Hercules (2014) met Dwayne Johnson **½ Blu-ray review

De vorige Hercules film, The Legend of Hercules (2014), werd een mythologische box-office flop. Alle ogen werden dan ook gericht op die tweede Hercules (2014) film, in regie van Brett Ratner met Dwayne Johnson als gespierde krachtpatser met glimmende sixpack, in de hoop dat deze film het bij het rechte eind zou hebben.

Korte inhoud Hercules: Veertienhonderd jaar geleden, liep een gekwelde ziel op aarde rond, die noch mens of god was. Hercules (Dwayne Johnson) was de machtige zoon van de goddelijke koning Zeus, en daarom kreeg mocht hij de rest van zijn leven gaan lijden en afzien. Na twaalf zware werken en het verlies van zijn familie, keert deze donkere en vermoeide ziel de rug naar de goden en vindt zijn enige troost in bloedige strijd. In de loop der jaren heeft hij een gezelschap gevonden van zes soortgelijke zielen, met als enige levensdoel, die hun liefde voor het vechten en hun band met de dood. Deze mannen en vrouwen vragen nooit waar ze naartoe gaan om te vechten of waarom of wie, enkel maar hoeveel ze zullen worden betaald. Nu heeft de koning van Thracië, Lord Cotys (John Hurt), deze huurlingen ingehuurd om zijn mannen te trainen om het grootste leger aller tijden te vormen tegen het leger van de vijandige Rhesus (Tobias Santelmann). Het is tijd voor deze verloren zielen om eindelijk voor ogen zien hoe ver ze zijn gevallen, als ze nu een leger moeten trainen om net zo meedogenloos en bloeddorstig te worden als dat van hun reputatie.

Deze actieprent is gebaseerd op de comic Hercules: The Thracian Wars (pdf). Het is dus een soort mengeling tussen het realisme van Gladiator (2000) en het meer fantastische van 300 (2006).

Hercules werd beroemd om de twaalf moeilijke werken die hij uitvoerde in opdracht van koning Eurystheus. Hiervan krijgen we dus enkel een samenvatting in de proloog (tevens de meest indrukwekkende scènes uit de gehele film) en het verhaal pikt op waarin we de gespierde kolos bezig zien als een soort premiejager in het gezelschap van 5 bondgenoten; de ziener Amphiaraus (Ian McShane), de brains van de groep Autolycus (Rufus Sewell), sexy krijgster Atalanta (Ingrid Bolsø Berdal), de woeste Tydeus (Aksel Hennie) en het jongere neefje van Hercules, Iolaus (Reece Ritchie).

Hercules was niet alleen een held omwille van zijn enorme kracht, maar ook door een flinke dosis slimheid waarbij hij machtige daden kon verrichten. Dat laatste vinden we in mindere mate terug. Maar deze film brengt geen getrouw beeld van deze mythologische held, dan wel een ontnuchterende kijk op het personage – wiens heroïsche beeld gedeeltelijk of geheel werd bijgestuurd door zijn trouwe handlangers. Na het mythologische gedeelte krijgen we een harde cut naar iemand die zegt “What a load of crap!”, en hiermee wordt meteen de toon van de film gezet en zitten we in de de-mystificatie van Hercules. Op dit moment vertelt Ratner ons dat dit een leuke film zal worden waarin gelachen kan worden. Een beetje later benadrukt Ergenia (Rebecca Ferguson) nog maar eens de opzet door de vragen naar het verhaal over de vermoorde vrouw Irina Shayk en kinderen van Hercules: “I want the truth, no myths”.

