OMG! Ze hebben een Final Destination 5 (2011) gemaakt. Ik wist zelfs niet dat er een 4de deel was, maar de verwarring zat hem in de 3D. Hun Final Destination 3 (2006) hadden ze ook als Final Destination 3-D aangekondigd, net zoals hun Final Destination 4. Komt daar nog bij dat ze hun 4de deel eigenlijk nooit met het cijfer ‘4’ hadden geschreven, maar wel gewoon The Final Destination (2009), ons voorliegen dat het ‘de laatste film’ uit de franchise zou zijn. Is dit dan The REAL Final Distination? Na het zien van de film denk ik van wel.
Maar los van die verwarring heeft die 4de film toch beter gescoord in de States aan de box-office dan de eerste 3 delen, wat toch opmerkelijk is. Het was dus duidelijk dat er nog een 5de film moest komen. En gelijk hadden ze want deze film verviervoudigde toch zijn productiebudget van 40 miljoen dollar, ook al werd hij in de States maar koeltjes onthaald. En ik vreesde een beetje voor een Anal Destination maar al bij al was het bij momenten nog wel grappig … Uiteraard is de film al zo voorspelbaar als een aflevering van F.C. De Kampioenen, maar het is niet zozeer het waarom dat van belang is, dan wel ‘hoe’ ze allemaal aan hun einde komen.
Korte inhoud: Sam Lawton (Nicholas D’Agosto) zijn voorgevoel redt een groep collega’s van een angstaanjagende hangbrug die instort. Maar het was niet de bedoeling dat deze groep nietsvermoedende zielen dit zouden overleven. Een vreemde snuiter genaamd William Bludworth (Tony Todd) komt hen vertellen dat ‘de dood’ zich niet graag voor de gek laat nemen. In een race tegen de klok doet de onfortuinlijke groep verwoede pogingen om een manier te ontdekken om uit de sinistere agenda van de dood te ontsnappen.
Je zou je soms afvragen waarom mensen nog naar degelijke uitgemolken vehikels gaan zien, alsof er niets anders te rapen valt in de +/- 20 langspeelfilms die er dagelijks worden gebaard. En hetzelfde kan gezegd worden voor de Saw franchise. Er zit geen meerwaarde in de vervolgfilms en alles wordt gemaakt met de meest bescheiden middelen om zo een grotere winst te maken. Van kwaliteit kan je nog nauwelijks spreken. Ze besparen ook op de ploeg door bijvoorbeeld onbekende regisseurs aan te stellen, zoals een Steven Quale, die waarschijnlijk met een dagtarief van 550 euro wil werken. Qua casting zien we ook geen uitschieters. Wie kent Emma Bell, Jacqueline MacInnes Wood of David Koechner? Je moet de namen al gaan opzoeken om er een gezicht op te plakken.
De interim-scenarist die ze nog voor een prikje hebben kunnen strikken is tevens Eric Heisserer wiens vorige film, A Nightmare on Elm Street (2010), niet meteen blonk in originaliteit en intelligentie. Maar toch heeft hij een paar verrassende wendingen in zijn scenario gestoken die de fans van de franchise wel leuk zullen vinden. Het is tevens de beste afsluiter die een franchise kan bedenken – dus ja, voor een keertje is het einde wél geslaagd.
© Warner Home Video
Ik stond hier dus niet echt meer op te wachten, maar ik heb me ook niet verveeld. Ook al heb ik niets tegen verstand-op-nul-filmpjes, maar wel iets tegen films die louter en alleen worden gemaakt om poen te scheppen, zonder de minste bekommernis voor het verhaal en de karakter-uitwerkingen, toch heeft deze film zijn momenten en is het zijn blu-ray 3D versie waard. De fascinerende en inventieve moord-sequenties zijn net iets pittiger in 3D. De 3D voegt zoals jullie weten niets toe aan het verhaal, maar in dergelijke lichtvoetige horror-verhalen kan je er nog wel van genieten. Een mooi voorbeeld is de scene waarin een jonge gymnaste een dramatische salto maakt die vreselijk uitdraait. Dit in 3D zorgt toch wel voor een serieuze dreun. Ook al zijn de acteurs niet meer dan crash-test dummies met dito dialogen, de dood in 3d is toch wel indrukwekkend.
Op de Blu-ray is er voor de liefhebbers voldoende drinken en eten, met alternatieve dood-sequenties, en reportages over de visuele effecten in de film. Als je de eerste film hebt gezien, is deze misschien een mooie afsluiter. De film is op 27 december 2011 uitgebracht op DVD en Blu-ray.
Review Final Destination 5 (2011)
Recensie door Dave op 11 mei 2011
***Related Post***
08/02/2006: Final Destination 3 wordt een rollercoaster
Gezien in de bioscoop. Vond die toen nog wel een redelijk vermakelijke film, waarin de 3D effecten inderdaad goed tot zijn recht kwamen. Ik had er wel niet zo heel veel van verwacht en had enkel de eerste film gezien. Maar je weet van tevoren wel wat de hoofdrolspelers te wachten wachten staat, maar de manier waarop alles gebeurd is soms wel grappig en scary.
Ik heb enkel de eerste film gezien en dat was het. Idem voor Saw. Het zijn het soort sequels die enkel en alleen maar voor de centjes worden gemaakt.
En nog maar weer een deel. Inmiddels is de verrassing er behoorlijk af en beweegt ook dit deel zich machinaal van moordpartij naar moordpartij, maar het moet gezegd worden dat het al met al toch wel weer onderhoudend is. In ieder geval beter dan het vorige deel. Tegen het einde zowaar een paar aardige inventieve wendingen. De personages zijn wederom flinterdun en de dialogen even hol als altijd, maar kom op, wie maalt daarom? Als de moordpartijen maar weer lekker onwaarschijnlijk en bloederig zijn. Welnu, dat zijn ze!