Avengers: Age of Ultron (2015) *** Blu-ray review

En ondertussen ligt ook de DVD en Blu-ray van Avengers: Age of Ultron (2015) in de winkelrekken. Een editie waar menig fans op zaten te wachten en die niet mag ontbreken aan de collectie van elk fan van comic adaptaties.

Korte inhoud: The Avengers, een buitengewoon team van superhelden bestaande uit Iron Man (Robert Downey Jr.), The Hulk (Mark Ruffalo), Black Widow (Scarlett Johansson), Thor (Chris Hemsworth), Hawkeye (Jeremy Renner) en Captain America (Chris Evans) komen opnieuw samen om de strijd aan te binden tegen Ultron (James Spader), een intelligente robot. Ultron is een creatie van Tony Stark, die deze zelfbewuste robot samen met een legioen drones ontworpen heeft om het werk van de Avengers te vergemakkelijken. Wanneer Ultron echter begrijpt dat de mens de grootste bedreiging voor vrede en geluk vormt lopen de zaken uit de hand. Hij wordt ook bijgestaan door twee supermensen, Scarlet Witch (Elizabeth Olsen) en Quicksilver (Aaron Taylor-Johnson) die nog een rekening te vereffenen hebben met Stark.

Ik was zelf een grote fan van The Avengers (2012), en keek ik wel uit naar deze sequel, maar wat ik een beetje vreesde is uiteindelijk uitgekomen. De nieuwigheid is ervan af, en in grote lijnen krijgen we hetzelfde van wat we al gezien hebben. De plot wordt echter bedolven onder de visuele effecten en losse verhaallijnen waar niemand echt een boodschap aan heeft. Dit is natuurlijk het probleem met een franchise met een tiental hoofdpersonages die elk de nodige screentime nodig hebben en de expositie moet afgewisseld worden met denderende actie. Komt daar nog bij dat bepaalde acteurs meer screentime gingen opeisen, zoals een Jeremy Renner die zijn personage van Hawkeye liever wat meer uitgewerkt zag, anders zou hij misschien hebben bedankt voor de rol. Hawkeye is nu wel een strontsaai personage en zijn huiselijk leventje met zijn kinderen en zijn vrouw Laura (Linda Cardellini) interesseerde me dan ook geen bal. Er zat wel een leuk intermezzo in met Captain America en Tony Stark die aan het houthakken waren, maar los van deze scène mocht alles wat mij betreft geschrapt worden.

Op het einde van Captain America: The Winter Soldier (2014) hadden we de val gezien van de S.H.I.E.L.D. organisatie en met het post-credit filmpje was er meteen een aanknopingspunt voor deze Age of Ultron. Hierin zagen we hoe de kern van de Chitauri Scepter van Loki werd geanalyseerd. We werden ook heel even voorgesteld aan de Maximoffs tweelingen Pietro (Quicksilver) en Wanda (Scarlet Witch), die als enige de blootstelling van de kern hadden overleefd. Age of Ultron zet meteen de toon met een dynamieke actiesequentie in een besneeuwd bos waar de Avengers een invasie inzetten tegen het fort van HYDRA-wetenschapper Baron Wolfgang von Strucker (Thomas Kretschmann). Eenmaal de scepter in het bezit is van de Avengers wil Stark met de hulp van Banner de kern gebruiken om een super-computer te maken naar het model van Jarvis (Paul Bettany), maar deze kruising loopt niet zoals verwacht en voor ze het weten, wekken ze een monster op wiens doel de complete destructie is van de mensheid op aarde.

© Walt Disney Studios Home Entertainment

En dit is zowat het verhaal in een notendop, samengesteld uit verschillende comic-verhalen en opgevuld met achtervolgingen en destructieve clashes. Net zoals bij de ultieme confrontatie tussen Zod en Superman in Man of Steel (2013) sneuvelen er hier ook heel wat gebouwen, maar het menselijk leed komt nooit in beeld. We zien wel mensen schuilen en uiteindelijk gered worden door de Avengers, maar we moeten van de veronderstelling uitgaan dat niemand is gesneuveld onder de betonblokken of de verscheurde aardkorst. Elk leven is van belang, of dat is tenminste wat de film ons wil verkopen. En ja het ziet er allemaal behoorlijk indrukwekkend uit. We hebben uiteraard ook te maken met een prent van Joss Whedon, die zijn film weet op te bouwen met geniale actie-sequenties en alles weet te doorprikken met leutige one-liners. Zo is er een geslaagde running joke rond de figuur van Captain America die moeite heeft met grof taalgebruik van zijn collega’s en nog wat comic-fun rond de zware hamer van Thor die niemand kan optillen. Whedon kent zijn comics, maar vooral ook zijn doelpubliek en deze lijken dezelfde humor te delen als de leden uit “The Big Bang Theory”.

