The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1 (2011) * Blu-ray review

En terwijl Kristen Stewart de show binnenkort zal stelen met haar optreden in het visueel indrukwekkende Snow White and the Huntsman (2012), kunnen we de actrice nog een voorlaatste keer aanschouwen in die fletse Twilight sage.

Net zoals het laatste deel van Harry Potter ook in twee delen werd geknipt, zal het laatste boek verhaald worden in twee films, te beginnen bij The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1 (2011). Diegene die dacht dat regisseur Bill Condon (Gods and Monsters, Kinsey, DreamGirls) zou werken aan een eclatante en stikdonkere climax in de stijl van Harry Potter and the Deathly Hallows (2010-2011) is eraan voor de moeite, want net zoals de vorige edities is het huilen met de pet op. En zeggen dat er nog een tweede deel, The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 2 (2012), op komst is van dezelfde regisseur. Laat ik er meteen ook bij vertellen dat de grote vampierenclash zich niet voltrekt in dit deel, en dat de die-hard-Twilight-fans nog een jaartje moeten wachten.

Wat de 4 films (Twilight,New Moon, Eclipse en Breaking Dawn part 1 ) tot nu toe gemeen hebben is dat ze uitblinken in saaiheid. Iedereen dacht dat deze film moeilijk onder het niveau van Eclipse (2010) zou vallen, en toch hebben ze deze wanprestatie tot in de kleinste puntjes volbracht. Nochtans beloofde het boek van Stephenie Meyer veel vuurwerk. Voor de mensen die lankmoedig de vorige film hebben doorstaan weten dat Bella met haar gevoelens in de knoop zat, en moest kiezen tussen vampier Edward Cullen en de shapeshifter Jacob Black. Het was voor de kijker wel geen verrassing dat ze uiteindelijk zou kiezen voor Edward Cullen, tot grote spijt van Jacob.

Korte inhoud: Na de bruiloft gaan Bella (Kristen Stewart) en Edward (Robert Pattinson) op huwelijksreis naar Rio De Janeiro, waar Bella tot haar schrik ontdekt zwanger te zijn. De familie van Edward is in shock door de situatie, die de fragiele band tussen de vampieren en weerwolven nog meer spanning bezorgt. Niemand weet wat te verwachten van deze onwaarschijnlijke zwangerschap. Ondertussen blijft ook de dreiging van de Volturi bestaan.

Ik ben benieuwd of Gus van Sant of Sofia Coppola, die beiden in aanmerking kwamen voor de regie, een betere film hadden afgeleverd, maar ik betwijfel het. Het ligt niet alleen aan het slechte acteerwerk, de afschuwelijke visuele effecten, het gebrek aan actie, maar zeker ook aan het flutverhaaltje die enkel en alleen maar steunt op de onmiskenbare charismatische uitstraling van één acteur (Robert Pattinson) en de chemie die vrijkomt tussen Edward en Bella. En in plaats om dieper te graven in het verhaal en de personages, kiezen ze resoluut om nog meer van hetzelfde voor te schotelen, met als toetje een shirtloze Taylor Lautner, kwestie om de meisjes helemaal te veroveren. Maar Lautner komt over als een “softie” in plaats van een temperamentvol vat van emoties en spieren, wat op zich misschien meer vonken had opgeleverd in deze steriele prelude van het einde van de saga.

Zelfs al ben ik geen grote Harry Potter fan, moet ik bekennen dat in deze saga wel sprake is van sterk acteerwerk, geslaagde visuele effecten én bovenal een verhaal dat steek houdt en ons weet te verrassen. Meer nog, telkens wanneer de film afwijkt van het koppel Edward en Bella, stuikt het verhaal in mekaar. Het boek legt de klemtoon op de zintuiglijke en buitenzintuiglijke gaven, maar deze komen uiteindelijk maar zelden aan bod in de verfilming. Bepaalde personages kunnen gedachten lezen, hebben een ver ontwikkeld reuk-orgaan of horen een hartslag, maar deze zaken gaan verloren in de vertaling naar het beeld. Bill Condon lijkt ook geen moeite hebben gedaan om een visueel equivalent te vinden.

Na het zien vraag je jezelf af of dit effectief een film was van de maker van het schitterende Gods and Monsters (1998). Het leek wel of hij bij momenten de regie had overgelaten aan zijn regie-assistent. Breaking Dawn slenter van de ene banaliteit naar de andere en je kan je moeilijk ontdoen van de indruk dat ze dit allemaal in 40 minuten hadden kunnen vertellen in plaats van 117 minuten. Zelfs de talentvolle componist Carter Burwell moest plaats ruimen voor ordinaire zangpartijen die de soundtrack domineren. Ik denk dat er weinig films bestaan waar de grote meerderheid van de bioscoopbezoekers tot de consensus kunnen komen dat The Twilight Saga: Breaking Dawn – Part 1 een slechte film is. Of de 5de film het beter zal doen? …waarom zou het?