Xinhai Geming: 1911 (2011) ** Blu-ray review

Jacky Chan hoef ik niet meer voor te stellen. Hij staat bekend om zijn lichthumoristische popcorn actiefilms zonder al te veel diepgang of uitwerking. Hij staat garant voor entertainment op een dooie zaterdagavond waar je toch af en toe eens bij kan ontspannen, als het verhaal en de actie net niet te dom wordt. Jacky Chan is het voorbeeld van de Chinees die besmet is door Hollywood.

1911 (2011) is echter een ander soort film dan we van hem gewoon zijn. Jacky speelt hier niet alleen de hoofdrol, maar is ook de regisseur van zijn 100ste film als ik de achterkant van de dvd mag geloven. Het is ook zijn eerste historische epos dat hij tracht te verfilmen.

Of hij daarin geslaagd is, moet u als kijker oordelen. Zelf vind ik zijn poging verdienstelijk, maar het is en blijft Jacky Chan en hij kan niet ontsnappen aan de Hollywoodiaanse invloeden waardoor het allemaal af en toe niet overtuigend werkt en allesbehalve echt spannend of meeslepend wordt. Ik mag het misschien niet vergelijken met de Aziatische regisseurs die magistrale epi verfilmden op de typische ingetogen poëtische Chinese wijze. Het is een Chinese film op de doordeweekse Amerikaanse leest geschoeid. Of is het een Amerikaanse film in het Chinees?

Korte Inhoud: We schrijven 1911. Net als overal ter wereld is het begin van de twintigste eeuw het keerpunt in de toen bestaande staatstructuren. Rusland had zich al ontdaan van de tsaar. De Europese feodale oorlogen waren al enkele decennia achter de rug en de laatste keizers zouden in de eerste wereldoorlog definitief tot een duister verleden horen. Hetzelfde in China, waar de Qin-dynasty het feodale systeem al tweeduizend jaar in stand houdt. Helaas roert de bevolking zich en jonge intellectuelen spiegelen zich aan het Westen om de revolutie aan te wakkeren.

Vooral de overzeese Chinezen spelen hierbij een rol. Het intellectuele brein van de revolutie is Doctor Sun Yat-sen (Winston Chao). Zijn vriend Huang Xing (Jacky Chan) is de militaire leider op het veld.

Stap voor stap schetst Chan de gebeurtenissen die leidden tot het slagen van de revolutie. Zowel het diplomatieke gepalaver en lobbywerk van Sun Yat-sen als de militaire veldslagen van Huang Xing. En meteen hebben we de twee tegenstellingen in de film. Waar Chan eigenlijk een beetje de mist in gaat wat betreft het ensceneren van de oorlog, slaagt hij er wel in om de diplomatieke kant vrij overtuigend te verfilmen. Een stijloefening die we niet van hem gewoon zijn, maar die wonderwel stukken beter in mekaar zit qua shots en scènes dan zijn actiescènes. Het moet gezegd, acteur Winston Chao is dan ook stukken beter dan Chan zelf, die niet echt overtuigt als grote militaire leider en ten prooi valt aan wat pathos.

Het verhaal van The Last Emperor (1987) en dergelijke kennen we al, de anachronistische wereldvreemdheid aan het keizerlijk hof staat in schril contrast met de omgeving waarbinnen de nieuwe revolutionairen zich organiseren. Toch is het voor het eerst dan Chan de Chinese kant de revolutie laat zien vanuit het oogpunt van de eerste revolutionairen.