Niet Maleficent (2014), X-Men: Days of Future Past (2014), Transcendence (2014) of zelfs Godzilla (2014), waar ik halverwege van in slaap viel, maar wél Edge of Tomorrow (2014) van Doug Liman is wat mij betreft dé beste zomerblockbuster van 2014.
Korte inhoud: In een niet verre toekomst heeft een zwermachtig alien-ras, ook wel Mimics genoemd, de Aarde op een barbaarse manier aangevallen. Maar nu hebben de Aardse legers hun krachten gebundeld voor een laatste tegenoffensief tegen de buitenaardse horde. Lt. Col. Bill Cage (Tom Cruise) is een officier die op niets minder dan een zelfmoordmissie gestuurd wordt. Cage wordt binnen enkele minuten gedood, maar hij slaagt erin om een Alpha met zich mee te nemen. Maar dan, op onmogelijke wijze, ontwaakt hij opnieuw op dezelfde helse dag, en moet hij opnieuw vechten en sterven…en opnieuw. Maar bij elke keer wordt Cage sterker en slimmer en zal zijn herhaaldelijke gevecht een kans bieden om de sleutel tot de vernietiging van de buitenaardse indringers te vinden en de Aarde te redden, ook al lijkt de taak zo goed als onmogelijk.
Het personage van Cruise zoekt de hulp op van Rita Vrataski (Emily Blunt) een oorlogsheldin die de slag bij Verduyn had gewonnen tegen de aliens. Cage zal ontdekken dat hij meer gemeen heeft met haar dan wat hij zou denken, maar de oplossing voor deze oorlog lijkt onmogelijk gezien de Mimics met hun krachten ook de tijd kunnen manipuleren en dus de aanvallen van de geallieerden kunnen anticiperen.
Mijn verwachtingen waren in het begin niet al te hoog. De regisseur – die in een ver verleden nog komedies maakte à la Swingers en Go – was zowel in staat van het beste (The Bourne Identity) als van het meest teleurstellende (Jumper). En hetzelfde kon gezegd worden van scenarist Christopher McQuarrie (cf. The Usual Suspects vs. The Tourist). Hij werkte aan het script met co-scenaristen Jez Butterworth en John-Henry Butterworth. Maar het werd een welgemikt schot in de roos, vooral door het intelligente en efficiënte script. De visuele effecten zijn misschien niet altijd even overtuigend en soms heb je de indruk dat de aliens te weinig interactie hebben met de omgeving waarin ze zich bevinden, maar op de fotografie van Dion Beebe en de set design van Oliver Scholl kan je niets op aanmerken.
De film is gebaseerd op de manga van Hiroshi Sakurazaka genaamd “All You Need Is Kill” (cover pic), waarin Tokyo werd aangevallen, Rita een Amerikaanse was en Cage een Japanner. Het gegeven van een personage die dezelfde dag herleeft is al vele malen uitgemolken geweest, van komedies als Groundhog Day (1993) tot drama’s als The Deaths of Ian Stone (2007), maar hier heb je toch een originele take op het concept.
© Warner Home Video
Het is het soort film die gemakkelijk gaat vervelen, wanneer je weet dat alles zichzelf zal herhalen met personages die telkens iets aan de loop der zaken willen veranderen. Maar het script is voldoende bij de pinken om de kijker telkens een stapje voor te zijn. En met twee klasbakken als Cruise en Blunt ga je volledig mee met hun klaarblijkelijk onmogelijke strijd. De relativerende humor in de film is aanwezig maar nooit dominant, en de romance tussen Cage en Rita wordt nooit melig of geforceerd. Uiteraard hebben we hier te maken met een science-fiction adaptatie van D-Day tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het heeft bij momenten ook een middeleeuws karakter met ridders die door de modder ploeteren in veel te zware harnassen. En net zoals de originele OldBoy krijgen we hier ook een film die heel dicht aanleunt bij de wereld van gamers, zeker wanneer personages sterven en de level opnieuw moeten spelen met een andere strategie. En terwijl alle blockbusters tegenwoordig langer dan 2u moeten duren, slaagt deze prent er toch in om zijn verhaal te vertellen in 113 minuten.
Voor de Tom Cruise haters is er goed nieuws, want de acteur komt op verschillende manieren om het leven. De fans zullen dan weer tevreden zijn want Cruise zet hier een geslaagde terughoudende vertolking neer alsof hij wel bewust is van het feit dat de plot hier meer op de voorgrond treedt dan de personages. Toch zien we zijn personage evolueren van een egoïstische lafaard met gladde praatjes en glimmende tanden naar een heldhaftig persoon met overtuiging in zijn ogen en bloed aan zijn kleren.
© Warner Home Video
De casting van Emily Bunt was minder evident gezien zij niet meteen de actie-actrice is die je in een dergelijke rol zou verwachten. Maar gezien de wel zeer ongewone omstandigheden waarmee ze uiteindelijk een heldin werd (net zoals het personage van Cruise) is de casting verre van een slechte keuze. Blunt is niet alleen een geweldige actrice, maar tevens een behoorlijk aantrekkelijke dame. Zo zien we haar telkens opnieuw na een workout een wel heel aanstekelijke pose aannemen, en gezien de herhaling kunnen we hier verschillende malen van genieten. Ik vermeld tevens nog twee leuke bijrollen van Brendan Gleeson als vette generaal en Bill Paxton als grappige drill sergeant.
Ik heb hier met volle teugen van genoten ook al kan je een dik vet vraagteken plakken op de eind-scène. Tot dan was alles eigenlijk vrij logisch binnenin de conventies van het verhaal, maar het einde tart elke logica. Het lijkt ook iets teveel op een typische Hollywood afsluiter wat niet nodig was. Het verhaal is afgesloten en volgens mij is dit niet iets waar je een sequel aan kunt vastknopen. Maar zoals ik al zei in mijn review van Days of Future Past: ‘het concept van tijdreizen is nooit echt bulletproof en kan je bij elke prent wel de logica in vraag stellen.’ Liman slaagt er hoe dan ook in de kinetische cgi, de impressionante decors en het uitdagende concept goed in balans te brengen met het menselijke, en hiermee overstijgt deze sci-fi met verve de vele concurrenten deze zomer.
Edge of Tomorrow komt op 22 oktober 2014 uit op DVD, Blu-ray en Blu-ray 3D (ook al werd de film niet omgenomen met 3D cameras). Spijtig genoeg geen audio-commentaar van de regisseur maar wel een pak interessante making-off filmpjes, interviews met de makers en deleted scenes. Gezien het gewaagde plot waarin personages terugkeren in de tijd, al dan niet met behoud van geheugen, is er al heel wat inkt gevloeid over de mogelijke plotholes, maar die zijn er bijna niet. Je kunt bijna alles op een logische manier verklaren. In ieder geval is Edge of Tomorrow een film waar je urenlang kan over discussiëren.
Beoordeling: 4 / 5
Recensie door Dave op 12 oktober 2014
*** Edge of Tomorrow trailer ***
