Shakespeare in Love (1998) **½ Blu-ray review

Eén van de meest opvallende romantische komedies in Victoriaanse outfit is Shakespeare in Love (1998) van John Madden. Deze Universal film is net verschenen op Blu-ray, dus een uitgelezen moment om deze release even in de aandacht te brengen. Dit film traceert het ontstaan van het ‘Romeo & Juliet’ stuk. En het resultaat behoort bij één van de beste ‘Romeo & Juliet’ verfilmingen, tezamen met het klassieke Romeo and Juliet (1968) van Franco Zeffirelli en het hedendaagse Romeo + Juliet (1996) van Baz Luhrmann.

Korte inhoud: De jonge schrijver William Shakespeare (Joseph Fiennes) heeft problemen met zijn laatste werk “Romeo en Ethal de Piratendochter”. De jonge en rijke Viola (Gwyneth Paltrow) is een groot fan van Shakespeare, en droomt ervan om actrice te worden. Vrouwen zijn echter niet toegestaan op het toneel, dus verkleedt ze zich als jongen, en krijgt ze de rol van Romeo. Wanneer zij en William verliefd worden heeft hij eindelijk de inspiratie om zijn toneelstuk verder uit te werken.

De film is buitengewoon grappig en als kijker wordt je echt ondergedompeld in de vuile en grauwe straten van het Elizabethaanse tijdperk, zonder dat de film zwartmoedig wordt. Anderzijds is het ook een acteurs film, met niet alleen een geweldige Fiennes en Paltrow, maar tevens een sterke Geoffrey Rush, Judi Dench, Colin Firth en Tom Wilkinson. Ze hebben er zichtbaar allemaal plezier in om hun rol te spelen, en dat vertaald zich in een geweldige dynamiek en een mooi samenspel. Het delicate bij dergelijke films is dat acteurs gemakkelijk vervallen in over-acting, maar gezien het talent dat aan deze film deelnam was dit niet het geval.

We ontdekken er een Shakespeare die tegen alle verwachtingen in heel veel weg heeft van de Romeo die we kennen uit zijn werk. De film vertelt niet alleen het verhaal van Shakespeare en zijn romance met Viola, maar tevens het verhaal van Romeo en Juliet. De film zit vol van verwijzingen tussen zijn leven en zijn oeuvre, en voor zij die het oorspronkelijke werk ooit hebben gelezen op de schoolbanken, zal hier zeker veel plezier aan beleven. De scenaristen Marc Norman en Tom Stoppard hebben duidelijk hun huiswerk gedaan. Het is een film die zowel situationele humor vertoont (de non die de kamer van Viola bewaakt maakt extra veel lawaai met haar schommelstoel om het gestoei in de kamer te overstemmen), humor gebonden aan het tijdperk (het feit dat vrouwen niet mochten acteren op de planken), humor gebonden aan een bepaalde karaktertrek van een personage (Shakespeare is een grote leugenaar en praat zich meestal uit elke moeilijke situatie), en humor met een knipoog naar het werk van Shakespeare (“A Plaque on both your houses”, de bekende zin uit het werk van Romeo & Juliet komt van een effectieve mededeling die Shakespeare had overhoord).

© Universal Pictures (Belgium)

Romantiek en humor gaan hand in hand (zo getuigen de vele Meg Ryan films), maar slechts een uitstekend regisseur weet de twee in balans te brengen. De romantiek mag geen domper worden op de humor en omgekeerd, je mag niet beginnen lachen bij een romantisch moment. En Madden slaagt hier goed in en voelt de relatie niet te artificieel aan. Het is wel iets van een gehaaste romance, maar dit zit dan weer geheel binnen de stijl van de film, iets wat je gemakkelijk aanvaard met zo’n intelligent script. Maar uiteindelijk heeft de komedie toch wel de bovenhand op de romantiek. Shakespeare in Love kreeg 13 Oscar-nominaties en won er 7, waaronder Beste Originele Script. De regisseur kreeg echter geen Oscar voor Beste Regie. Maar de concurrentie was groot (cf. Steven Spielberg met Saving Private Ryan). Of de Oscars verdiend worden – wat mij betreft helemaal niet – daar kan over gediscussieerd worden.

© Universal Pictures (Belgium)

Toch heeft deze prent veel verdiensten. Twee zaken die ik nog wel onderstrepen, enerzijds de prachtige kostuums van Sandy Powell, en in het bijzonder de kleding voor de vrouwelijke personages, alsook de emotionele en dramatische muziek van Stephen Warbeck. Twee zaken die pas goed op hun recht komen op een groot wit doek in de bioscoop, of op een breedbeeld televisie in High Def. Mijn kritiek is dat de film zich iets teveel afspeelt op dezelfde plaatsen en iets te weinig openbreekt. Het acteerwerk was vaak beschamend “theatraal” (cf. Joseph Fiennes) en de decors zagen er troosteloos uit. Het is een leutige prent, maar het verdampt sneller dan een druppel water op een hete plaat. Maar laat het duidelijk zijn, ik heb bij momenten genoten van Shakespeare in Lovemet een vrij intelligent script en de soms leuke vertolkingen (cf. Geoffrey Rush), maar het was helemaal niet dé beste film van het jaar.