Sucker Punch (2011) *½ Blu-ray review

De titel van Sucker Punch (2011) verwoord perfect de film. Het is een dreun waar je niet vrolijk van wordt en die je niet hebt zien aankomen, maar zonder grote gevolgen. Het is een feest voor het oog en je kunt met veel opwinding genieten van elk frame uit dit sprookje, maar tezelfdertijd zit je te staren naar een steriele leegte die van het ene droombeeld in het andere verzeilt. Dit moet niet alleen één van de mooiste films zijn van Zack Snyder, maar tevens ook de meest teleurstellende.

Korte inhoud: We bevinden ons in de jaren ’50. De moeder van Baby Doll (Emily Browning) is overleden en ze schenkt haar fortuin aan haar twee dochters. De stiefvader (Gerard Plunkett) is in alle staten en probeert zich nog maar eens seksueel te vergrijpen op de jongste zus. Baby Doll probeert dit te verhinderen maar schiet per ongeluk haar eigen zus neer. De stiefvader beslist dan maar om haar naar een psychiatrische inrichting te sturen met de opdracht om binnen vijf dagen een lobotomie op haar te laten uitvoeren. Hiervoor koopt hij de manager Blue Jones (Oscar Isaac) om. Baby Doll komt voorlopig onder de hoede van Dr. Vera Gorski (Carla Gugino) en raakt bevriend met de mede-patiënten Amber (Jamie Chung), Blondie (Vanessa Hudgens), Rocket (Jena Malone) en haar oudere zus Sweet Pea (Abbie Cornish). Ze overtuigt hen mee te doen aan een ontsnappingspoging

Sucker Punch is het soort film die je zal verafschuwen of verafgoden, maar een middenweg is er niet. En dat is vooral te wijten aan het aanwezige talent die deze film in mekaar heeft gestoken. Niemand windt zich nog op wanneer Michael Bay een nieuw dieptepunt bereikt met een zoveelste rampzalige Transformers film, maar Zack Snyder heeft met Watchmen (2009) bewezen dat hij geen onbenullige videoclip-maker is die enkel maar in staat is mooie beeldjes te maken, maar wel één van de meest boeiende filmmakers van het moment. En het is net wanneer talentvolle mensen over de schreef gaan in de verkeerde richting, dat de kritiek feller zal opwaaien. Spijtig genoeg moet ik toegeven dat deze prent ver onder het niveau van Watchmen valt, maar misschien heeft dit ook te maken met het feit dat Snyder het verhaal/script van Sucker Punch zelf heeft geschreven en dus niet kon steunen op een geniale comic (cf. 300, Watchmen), een boek (cf. Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole) of een andere film (cf. Dawn of the Dead).

Het is onversneden guilty pleasure voor Snyder. Een exploratie naar zijn schoolgirl fetisjisme, zijn angsten voor dominante vaderfiguren, zijn fobie voor het gesticht met zijn wreedaardig personeel, alsook zijn jongensachtige voorliefde voor over-the-top manga actie, videogames en visuele effecten. Het is een grenzeloze overgave aan al zijn mannelijke driften en impulsen, zonder ook maar de minste rekenschap te houden met de toeschouwer, en dienst verlangen naar consistentie. En daar is op zich niets mis mee, was het niet dat de gemiddelde toeschouwer zonet 8 euro heeft betaald voor zijn bioscoopticket of 20 euro voor zijn blu-ray exemplaar, en hij de teleurstelling nauwelijks zal kunnen verbergen. Misschien waren ze nog beter af met het kopen van een videogame. Zat er achter deze erotische, visuele stimulans nog een boodschap of een verhaal die de moeite was om na te vertellen, maar neen. Ook al wil de film laten uitschijnen diep te graven in de malaise van de gekwelde geest, blijft het allemaal maar bij een sucker punch. Is het dan geen pro-feministische prent? Nope, of dat is althans niet wat ik heb gezien. Het is volgens mij eerder een film die de vrouw stereotypeert en onderdanig maakt aan het brute mannelijke geweld, en hen enkel voldoende bewegingsruimte toelaat in de beslotenheid van hun eigen dromen.

