The Purge: Anarchy (2014) *** Blu-ray review

Het succes van de eerste The Purge (2013) zette meteen al de deur open voor een sequel. En zo kwam er dan The Purge: Anarchy (2014), en nu zijn er tevens al plannen voor The Purge 3 (2015). Het is wederom een thriller/horror franchise die met weinig middelen heel veel volk naar de bioscoop kan trekken.

Korte inhoud: Eenmaal per jaar vindt ‘The Purge’ plaats: een nacht waarin geen wetten of regels gelden. We maken kennis met een stad waar niemand een werkend beveiligingssysteem heeft. Een jong koppel is op desbetreffende avond onderweg naar huis naar hun kinderen, wanneer Shane (Zach Gilford) en Liz (Kiele Sanchez) te kampen krijgen met autopech. De zon begint te dalen en ze besluiten hun auto te verlaten. Wanneer ze de stadsgrenzen naderen komt er echter een gemaskerde motorbende achter hen aan. Ondertussen zien we ook Leo (Frank Grillo) die van deze nacht gebruik wil maken om wraak te nemen om de moordenaar van zijn zoon, Mr. Grass (Brandon Keener). Ook een moeder (Carmen Ejogo) en haar dochter (Zoë Soul) moeten op de vlucht slaan wanneer hun huis wordt aangevallen. Deze 5 mensen zullen uiteindelijk elkander moeten helpen om de nacht te overleven.

Je kunt wel zeggen dat regisseur James DeMonaco geleerd heeft uit zijn fouten en een betere film heeft afgeleverd. Uiteraard had hij voor deze prent wel iets meer budget (9 miljoen dollar in plaats van 3 miljoen) – ook al kunnen we hier wel blijven spreken over een low budget film naar Hollywood normen. Maar het is er nauwelijks aan te zien. Platinum Dunes , het productiehuis van Michael Bay, heeft ervoor gekozen om de speciale effecten tot een minimum te herleiden en alles te draaien in een beperkte tijd met beperkte ruimtes. In tegenstelling tot de eerste film blijven we niet wel niet in één huis, en gaan we effectief de terreur zin op straat en in andere huizen, maar de kosten werden tot een minimum beperkt. Vergelijk het wat met de Saw en Paranormal Activity films. Het zijn films die in principe beter werken wanneer alles op een vrij eenvoudige manier verteld worden.

Er zijn geen helden toegelaten in The Purge, en toch krijgen we hier zowaar een held te zien, gespeeld door Frank Grillo, een acteur die we nog kennen van The Grey (2012). Wie hij is komen we op het einde van de film te weten, maar op de manier hoe hij zijn tegenstanders uitschakelt vermoeden we wel dat hij een militaire opleiding achter de rug heeft. De verloren zielen op straat scharen zich dan ook graag rondom hem ter bescherming. De hoofdpersonages komen zelfs terecht in een soort Running Man/Hostel scenario en lijkt, gerund door een groep rijkeluizen die een soort benefiet avond organiseren met hulpeloze zielen die ze diezelfde nacht hebben ontvoerd. Na Saw is The Purge echt één van de meer interessante horror concepten in de recente geschiedenis, en ik heb het vermoeden dat deze franchise nog een tijdje zal doorgaan.

We krijgen in deze prent ook een grotere politieke context, waarbij het systeem op de korrel wordt genomen door revolutionairen die vinden dat enkel de zwakke en armen het slachtoffer zijn van The Purge. De voorstanders van het systeem noemen zichzelf ‘New Fouding Fathers of America’ en ze hebben zelfs een website. Maar een echte discussie tussen voor en tegenstanders komt er niet. De regisseur trekt uiteindelijk liever de kaart van de moord en de terreur. Toch hoop ik dat we in de nabije toekomst eens een iets meer realistische Purge tezien zullen krijgen met iets meer logica en minder clichés. Ik heb nooit begrepen waarom moord blijkbaar de hoofdbezigheid blijkt te zijn in plaats van diefstal. Maar moord verkoopt in Hollywood nu eenmaal meer tickets. Ondertussen moeten we aannemen dat de helft van de bevolking plots in bloeddorstige psychopaten veranderen eenmaal het staatsapparaat dichtklapt.

© Universal Pictures Home Entertainment

Anarchisten lijken soms erger te zijn dat terroristen, wat toch wel een vreemd uitgangspunt blijft. Echte anarchisten ijveren voor een ‘Don’t Attack Only Defend’ principe (geen geweld toepassen tenzij je je moet verdedigen) en het net de Overheid is die terreur en chaos zaait in de wereld en ongelijkheid institutionaliseert. Maar het omgekeerde lijkt in heel wat post-apocalyptische films wel het geval te zijn. Uiteindelijk heb ik er toch nog wel van genoten. Het is een vrij pretentieloze thriller die zijn publiek verschaft wat het hen belooft. Ik ben er op dit ogenblik nog niet uit of het tevens een aanklacht is tegen de overvloed aan wapens in de Amerikaanse cultuur. Met de introductie van “een held met vuurwapens” lijkt dit argument in ieder geval van tafel geveegd.

Op de Blu-ray van The Purge: Anarchy, die vanaf 26 november 2014 beschikbaar is, vinden jullie ook nog een aantal deleted scenes en een interessante behind the scenes reportage. Spijtig genoeg geen audio-commentaar van de regisseur, maar ik vermoed dat hij het net iets te druk had met de ontwikkeling van de derde film. De eerste Purge film haalde bijna 90 miljoen dollar op, deze sequel deed net iets beter met 110 miljoen dollar.