Maar op het Filmfestival van Gent is niet alles van hoog niveau. Dave Mestdach koos als derde film op de ‘Focus Festivaldag’, net na de lunch, voor de Zuid-Afrikaanse prent Skoonheid (2011) van Oliver Hermanus.
Korte inhoud: Francois van Heerden (Deon Lotz) is in de veertig. Hij is een blanke Afrikaans-sprekende familieman met twee dochters, woonachtig in Bloemfontein. Wanneer hij de 23-jarige jongen Christian (Charlie Keegan), de zoon van een vriend, ontmoet raakt Francois geobsedeerd door de jongen.
Wij grapten dat er toch altijd een homofilm moet inzitten en tegelijk herinnerden we ons aan het risico dat ‘de film na de lunch’ de uitgelezen kans is om een dutje te doen. Ik heb gelukkig na enkele minuten mijn ogen weer open gedaan omdat ik toch de film wou zien. Je ziet niet alle dagen een Zuid-Afrikaanse film.
Deze Skoonheid is er wel één om ver weg te steken, helaas. Maar deze prent was blijkbaar één van de toppers van Cannes en won er zelfs de Queer Palm 2011. Regisseur Oliver Hermanus zet niettemin een confronterend en schokerend portret neer van een blanke Zuid-Afrikaanse houthandelaar Francois Van Heerden die in de stoere conservatieve mannenwereld zijn homoseksualiteit moet verbergen voor vrienden en familie.
Wanneer zijn dochter haar vriend Christian meebrengt, ontwikkelt hij een perverse obsessie voor de jongeman.
Ook hier krijgen we een vrij traag opgebouwde film te zien, met constante focus op het hoofdpersonage wiens smoelwerk net iets teveel in beeld komt. Je kan zijn diepgewortelde gevoelens, frustratie, wanhoop of gewoon obsessie zo wel trachten over te brengen, maar het werkt bij mij niet echt. Ook al omdat de film qua verhaal niets voorstelt. Christian, het voorwerp van de obsessie, gaat naar het strand, Francois is er ook, Francois gaat naar de ouders van Christian in de hoop hem daar aan te treffen. Uit andere scènes bestaat de film niet.
© Film1
In welke zin deze film dan ook baanbrekend zou zijn voor de homogemeenschap weet ik dan ook niet goed.
Misschien omdat homoseksualiteit in Zuid-Afrika helaas nog een taboe is. In ieder geval, laat me weten er of onder jullie homoseksuele vrienden mensen zitten die dit wel een aangrijpend, sterk, confronterend verhaal vonden. Op 22 februari 2012 kunnen jullie zelf een oordeel vellen, maar u weze bij deze gewaarschuwd.
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Jeroen op 21 oktober 2011
Ik vond Death in Venice een betere film …
Ik vond er ook niets aan. Was blij dat ie afgelopen was. Iemand anders riep na de film tot mijn grote verbazing “wat een heftige film”. Ik ben er nog steeds niet uit waar ze op zou kunnen doelen.