Een film die deze maand in de bioscoop komt is Diana (2013) van de Duitse cineast Oliver Hirschbiegel (Der Untergang, Das Experiment, The Invasion), een film die eigenlijk onder de radar vloog en niet al teveel in de aandacht leek te komen. En misschien begrijpelijk. Ikzelf heb eigenlijk weinig zin om een verbloemde versie te zien van het leven van een prinses. Maar recent kwam de film dan toch in de aandacht, spijtig genoeg in een minder goed daglicht. De Britse oers lust de film niet.
Korte inhoud: Een biopic van Lady Diana (Naomi Watts), prinses van Wales, tijdens haar laatste twee levensjaren en zien hoe zij langzaam haar ware geluk vindt en persoonlijke successen haalt. Diana groeit uit tot een belangrijk internationale campagnevoerder en strijd als ambassadrice voor de rechten van de mens. Maar dan loopt het verkeerd af wanneer ze Dr. Hasnat Kahn (Naveen Andrews) ontmoet met wie ze een geheime affaire begint….
Er werd al zodanig veel geschreven over haar dat je eigenlijk als kijker niet meer staat te wachten op een film over de laatste jaren van haar leven. Het script is van de hand van Stephen Jeffreys, die zoveel jaar geleden de vrij onbekende Johnny Depp film The Libertine (2004) schreef. Ik weet dus ook niet meteen wat we kunnen verwachten. Het script is gebaseerd op het boek van Kate Snell, maar hier word ik ook niet veel wijzer van.
De film ging een paar dagen geleden in première in Londen, en volgens de journalisten is de film saai, voorspelbaar, goedkoop, troosteloos en veel te sentimenteel. Diana kreeg op Rotten Tomatoes op de eerste 7 reviews slechts 14% ! De Daily Telegraph schreef: “Het is nauwelijks fascinerend. Het biedt geen nieuwe feiten over het leven van de prinses. En de film werpt in geen geval een nieuw licht op haar complexiteit en tegenstrijdigheden die haar zijn toegeschreven. “ Het grootste pijnpunt zou de zwakke prestatie van de regisseur zijn en het scenario, met zijn onnozele dialogen (een hartchirurg die zichzelf meteen aan het publiek voorstelt met de woorden, “Hallo, ik ben een hartchirurg”) en personages die bestaan uit kartonnen borden. Watts doet wat ze kan met datgene wat is aangereikt, maar dit is geen film waarmee ze zal kunnen uitpakken en haar vertolking zou helemaal niet lijken op de echte Diana. In plaats van ‘Princess of Wales’ kopte The Sun ‘Princess of Fails’. De Daily Mail deed het iets speelser met ‘creepy weepie that will make you sleepy’. Het doet me een beetje denken aan Iron Lady (2011) die iets beter werd onthaald maar toch niet meteen kon enthousiasmeren. The Guardian zei dat na de tragische dood van Diana in 1997, ze vandaag een nieuwe vreselijke dood onderging.
© Film1
Het positieve aan de trailer is dat ze schijnbaar een menselijke Diana hebben opgevoerd, met gevoelens en onzekerheden. En met een actrice als Naomi Watts zou je toch als toeschouwer meer verwachten. Maar na al deze kritieken is mijn verwachting wel heel erg laag komen te liggen, en deze was al niet te hoog gezien het leven van prinsen en prinsessen op zich al niet zo verkwikkend zijn, en dit omdat hun leven eigenlijk volledig geprogrammeerd werd. Misschien moeten ze maar eens een film maken over Laurent, zijn frustraties, zijn verschillende affaires, het huiselijk geweld, zijn poging om een rol in een James Bond film te spelen en het conflict met zijn vader. Dat is misschien nog wel eens een tv-film die ik op een zondag zou willen zien. Ondertussen moeten we het doen met de vijfdelige mini-reeks Albert II (2013) die vanaf gisteren op Eén te zien was. En ook hier zijn de meningen niet echt positief en lijkt het meer op een flauwe soap van geen belang.
*** Diana trailer ***
Zoals je zegt, het leven van prinsen en prinsessen is meestal saai, dus deze film is waarheidsgetrouw.
Ik heb het gevoel dat veel van deze Britse journalisten al hun review klaar hadden alvorens de film in de zalen was. Ga zelf oordelen is misschien wel de boodschap.