Mijn favoriete scènes waren vreemd genoeg deze met de tweelingen. Een beetje logisch gezien het ook nieuwe karakters waren. Quicksilver had ik al eens aan het werk gezien – weliswaar met een andere acteur – in X-Men: Days of Future Past (2014), maar het personage blijft goed. Spijtig genoeg moesten deze twee nieuwe figuren ook heel veel screentime afstaan en kwamen ze nauwelijks echt goed op de voorgrond. Het was zelfs nog erger gesteld met War Machine (Don Cheadle) en Falcon (Anthony Mackie) die nog geen minuut op het scherm te zien waren. Er zat ook een beetje romance in deze sequel, tussen Banner en Natasha, die halverwege wat werd vergeten om nadien op het einde even terug te komen. Het was allemaal echter too small to care about.

© Walt Disney Studios Home Entertainment

Daarentegen vond ik de “onoverwinnelijke Ultron” eigenlijk minder dreigend dan verwacht. Hij wordt dan ook snel afgemaakt – en de film had maar een halfuur geduurd mocht Ultron zich niet kunnen voortplanten in andere machines. Ook zijn logica om de mensheid uit te roeien is compleet van de pot gerukt en onbegrijpelijk voor een naar verluidt super-slimme computer. Maar net zoals bij elke villain moet je tijd spenderen om deze motivaties op te bouwen, en deze tijd is er niet. Ultron wordt ook bestreden met ‘geweld’ in plaats van het gevecht op een meer creatieve manier aan te gaan. Maar creativiteit werd in deze sequel ingeruild met nog meer visueel vertier.

Mijn grootste probleem met deze sequel is dat de inspiratie op een laag pitje zat en het beetje intrige in het verhaal nauwelijks werd uitgewerkt. Er zit geen enkel kippenvel-moment in de film of een scène waarin je emotioneel geraakt wordt met een ontroerende camerabeweging of zelfs nog maar een emotionele vertolking of gebeurtenis. Nada, noppes, niente. Zelfs de 3D was absoluut geen toegevoegde waarde (mocht dit ooit al een meerwaarde zijn geweest). Het ritme is ook compleet verhakkeld en het einde voelt zelfs behoorlijk chaotisch aan. Met zijn veel te lange duurtijd van 141 minuten heb je constant de indruk dat de makers de verkeerde accenten hebben gelegd. Tony Stark die eigenlijk een spilfiguur had moeten zijn (met een salaris van 50 miljoen dollar) heeft nauwelijks confrontaties. Hij ondergaat zelfs geen enkel innerlijk conflict; zelfs niet na zijn creatie van zijn Frankenstein-baby ‘Ultron’, die (vermoedelijk) duizenden mensenlevens heeft gekost. En als we Stark moeten geloven was het net zijn intentie om om mensenlevens te beschermen dat hij Ultron heeft gecreëerd, maar hij is verdomme de ‘evil mastermind’ van al de miserie in deze prent. Maar wie heeft er schuldgevoelens? Fucking Hulk!

© Walt Disney Studios Home Entertainment

Ja, het zag er allemaal wel indrukwekkend uit – zeker de scene waarin een stad van de grond wordt getild of die boksmatch tussen Hulk en een uit de kluiten gewassen gepantserde Iron Man. Maar wat had je verwacht van een film met een productiebudget van 250 miljoen dollar? De muziekscore van Danny Elfman en Brian Tyler mocht er ook zijn en de acteurs speelden voortreffelijk hun rol. Joss Whedon hield zoals verwacht als regisseur alles heel strak bij elkaar. Maar ik heb hier toch iets minder van genoten dan de vorige film, maar het blijft wel een degelijke comic adaptatie die zijn publiek deels heeft gevonden.

Avengers: Age of Ultron is deze maand te verkrijgen op DVD, Blu-ray en Blu-ray 3D, met heel wat extraatjes, te beginnen met audio-commentaar van Joss Whedon. Daarnaast zijn er ook nog deleted scenes, extended scenes, een gag reel en een pak making of filmpjes. De film werd niet opgenomen met 3D technologie, maar achteraf omgezet in een 3D versie.

Beoordeling: 3 / 5