Atomic punk vertier met Fallout 4 op PS4

Hier is nog maar eens een game dat zich afspeelt in een post-apocalyptisch setting, meer bepaalt in Boston rond het jaar 2287, iets meer dan 200 jaar na een nucleaire oorlog in een soort ‘alternatief universum’. Het game heet
Fallout 4 (2015) en is een open wereld actie rollenspel van Bethesda Game Studios. De technologische uitvindingen na de tweede wereldoorlog zijn namelijk anders verlopen, met gevolg een stijl die vrij uniek is en kan omschreven worden als “atomic punk”.

Je speelt de laatste overlevende van Vault 111, een atoomschuilkelder. Bij je ontwaken baan je je een weg naar de buitenwereld op zoek naar een familielid. (Ik blijf bewust vaag over de verhaallijn om spoilers te vermijden.) Het spel speelt naar analogie met Fallout 3 (2008) en The Elder Scrolls: Skyrim (2011). Je maakt je eigen avatar en bent vrij om die op te bouwen zoals je zelf verkiest in een open wereld door te questen en exploreren, al dan niet vergezeld van een partner.

Je eerste karakter zal je wel even voor vraagtekens plaatsen. Zo moet je vanaf de start beginnen met stat-punten te verdelen in strength, endurance, perception, charisma, intelligence, agility of luck. Het spel geeft je echter geen echte hints waarvoor dit nuttig kan zijn en het is pas als je in het spel de ‘perk-chart’ onder ogen krijgt dat je euro gaat vallen. Gelukkig voorziet het game wel een reroll van je personage net voor je de ‘vault’ verlaat. Maar wees gerust, zelfs na tientallen uren in het game kom je nog “had-ik-maar” momenten tegen.

De gameplay valt af en toe wel wat tegen. De karakter-models zijn wat gedateerd en op zich maar een kleine verbetering op Fallout 3 of Skyrim. Er zijn soms wat glitches en clipping issues, waarbij je partners al eens half onder de grond durven duiken. Daarnaast had ik af en toe frame rate issues: het beeld die wat blijft haperen bij het snel draaien van de camera.

De sets zijn echter verbluffend. Als er één ding is dat Bethesda enorm goed doet dan is het sfeer scheppen. De wereld voelt organisch en je zal er zonder twijfel in opgeslorpt worden. Dit is een grote, prachtig gedetailleerde en variërende playground. Bijna elk huis in Boston is toegankelijk, de vijanden en npc’s legio. Exploratie is een plezier.

© Bethesda Softworks

De muziek is vrij goed. Inon Zur zorgde voor de ambient track en daarnaast heb je ook een aantal radiostations met pre-60’s muziek en zelfs klassiek. Zo’n uitje doorheen de fallout-verwoeste natuur op Antonin Dvorak’s New World Symphony is een ervaring die me nog lang zal bijblijven.

Het grote element is natuurlijk de modeling en constructies die je kan maken in het spel. Zo kan je al je wapens en harnassen, mits in het bezit van de juiste skills, omvormen naar je eigen noden. Opnieuw, in het begin van het spel is dit iets waar heel weinig uitleg aan wordt gegeven. Men laat je eigenlijk wat vrij om de dingen uit te testen. Huizen en hutten kan je bouwen in de nederzettingen die je hebt “veroverd” in game of in de start-area. Je krijgt daarvoor een grote ‘tool-set’ die bestaat uit talloze houten of metalen muren, deuren, elektriciteitsgeneratoren, bedrading, belichting, meubilair, enz, enz…

© Bethesda Softworks

Je eerste huis zal waarschijnlijk iets standaards zijn, maar wanneer je de knepen van het bouwen leert kennen begint plots die creatieveling in je wakker te worden. De grenzen zijn hier die van je eigen creativiteit…en de geheugencapaciteit van je console. Er zit een limiet op hoeveel dingen je kan bouwen per locatie, maar weet dat die wel zeer hoog ligt. Mijn megalomaan project om een hele nederzetting te overkappen was iets te veel van het goeie, maar mijn vier verdiepingen mega-winkelcentrum met 50’s café/dancing kon vlotjes. Wat je bouwt heeft ook gevolgen voor de nederzettingen en de inwoners.

Fallout 4 valt niet te beschrijven in zwart of wit, goed of slecht. Bij sommige aspecten laat het een steekje vallen, maar in sfeer, immersie en creatief plezier scheert het hoge toppen. Het is een spel dat je moet beleven en je langzaam maar zeker verleidt.