Dark Shadows (2012) *½ Blu-ray review

De trailer zag er te gek uit maar Dark Shadows (2012) van Tim Burton, gebaseerd op de Britse 60’s tv-serie, is toch maar een teleurstelling. Nochtans was deze bovennatuurlijke vampierenreeks een kolfje naar de hand van Burton en Johnny Depp. Ook al kon de film niet overtuigen aan de box-office, heeft de film wel zijn productiebudget teruggewonnen op wereldschaal. De eerste 40 minuten zijn van een uitstekende kwaliteit, maar nadien valt de film compleet in mekaar.

Korte inhoud: We bevinden ons in het jaar 1752, Joshua en Naomi Collins zeilen met hun jonge zoon Barnabas van Liverpool, Engeland naar Amerika om er een nieuw leven te beginnen. Maar zelfs de enorme oceaan is niet groot genoeg om de mysterieuze vloek die op hen rust te ontsnappen. Na twee decennia heeft Barnabas (Johnny Depp) de wereld aan zijn voeten, of op zijn minst de stad Collinsport in Maine. De baas van Collinwood Manor is rijk, machtig en een onverbeterlijke playboy … totdat hij de foute maakt door het hart te breken van Angelique Bouchard (Eva Green). Een heks, in elke zin van het woord, die Barnabas verdoemt tot een lot erger dan de dood. Zeer maakt van hem een vampier, om hem vervolgens levend te begraven. Twee eeuwen later wordt Barnabas per ongeluk bevrijd uit zijn graf en komt in de zeer veranderde wereld van 1972. Hij keert terug naar Collinwood Manor om te constateren dat zijn landgoed is verkommerd tot een ruïne. Met de disfunctionele overblijfselen van de Collins familie verging het niet veel beter …

Het resultaat is een vervelde en onsamenhangende adaptatie, die nog maar weinig met de oorspronkelijke serie van doen heeft. Tim maakt om de zoveel jaar een bangelijke prent, maar tussendoor stelt hij zich tevreden met commercieel afgelikte, en half-grappige troep, en deze prent mag je gerust tot deze orde degraderen. De scenarist van dienst, Seth Grahame-Smith, heeft zich verkeken op deze prent en maakt een slechte beurt met zijn eerste langspeelfilm-script. Ik vraag mij af of hij een betere film zal afleveren met die andere vampierenfilm Abraham Lincoln: Vampire Hunter (2012). Volgens mij heeft hij iets teveel hooi op zijn vork genomen en had hij misschien beter een volledig jaar gewijd aan één mainstream Hollywood film, in plaats van twee. Hij heeft de ervaring niet van een Steven Zaillian, en zelfs Zaillian neemt zijn tijd om een goed scenario te laten rijpen. De prent waggelt van de komedie, naar de horror in de melodrama, om nadien in de parodie te vervallen. Een beschamende prestatie, zeker in het licht van al het aanwezig talent (regie, cast, muziek van Danny Elfman, DoP Bruno Delbonnel, …) en het geld (150 miljoen dollar) die tegen dit project werd gesmeten. Had Seth Grahame-Smith dit scenario overhandigd als eindwerk op het Rits of Sint-Lucas, dan kan ik je nu vertellen dat het een dikke buis zou opgeleverd hebben. Het is één grote puinhoop.

En van talent gesproken, daar was er geen tekort aan. Te beginnen met Michelle Pfeiffer, de ravissante Bella Heathcote, de sensuele Eva Green en de talentvolle Chloë Grace Moretz die altijd een meerwaarde blijft aan om het even welk filmproject. Anderzijds zijn er acteurs die nauwelijks aan het verhaal te pas komen, zoals die van Jonny Lee Miller die gaandeweg gewoon werd vergeten. Ook de muse van Burton Helena Bonham Carter komt eigenlijk nauwelijks aan het verhaal te pas, ook al zat ze veelvuldig in de trailers. Ook Christopher Lee heeft een screentime van niet langer dan 30 seconden. WTF?!

© Warner Home Video

En zo zijn er nog onbegrijpelijke plotwendingen en schreeuwende tekortkomingen. De film stuikt in mekaar vanaf het moment dat Barnabas (Depp) en Angelique (Green) seks met elkaar hebben, ook al kan hij de heks niet uitstaan en hij een crush heeft op Victoria (Heathcote). Begrijpen wie begrijpen kan. Victoria wordt ook in het begin van de film benaderd alsof ze een hoofdpersonage is (we horen haar gedachten en volgen haar verhaal), maar dan vergeten we ze voor een vol uur om nadien terug de draad op te pikken met wat flashbacks. En ja, nadien wordt ze weer uit het verhaal geknipt. Als kijker krijg je er noch kop of staart van. Op een geven moment vertelt ze aan Barnabas dat de kleine David (Gulliver McGrath) hem als een idool ziet – ook al hebben Barnabas en David geen enkele woordenwisseling gehad. En mocht deze er al geweest zijn, dat hebben ze die scène uit de montage geknipt. Op een gegeven moment maakt het allemaal niet veel meer uit.

En terwijl je als kijker al verlangt naar de end-credits, maken ze nog even de tijd voor een aantal getelefoneerde onthullingen om zo de deur open te zetten voor een sequel. Ik had na de visie het gevoel dat Tim Burton eigenlijk niet veel zin had om deze adaptatie te maken. Het viel me ook op dat hij geen producer-credit had, maar bijvoorbeeld wel op Abraham Lincoln: Vampire Hunter. Johnny Depp heeft wel een producer-credit, en dat is dan wel logisch gezien je het ook als zien als een Johnny Depp film. De creativiteit in deze prent staat in ieder geval op een laag pitje en de humor is nooit echt uitgesproken. De toon wisselt, net zoveel als de motivaties en drijfveren van de personages.

Deze bijna 2 uur durende kwakkel is ondertussen te verkrijgen op Blu-ray, met…u raadt het nooit…een pak deleted scenes en wat behind the scenes focus points. Dit had een knappe film kunnen worden, maar gaandeweg hebben de makers er een zootje van gemaakt.