© Paramount Home Entertainment

En tot hier de goede bedoelingen van Hercules, met zijn interessante casting en zijn ’the magnificent seven / The Wild Bunch’ camaraderie. De regie van deze prent is één grote ontgoocheling en het popcorn-script van Ryan Condal en Evan Spiliotopoulos ruilt sterke karakter-ontwikkeling in voor vecht-scènes. Het is meteen duidelijk dat Brett Ratner noch geloofwaardige dramatische karakters kan neerzetten of grootse battle scenes zoals een Peter Jackson (The Lord of the Rings) of Ridley Scott (Gladiator), laat staan een cynische prent maken in de stijl van Guardians of the Galaxy (2014) (wat uiteindelijk de bedoeling was), ook al probeert de regisseur her en der wel wat te kopiëren van zijn voorgangers. Ik ben er zelfs zeker fan dat zelfs een Michael Bay een betere film had afgeleverd. Ratner schittert in one-liner komediefilms zoals met de Rush Hour (1998) films, maar je merkt dat hij bij dergelijke avonturenfilms wankelt tussen drama en komedie. En komedie is nu net datgene waar je heel spaarzaam mee moet omspringen. Ofwel zoek je het in de parodie, maar dan moet de humor wel van een hoger niveau zijn dan nu en dan een goedkope one-liner. Het resultaat is voornamelijk dom PG13 spektakel met onbedoeld lachwekkende dialogen, in plaats van een adembenemend epos. Het einde is tevens ook hopeloos over-the-top en druist toch wat in tegen het basis-concept van de film.

Ik had in een vorige bericht de flop van de eerste Hercules film al aangekondigd én tevens iets meer succes voorspelt voor de popcorn versie van deze Griekse held. En ook al heeft deze 110 miljoen dollar productie beter gedaan, was het uiteindelijk met de hakken over de sloot met een 243 miljoen dollar. Iets wat toch wel wat van een tegenvaller was voor Paramount. Lucy (2014) van Luc Besson die in dezelfde periode werd uitgebracht versloeg Hercules met gemak en haalde 459 miljoen op met een productiebudget van 40 miljoen. Iets wat niemand had kunnen voorspellen…behalve diegene die de reputatie van de regisseur kenden.

Ondanks de hoge productiekost is de productie-unit afgereisd naar het tax-shelter vriendelijke Hongarije, in de volledig geëquipeerde Origo Film Studio te Boedapest. De mooie buitenopnames zijn dan weer opgenomen in Kroatië, tevens een interessante Zuid-Europese vakantiebestemming vakantiebestemming , waar ik snel eens naar toe wil reizen. Regisseur Brett Ratner, die tevens het petje van producer droeg, heeft deze prent ook opgenomen op de digitale Alexa camera’s. Deze HD-camera’s, die ook worden ingezet voor heel wat Belgische langspeelfilms, kunnen het productiekost ook voor een groot stuk onderdrukken. En het zal nodig geweest zijn, want zo goed als alle shots in de trailer zijn opgefleurd met geldverslindende cgi. Het enige probleem met digitale camera’s is dat ze vaak net iets teveel scherpte in het beeld brengen, wat niet altijd gewenst is bij historische prenten.

© Paramount Home Entertainment

De Blu-ray en DVD komen uit op 17 december 2014, zowel in een 3D versie als met een extended cut (stelt uiteindelijk niet zo heel veel voor gezien er maar 3 minuutjes aan de bioscoopversie werden toegevoegd). Maar de extraatjes zijn echt wel de moeite waard. Zo is er niet alleen audio-commentaar van Brett Ratner en producer Beau Flynn over de gehele film (die mekaar bewieroken van hoe prachtig alles eruit ziet en hoe goed ze zijn in hun werk), alsook heel wat making-off filmpjes. Zeker interessant is de reportage over de visuele effecten in de film. Kortom, Hercules had met zijn uitstekende cast en zijn indrukwekkende production design en zijn uitdagende uitgangspunt alles om te kunnen overtuigen, maar Brett Ratner stond in de weg om hier een geslaagde prent van te maken met idiote one-liners, manke mise-en-scenes, een compleet gebrek aan proza, rythmisch en thematisch volledig uit balans, een aaneenschakeling van gevecht-scènes en een algemeen gebrek aan flair, originaliteit en vernuft. Desondanks verveelt het niet en is de film best wel ontspannend. Maar ik vermoed dat er nog wel Hercules films zullen komen.