Partisan (2015) ***½ review

Hier is nog maar eens een opmerkelijke debuutfilm die het belang van een gezonde opvoeding nog maar eens in de verf zet. Partisan (2015) van de Australische regisseur Ariel Kleiman valt in ieder geval op door zijn knappe fotografie van Germain McMicking, die dit jaar tevens de Cinematography Award won op het Sundance Film Festival.

Korte inhoud: De charismatische Gregori (Vincent Cassel) slentert de kraamafdeling van een ziekenhuis binnen en versiert Susanna (Florence Mezzara), die net moeder is geworden. 11 jaar later wonen zij en haar zoon Alexander in de gesloten gemeenschap van Gregori waar kwetsbare vrouwen en hun kroost worden beschermd tegen de buitenwereld. Alexander (Jeremy Chabriel) is Gregori’s oogappel, de oudste zoon en een goede werknemer in het huishouden, waar kinderen worden opgeleid om gevaarlijke boodschappen te doen om te voorzien in de groep. Gregori voelt zich bedreigd door de nieuwsgierigheid van de jongen maar heeft ook angst de liefde van de jongen te verliezen. Alexander begint ondertussen meer en meer zelfstandiger te worden.

Opmerkelijk is dat de binnen-opnamen gefilmd werden in Australië, en de buitenopnamen aan de andere kant van de wereld, met name Georgië, waar heel wat desolate stadsdelen te vinden zijn. Tevens een plek waar ook de zombie-serie “The Walking Dead” en de post-apocalyptische prent Insurgent (2015) werd gedraaid.

Cassel is zo één van die verschrikkelijk talentvolle acteurs die we veel te weinig aan het werk zien in grotere filmproducties. De geruchten zijn wel dat hij de villain zal vertolken in de opkomende Jason Bourne 4 (2016). Het is altijd wel een plezier om deze kerel opnieuw in een hoofdrol te zien. De film werd geschreven door Kleiman en zijn vriendin Sarah Cyngler, en hebben zich geïnspireerd op een artikel over een moord-aanslag door een kind in Colombia. Maar in plaats van het verhaal te laten afspelen in Zuid-Amerika hebben de makers besloten om het verhaal te laten ontrollen in een anonieme, vervallende stad. Gregori stimuleert een cultuur van afhankelijkheid en probeert de nieuwsgierigheid van de buitenwereld te ontlopen. De kinderen in deze gecreëerde samenleving worden geïndoctrineerd met Gregori’s levensfilosofie, en net zoals in The Village (2004) of The Beach (2000), worden de normen en waarden op een compleet andere manier ingevuld. De kinderen worden klaargestoomd voor hun missies met klusjes in de tuin en paintball spelletjes, waarbij Gregori hen beloont met een gouden-ster-systeem en karaoke-avonden. Het respect voor de regels is cruciaal en de waarden van betrouwbaarheid, moed en gehoorzaamheid worden hen dagelijks opgedrongen. De jongeren hebben geen besef van wat goed en kwaad is, en deze idealistische schijnwereld wordt snel doorprikt wanneer bloed wordt vergoten.

Maar het verhaal begint pas echt interessant te worden wanneer we merken dat Alexander een moreel geweten begint te ontwikkelen, na een incident bij de slachting van een kip, en waarbij een lijn wordt getrokken tussen het beschermen van kippen en mensen. Het leuke aan de film is dat Cassel ook niet wordt afgeschilderd als een meedogenloze schurk, maar als een soort kalmerende vaderfiguur die zijn kinderen in bescherming wil nemen van de gevaren van de buitenwereld. Toch kunnen we nooit de vinger leggen op de reden van zijn afkeer van datgene wat hem omringt. Sommige kinderen worden dan ook uitgekozen voor een moord-opdracht aan de andere kant van de muur, maar we weten nooit wat de opdracht juist inhoudt en waarom ze een bepaalde persoon moeten vermoorden, en hier blijven we als toeschouwer wel een beetje op onze honger zitten.

Het is geen slechte film, maar het script mist diepgang en op het einde van de rit kunnen we een zekere teleurstelling toch niet wegsteken. Het lijkt bij momenten dat de makers parallellen wilden trekken met onze samenleving, maar dan op een bijzonder vluchtige en oppervlakkige manier. Daar kom je goed mee weg in een kortfilm, maar bij een langspeelfilm verwacht je net dat tikkeltje meer substantie. Toch is het een knappe debuutfilm en ben benieuwd naar hun volgende filmproject. De film is reeds vertoond op verschillende filmfestivals, maar heeft bij ons nog geen officiële releasedatum. In de States komt de film uit op 2 oktober 2015.