© Warner Home Video

Mijn conclusie is dat de man een geweldige filmmaker is, maar een verschrikkelijke verhalenverteller. Anderzijds heeft Zack Snyder niet zitten ejaculeren met de poen van nietsvermoedende geldschieters, maar was hij zelf producer en heeft bijgevolg een deel gedragen van de verantwoordelijkheid. En met een productiekost van 82 miljoen dollar is hij nog maar net uit de kosten gekomen met een wereldwijde recette van 89 miljoen. En de inkomsten kwamen voornamelijk van niet-Amerikaanse landen, want in de States haalde de prent met moeite 36 miljoen. Ik hoef jullie niet te vertellen dat DC Comics en Warner Bros nu op hun hoede zijn voor hun Zack Snyder Superman reboot die zo maar eventjes 175 miljoen dollar zal kosten.

Net zoals in Inception (2010) begeven we ons ook op de grens van de reële wereld en de droomwereld, maar in plaats van te slapen zien we dat ons hoofdpersonage een erotiserende dans zal uitvoeren (die we overigens nooit zullen zien tot onze grote frustratie). Via deze dans duiken we onder in een soort onderbewustzijn waarin we onze meiden zien vechten tegen samurai, zombie-achtige nazi-soldaten met gasmakers en rode ogen en vuurspuwende draken. Ze worden telkens bijgestaan door een wijze oude man (Scott Glenn). Hun missie in deze droomwereld vertaalt zich in hun acties in de reële wereld. En het heeft er alle schijn van dat Snyder dit scenario dan ook heeft geschreven na het zien van de Christopher Nolan film. Maar spijtig genoeg had hij die dag ook iets teveel tequila’s achterover geslagen.

Qua acteerwerk zit er heel veel talent in de film, ook al ben ik zelf geen grote fan van hoofdactrice Emily Browning, die zo goed als geen geloofwaardige emotie in de film weet neer te zetten, ondanks de drama die haar wordt aangeboden. Anderzijds vind ik haar cover-songs, zoals “Sweet Dreams” (Are Made of This), “Asleep” en “Where is My Mind?” heel goed werken in de film. Mocht het acteerwerk haar niet lukken is er dus nog zeker toekomst voor haar in de muziek-industrie. En van muziek gesproken, het nummer van Bjork feat. Skunk Anansie, “Army of Me” (link) is gewoon kick-ass.

© Warner Home Video

Maar als jullie willen weten wat de blik betekent die Baby Doll heeft uitgewisseld met de dokter (Jon Hamm) terwijl ze een lobotomie onderging, dan raad ik jullie de blu-ray aan met de uitgebreide versie van de film. Je vindt er tevens ook nog een dans-act à la Moulin Rouge die geknipt werd omdat het een afbreuk zou zijn aan de dreigende atmosfeer in de film. Je kunt de gehele film bekijken met interactief commentaar van de regisseur die heel wat van de technische kant uit de doeken doet, en dit is voor filmgeeks en mensen uit de audio-visuele sector altijd wel leuk om te zien.

Kortom, teleurstelling is het overheersende gevoel na het zien van deze Kill Bill meets Inception. Niet alleen in de manier waarop alles verteld wordt en hoe de karakters worden uitgediept, maar tevens hoe alles eindigt. Zelfs de extended cut brengt maar weinig toegevoegde waarde. ***SPOILER ALERT*** De grote misdadiger, met name de stiefvader, wordt onberoerd gelaten en het hoofdpersonage blijft achter in een onbekende staat (bewust of onbewust). Maar het is wel een nevenpersonage dat we zien vertrekken. Jij blijft achter met meer vragen dan antwoorden. Wat gebeurt er met Baby Doll? Waarom werd Amber uiteindelijk door Blue vermoord? …

Daar waar zelfs 300 (2006) evenveel visueel vertier had, kon je er als toeschouwer nog van genieten. Hier zit je beetje op je honger, zeker bij het zien van alle mogelijkheden en middelen die aangereikt worden. Laten we hopen dat zijn volgende film iets meer ‘punch’ vertoont en zijn publiek niet opnieuw aanziet als een bende ‘suckers’.

Beoordeling: 1.5 / 5