en introspectief, ook al vind ik die liefde voor nostalgie – en voor het oude speelgoed – bij momenten wat afgezaagd. Het leven zit al vol met verdriet en drama, als we ons nu ook nog eens moeten bekommeren over oud speelgoed, dan zal het voor veel van ons niet goed komen.
Ik heb ook een beetje het gevoel dat deze film vooral bestemd is voor jonge ouders. De karakters in het hoofd van Ripley zijn zelfs een beetje haar surrogaat ouders. Ik vraag me in ieder geval af hoe deze film onthaald werd bij de kinderen zelf. De film krijgt veel goede kritieken, maar de meeste van deze kritieken zijn dan ook geschreven door 30’ers mét kinderen. De boodschap is tevens glashelder: het is goed om ook emotioneel te kunnen zijn en zelfs verdrietig. Al deze emoties zorgen ervoor dat we kunnen opgroeien tot een volwassen mens.
Inside Out is ondertussen uit op Blu-ray (3D) en DVD met audio-commentaar van de filmmakers, maar ook heel wat leuke extraatjes en een kortfilm genaamd Lava. Binnenkort zijn er Oscar-nominaties, maar de kans is groot dat deze film de Oscar zal winnen voor beste animatiefilm, tenminste als deze niet gekaapt zal worden door net iets meer diverse animatiefilms zoals Song of the Sea (2014).
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Natalie op 27 december 2015
Het is inderdaad geen klassieke kinderfilm. Een volwassenen publiek zal deze film zelfs beter begrijpen. En ja, je houdt best een zakdoek bij de hand 😉
Twee stem-acteurs van de Amerikaanse versie van The Office! Vond die echt wel goed.
Zalige animatiefilm, echt van genoten.