De roman ‘Vochtige streken’ van Charlotte Roche veroorzaakte in 2008 heel wat commotie. De vele expliciete scènes over seks, aambeien en allerhande lichaamssappen werden door sommige critici bestempeld als pornografisch, door anderen als feministisch, door weer anderen als verhelderend of walgelijk. De meningen waren duidelijk verdeeld, en de nieuwsgierige lezer stuwde het boek naar de top van de bestsellerlijsten. Zo verkocht Roche in haar thuisland Duitsland 1.500.000 exemplaren van haar boek en ook in onze contreien ging het niet onopgemerkt voorbij. Hoog tijd dus voor een film. En deze is niet voor gevoelige kijkers want ook in Feuchtgebiete / Vochtige Streken (2013) stromen lichaamssappen rijkelijk over het scherm (Engelse titel: Wetlands).
Inhoud: De achttienjarige Helen Mewel (Carla Juri) is een vrijgevochten tiener met een nogal aparte kijk op seks, drugs en hygiëne. Zo moet volgens haar je lichaam geuren en liefst zo veel mogelijk, want dat vinden mannen aantrekkelijk. Helens dagen zijn gevuld met seksuele experimenten met allerhande groentesoorten, drugs testen met haar bizarre vriendin Corinna (Marlen Kruse) of in de stad rondhangen op de meest smerige plaatsen. Wanneer Helen bij een scheerbeurt per ongeluk een van haar aambeien openhaalt, belandt ze in het ziekenhuis. Behoorlijk gênant zou je denken, maar ook daar gaat Helen vrolijk verder met haar aparte levensstijl. Vooral de verpleger Robin (Christoph Letkowski) wordt haar klankbord en haar medeplichtige om haar gescheiden ouders te herenigen aan haar ziekenbed. Stilaan groeit er een band tussen Helen en Robin.
Zoals je al uit de korte inhoud kan afleiden is Feuchtgebiete geen alledaagse film. Niet alleen de inhoud is behoorlijk expliciet, ook de beelden schuwen geen enkel detail. In de openingsscène ploft Helen in een openbaar toilet waar het smerige afvalwater enkelhoog binnenstroomt, neer op een ranzige wc-bril. Daarbij vertelt ze dat ze nog nooit een infectie heeft opgelopen. De toon is gezet en gevoelige kijkers kunnen meteen afhaken want het wordt er niet hygiënischer op.
Bij het lezen van een boek kan je dingen nog laten afhangen van je eigen verbeelding, bij een film is dit veel moeilijker. De beelden worden immers meteen rechtstreeks en expliciet in je maag gesplitst. En dat is meteen ook een probleem van deze Feuchtgebiete: de film is net als het boek behoorlijk expliciet, maar in tegenstelling tot literatuur is film veel directer en daardoor misschien meer choquerend voor de kijker.
Nochtans als je door alle sappige beelden doorkijkt, is Feuchtgebiete eigenlijk een best wel interessant coming-of-age verhaal van een tiener die worstelt met volwassen worden en krampachtig probeert haar gescheiden ouders (Meret Becker en Axel Milberg) weer samen te brengen. Dat de onconventionele Helen duidelijk genetisch gepreoccupeerd is, merken we aan haar vreemde ouders. Zo knipt Helens moeder de wimpers van haar dochter af uit jaloezie en verandert ze haast elke week van godsdienst. Jammer dat de onderliggende relaties tussen de personages niet verder psychologisch worden uitgediept en meteen wordt overgegaan naar het volgende smerige plaatje.
© Courtesy of Filmfreak Distributie
Het beste aan de film is zonder twijfel de vertolking van Carla Juri die van Helen Mewel ondanks haar vreemde voorkeuren toch nog een sympathiek, gekweld personage weet te maken. Juri is een frisse verschijning die de naïviteit en provocerende aard van Helen goed weet weer te geven. Dat Helen toch een zekere sympathie opwekt bij de kijker is vooral de verdienste van Juri want na de openingsscène in het openbare toilet wil je eigenlijk toch zo weinig mogelijk met dit onhygiënische personage te maken hebben.
Regisseur David Wnendt haalt alle visuele truukjes uit de kast om van Feuchtgebiete een flitsend spektakel te maken: split screens, animatie, contrastkleuren en een pompende soundtrack. Ja, het doet soms denken aan die andere Duitse cultfilm Lola Rennt. Maar deze bijwijlen vermoeiende kunstgrepen kunnen echter niet helemaal verhullen dat Feuchtgebiete toch vooral mikt op controverse en een schokeffect.
Luisteren naar An der schönen blauen Donau zal nooit meer hetzelfde zijn na het bekijken van deze film, maar wie toch de moeite doet om het laagje ranzigheid van de film te willen afkrabben, ontdekt een vrij aardige romantische komedie. Wat we echter vooral onthouden van Feuchtgebiete is de uitstekende vertolking van Carla Juri, vooral zij maakt deze film het bekijken waard.
De DVD & Blu-ray van Feuchtgebiete is sinds begin november 2014 te koop. Er staan, op de trailer na, spijtig genoeg geen extra’s op het schijfje.
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Karen op 26 november 2014
*** Feuchtgebiete / Vochtige Streken trailer ***
Ik heb ergens gelezen dat Nymphomaniac van Lars Von Trier eigenlijk een kinderfilm is vergeleken met deze film. Nog niet gezien maar toch benieuwd.
Spijtig dat het in het Duits is. Dacht eerst dat het om een Hollandse film zou gaan gezien het onderwerp en de marketing ervan.