X-Men: Days of Future Past (2014) **½ review

Ik keek eigenlijk wel uit naar X-Men: Days of Future Past (2014). Enerzijds vond ik X-Men: First Class (2011) één van de beste (zoniet dé beste) X-Men film. De nieuwe acteurs bevielen me enorm. Maar deze sequel was niet in beeld gezet door Matthew Vaughn en er was ook een nieuwe scenarist opgetrommeld, met name Simon Kinberg. De scenarist is zowat in staat van het betere (Sherlock Holmes) als van het meest verderfelijke (Jumper, X-Men: The Last Stand), en spijtig genoeg vond ik deze prent toch wel behoorlijk saai.

Korte inhoud: Het verhaal begint in een alternatieve toekomst, waarin de mensen leven als slaven en Magneto’s Brotherhood één voor één wordt uitgeschakeld door een leger van gemuteerde robots die jaren geleden door de regering werden gebouwd na een aanslag van Mystique (Jennifer Lawrence) op Dr. Bolivar Trask (Peter Dinklage), een wapen-contractor die een arsenaal wil uitbouwen die bestand is tegen gemuteerden. Uiteraard liep alles verkeerd af en Mystique werd onderworpen aan een grondig onderzoek om zo het ultieme wapen te ontwerpen. Als gevolg daarvan wordt de jacht op mutanten geopend en is het aan de X-Men uit het verleden en de X-Men uit de toekomst om samen te werken en ervoor te zorgen dat enkele belangrijke gebeurtenissen die leiden tot deze dystopische toekomst voorkomen worden.

Inderdaad, het is Back to the Future met X-Men, en de hoofdrol wordt er weeral vertolkt door Wolverine (Hugh Jackman) ook al wordt hij met zijn rol als mediator met paniekaanvallen op alle gebied overklast door zijn kompanen. En zo heb je personages zoals Quicksilver (Evan Peters) dat gezien zijn immense snelheid de tijd kan stil zetten, toch heel even de show kan stelen. Het is een personage dat ik meer wou zien. Spijtig was zijn screentijd beperkt tot 10 minuten! Bryan Singer wou absoluut alle X-Men opvoeren en je dus van het ene op het andere personage springt. Als een gevolg van al die personages is de duurtijd van de film ook opgevoerd naar 131 minuten en heb je eigenlijk ook heel wat minder actie-sequenties met elke personage dat letterlijk de plot aan ons duidelijk moet maken. Ook personages als Peter Dinklage komen veel te weinig op de voorgrond en kunnen nauwelijks wegen op de intrige.

Ik was echter wel onder de indruk van de begin-sequentie, met een leuke clash tussen de Sentinels en personages zoals Sunspot (Adan Canto), Colossus (Daniel Cudmore), Iceman (Shawn Ashmore) en Blink (Bingbing Fan). Ik vroeg me wel af waar Nightcrawler, de ster van X-Men 2, zat. Het concept van tijdreizen is geen waterdicht systeem en bij elke film kan je meteen een heleboel fouten of onlogische consequenties met de vinger wijzen. Zo ook in deze Days of Future Past (zo is er bijvoorbeeld enkel op het einde een impact van het verleden op de toekomst). Maar uiteindelijk was het wel een ambitieuze zet die ik kon waarderen. Spijtig genoeg komen de toekomst-delen te weinig aan bod om echt een impact te hebben op het verhaal.

Deze Fox/Marvel prent heeft 250 miljoen dollar gekost maar buiten de scène met een gigantisch football stadium die boven het Witte Huis wordt gezet (ik weet tot op vandaag nog steeds niet wat de bedoeling hiervan was) moet de film het vooral hebben van zijn kleine karakter-conflicten tussen Charles Xavier (James McAvoy) en Erik Lehnsherr (Michael Fassbender). Singer weet dat hij moet scoren met deze film want zijn vorige 3 box-office flops (Superman Returns, Jack the Giant Slayer, Valkyrie) beginnen stilaan door te wegen op zijn reputatie. Misschien had hij beter ingezet op intrige in en minder met het opvoeren van personages. Waar is de man die The Usual Suspects en Apt Pupil heeft gemaakt?!? Wat is de bedoeling om de cirkel rond te maken met de oude cast, gezien we ons binnenkort aan X-Men: Apocalypse (2016) mogen verwachten. Waarom moet ik zesentwintig keer terug keren naar de toekomst voor nietszeggende dialoogscènes met twee veteranen. En met alle respect voor Patrick Stewart en Ian McKellen. Spijtig genoeg worden ze in dit verhaal nauwelijks in de actie betrokken.

Op het moment dat Days of Future Past zowat 20 personages heeft geïntroduceerd in zijn begin-sequentie horen we Kitty Pryde (Ellen Page) – die over een gave lijkt te beschikken die ze niet eerder had uitgebuit – iets in de aard van het volgende zeggen terwijl ze Logan’s geest naar het verleden transporteert: “We have to be carefull, otherwise the mind will snap”. Ik had meteen zoiets van: “Too late …” En dan komt er nog een karrenvracht aan nieuwe personages. Hoe kan je dan werken aan karakter-motivatie, laat staan karakter-ontwikkeling? Fassbender’s karakter verandert sneller dan dat Mystique van vel en het lijkt er wel op dat zijn loyaliteit ook met de wind keert. Hij maakt ook heel wat domme beslissingen die duidelijk bedoelt zijn om de plot te laten draaien maar op geen enkele logica steunt.

Daarentegen is de motivatie van Mystique wél duidelijk. Blijkbaar is ze immuun voor wijs advies van andere mutanten, en kan ze niet begrijpen dat haar actie indruist tegen haar uiteindelijke doel. Qua acteerwerk vind ik Jennifer Lawrence iets te weinig emotie uitstralen. Het lijkt of alles van haar afglijdt. En gezien haar status als één van de betere actrices in Hollywood had ik ook het gevoel dat ze nodeloos veel werd opgevoerd zonder dat het een merkbare impact had op de plot, met name die gehele Vietnam sequentie. Karakters als Storm (Halle Berry) en Rogue (Anna Paquin) – vertolkt door twee Oscarwinnaressen – zijn dan ook gedoemd om als figurant doorheen de film te lopen.

X-Men: Days of Future Past heeft 9,3/10 gekregen op Imdb (ook al moet de film nog uitkomen voor het publiek). Van mij krijgt deze prent amper 2.5/5. Oordeel zelf op 21 mei 2014.