Oorlogsfilms, het zijn klassiekers. Al die films over de tweede wereldoorlog de voorbije decennia, de Vietnam-oorlog, dit alles nog eens overgedaan in iets minder magnifieke wijze wat betreft Irak en Afghanistan. Het blijft een onuitputtelijke bron van steeds nieuwe plots en herkauwde plots in andere settings. Toch blijft het boeien. Omwille van de thema’s. Broederschap. Dood. Verdriet. Impasse. Tweestrijd. Wraak. Liefde. Noodlot. Het raakt ons in onze ziel. Hoe graag we ons ook uitleven op spelconsoles waarbij we de vijand een oplawaai van jewelste geven, als je je even verplaatst in de ziel van de gewone soldaat op een missie die hij niet begrijpt, die zijn vrienden ziet sterven om redenen die hij niet begrijpt maar wel beseft dat zijn oversten weer de meest idiote beslissing genomen hebben, dat weten we toch dat we daar, hoe romantisch heldhaftigheid ons soms in de oren klinkt, niet willen zijn en nooit niet willen zijn.
De laatste jaren hebben prachtige miniseries zoals Band of Brothers, Generation Kill en The Pacific, deze thema’s van kameraadschap in een zinloze hel prachtig verfilmd. The Front Line (2011) (Go-ji-jeon) van Hun Jang is niet anders. Wat deze blu-ray wel heel interessant maakt is het feit dat het een Koreaanse film is over de Koreaanse oorlog. Een oorlog tussen twee volkeren die enkel van kleren verschillen. Nog minder verschil dus dan tussen Vlamingen en Walen. Hoe dan ook, waar de oorlog zich ook afspeelt. Het is altijd hetzelfde. Doden of gedood worden en alles doen om te overleven.
Korte inhoud: We schrijven Seoel 1953, de laatste weken van de oorlog. Kang Eun-Pyo is een luitenant bij de staf van het Zuid-Koreaans leger. Die staff heeft alle moeite om de wapenstilstand te onderhandelen. Bovendien ligt een cruciale heuvel midden op de vermoedelijke demarcatielijn. Die heuvel verandert praktisch om de dag van eigenaar tegen de woekerprijs van tientallen zinloze levens. Wanneer Kang Eun-Pyo zich laat betrappen op een paar pollitiek incorrecte uitspraken wordt hij algauw van de staf weggehaald en belast met een onderzoek naar vreemde praktijken aan het Oost-Front. De Alligator-compagny die belast is met het belegeren van de heuvel, zou geïnfiltreerd zijn door een mol. Kang Eun-pyo krijgt de opdracht een nieuwe kapitein naar de compagny te vergezellen en de zaak uit te zoeken.
Tot zijn grote verrassing duikt daar zijn verloren en doodgewaande vriend Kim Soo-hyeok op.
De kapitein laat zich algauw kennen als iemand die zonder kennis van zaken op zijn strepen staat. Eyng-pyo trekt algauw op met zijn makker Soo-hyeok en diens peleton: een bont allegaartje dat duidelijk trauma’s en geheimen uit het verleden met zich meedraagt waar Eung-pyo zich in vastbijt.
De oorlogsgruwel wordt opeens realiteit voor de man die zich altijd achter de linies bevond en meer en meer krijgt Eung-pyo een beter beeld van hoe de omstandigheden aan het front zijn. Hij leert begrijpen wat broederschap betekent, opoffering, gewetenloosheid, incompetentie en de het instinct van zelfbescherming die de soldaten darop gekweekt hebben. Zijn makker Soo-Pyo en kapitein Shin Il-Young blijken algauw de meest geraffineerde leiders van de compagnie. Eung-pyo ziet zich gevangen in wat hij beschouwt als moord, verraad, insubordinatie en wat de makkers zien als “overleven en zorgen dat je niet het slachtoffer wordt van incompetente officieren”.
De film doet erg denken aan Platoon (1986) en Hamburger Hill. Zonder hem op hetzelfde voetstuk te plaatsen, mag gezegd worden dat de settings enorm accuraat is, zonder de overdreven tragiek dik te smeren. Er zijn wrede scènes die je bij de keel grijpen. Het noodlot en de dodelijke wanhoop houdt je in een wurggreep. er is geen ontsnappen aan. Binnen die context worden ook de persoonlijke verhalen van de karakters uitgelegd, getekend en verhaalt zonder nodeloze uitweidingen of al te betuttelend en uitleggerig. Bovendien wordt de Noord-Koreaanse vijand als een tegenhanger van de Alligator-compagny afgebeeld wat de zinloosheid, absurditeit van de oorlog nog meer in de verf zet. Deze film heeft echter alles behalve een moraliserende toon, maar vertelt op spannende wijze de tragiek van frontsoldaten die zich als pionnen in een machtsspel waar ze geen vat op hebben, trachten te handhaven in de grijze zone tussen militaire discipline en overlevingsdrang. Een pareltje!
Beoordeling: 3.5 / 5
Recensie door Jeroen op 12 mei 2012
*** The Front Line trailer ***
Ik vond deze zelfs nogal melodramatisch. Niets tegen soldaten die een beetje emotie uiten (kijk maar naar Thin Red Line), maar er is een grens die met deze film meermaals overschreden werd dat je er zelf bijna moest van huilen. Maar zoals bij veel van die films laat je je toch meeslepen door het interessante camerawerk en de groots opgezette oorlogstaferelen. Toch spijtig dat je omwille van de overdreven pathos, de film nauwelijks ernstig kan nemen. Een gemiste kans want het zag er allemaal wel boeiend uit en de personages waren geen kartonnen borden met een wapen in hun hand.
Ga ik één van deze eens uitchecken, bedankt voor de tip.