Transporter: The Series (2012-) ** Blu-ray review

Iedereen kent de machofilm The Transporter (2002) met Jason Statham met als zijn sequels, nu is er de Transporter: The Series (2012-), en meteen ook op bluray. Van het voordeel van bluray met je mij niet meer overtuigen. Haarscherp beeld. Of de serie mij kan overtuigen? Eigenlijk wel.

Je verwacht van dergelijke popcornfilms en dito series exact hetgeen je nodig hebt na een zware werkdag en wanneer je in je luie zetel wilt genieten. Machisme, blinkend chroom, de geur van verbrand rubber die van het scherm springt en het zalige geschreeuw van razende motoren die je oren als sirenengezang in het verderf storten.

De films heb ik eigenlijk niet echt gezien en toen ik de serie in mijn bus kreeg, was ik die meteen ook wat vergeten. Tot die dooie avond aanbrak waar ik bedacht dat dat wel mijn zinnen zou verzetten. De eerste 12 episodes zitten in mijn box, waarvan de eerste acht geschreven zijn door Luc Besson, die de serie ook produceerde. Meteen weet ik waarom de serie zich afspeelt in Marseille en Frankrijk in het algemeen. Het doet ook ferm aan Taxi (1998) denken. En ze hoeven niet altijd over die heuvels in San Francisco te springen of in Tokyo te driften. Marseille is trouwens een prachtige havenstad, wat voor mooie beelden zorgt, haar reputatie van gangland niet te na gesproken.

Korte inhoud: Frank Martin hoeven we u niet meer voor te stellen. Al vind ik de Brit Chris Vance meer geschikt als type dan Jason. Chris zit er afgelikter uit, deftiger, knapper, een zakenman, iemand die je vertrouwt. Jason is ruwer, meer een bodyguard-type. Frank is koerier en levert pakjes af van punt A naar punt B. Zijn dispatch Carla (een bijzonder ravissante Andrea Osvárt) geeft hem instructies en zijn maat Dieter (Charly Hübner) runt een garage en zorgt voor zijn auto’s. En zijn vriend de inspecteur Tarconi (François Berléand), komt ook af en toe op de proppen. Anyway. Frank heeft als “koerier” enkele regels: “Never change the deal”, “No names”, “Never open the package” en “Never make a promise you can’t keep”… Je ziet van hier dat in de loop van de serie deze regels af en toe gebroken worden met alle onheil van dien.

Iedere episode staat op zich en warempel al van de eerste minuten krijg je blote tieten te zien. Al dan niet relevant, maar dat zorgt toch wel voor een belachelijke “16+”-rating. Daar gelaten situeren de vrouwelijke bijrollen zich voornamelijk op het “sois belle et tais-toi”-type, op enkele femme fatales na, waar onze Frank ook niet ongevoelig voor blijft. Bijzonder charmant is ook Carla (Andfrea Osvart), de dispatch van wie Frank zijn instructies krijgt.

© Dutch Filmworks

Maar even verder over de episodes. Die lopen uiteraard allemaal goed af en staan op zich. Niettemin ontwikkelt zich een kleine rode draad doorheen de serie. Als observator van de gebeurtenissen krijgen we heel af en toe een geheimzinnige gedaante te zien, van wie we enkel de mond zien praten. Deze geheimzinnige figuur staat in contact met een Oost-Europees ogende dame die precies iets moeten hebben van Frank. Dat belooft! Ik ben tot nu toe pas tot episode vier geraakt, en zo moet ik ook niet veel verklappen.

Voor de fans van mooie auto’s. Er passeren er een boel de revue. Aan voldoende productiebudget was er geen gebrek want volgens Variety zou elke aflevering een slordige 4 miljoen dollar kosten. Gezien de kostprijs is het dan ook niet zeker of er ooit een tweede seizoen zal volgen. Frank Martin heeft een ferme Audi A8 onder zijn gat zitten met van die prachtige 19″ velgen. In de eerste episode vind ik wel dat de motor een beetje klinkt als een overpowerde “trontinette”. Bovendien neemt hij het op tegen vooral Franse wagens, peugeootjes allerhande en warempel een ferm getunde Megan RS…die helaas ook tot schroot wordt herleid. Benieuwd wat er gaat gebeuren met de knalrode R8 cabriolet… Shoot-outs en maffe achtervolgingen en enkele goeie stunts en af en toe een schoon madam. Ik moet zeggen deze serie doet precies van je er van verwacht.