Due Date (2010) ** Blu-ray review

Mocht je de laatste 4 jaar op een afgelegen eiland hebben geleefd, zal je waarschijnlijk niet weten dat de grootste ster in Hollywood niet meer Tom Cruise of Will Smith is, maar wel Robert Downey Jr.. Vijftien jaar geleden was zijn salaris voor een langspeelfilm 50’000 dollar. Met deze Due Date (2010) strijkt de acteur een slordige 12 miljoen dollar op. Dat zegt meteen hoe hoog de acteur op de Hollywood lader staat. Wie had ooit kunnen denken dat deze drama-acteur, die al sinds de jaren ’80 actief is in de filmsector, eigenlijk een komisch genie was met een onderscheiding in sarcasme en zelfspot.

Korte inhoud: De aanstaande vader Peter Highman (Robert Downey Jr.) beleeft de dag van zijn leven wanneer hij noodgedwongen bij een wannabe acteur (Zach Galifianakis) moet gaan liften. Ze trekken samen door de Verenigde Staten in de hoop op tijd te zijn voor de geboorte van zijn eerste kind.

Spijtig genoeg beantwoordt de film niet aan de verwachtingen en is de prent slechts bij momenten grappig. Nochtans werd de film geregisseerd door Todd Phillips, één van de meeste begaafde komedie regisseurs van zijn generatie, die ons eerder deed genieten van hilarische films als Road Trip (2000), Old School (2003), Starsky & Hutch (2004) en onlangs nog The Hangover (2009). Dat wat zijn films zo uniek maakt is dat hij politiek-incorrecte humor brengt voor dertigers (Todd is zelf een late dertiger). Zijn karakters zijn meestal mensen die al wat levenservaring hebben en tijdelijk even de pedalen verliezen.

In afwachting op The Hangover 2 (2011) komt deze Die Date die eigenlijk zo goed als dezelfde formule heeft, met uitzondering van de geheugenstoornis. The Hangover gaat on grote lijnen over twee dingen: (1) wat is er gebeurd tijdens de bachelor nacht én (2) zal de vrijgezel op tijd op zijn trouw zijn. Wel, in Due Date hebben ze de eerste verhaallijn laten vallen en de tweede verhaallijn een beetje aangepast. Peter moet niet op zijn trouw zijn, maar wel bij de geboorte van zijn eerste kindje. En net zoals in The Hangover zien we ook een aantal kleinere rollen van bekende acteurs zoals Michelle Monaghan, Jamie Foxx en Juliette Lewis.

Due Date is een klassieke road trip en buddy movie zoals er tientallen zijn, en in al die films komt de aantrekkingskracht van de situationele humor tussen de contrasterende hoofdkarakters (in dit geval een cartesiaanse geest die niet in staat is om creatief te denken, en een sympathieke idioot) , en de mensen die ze gaandeweg ontmoeten gedurende hun trip. Denk maar aan de (véél betere) John Hughes film Planes, Trains & Automobiles (1987) (met John Candy en Steve Martin) of Midnight Run (1988) van Martin Brest (met Robert De Niro en Charles Grodin). En zoals we van de regisseur gewend zijn, is deze Due Date doordrenkt met veel absurde humor, marihuana tripjes en seksueel getinte grapjes zoals de latente homoseksuele relatie tussen de twee mannen of de masturbatie-grap. Maar toch moet je toegeven dat er toch een beetje van een rode draad zit in het werk van Todd. Daar hij begonnen is bij de studenten, om nadien naar de pas getrouwden te gaan, zien we hem hier met een verhaal over maturiteit en vaderschap.

Toch is de film minder grappig dan The Hangover. Terwijl Zach Galifianakis zijn show opvoert, blijft Downey iets meer terughoudend. Een dynamiek die nooit echt werkt en die naar het einde toe een beetje begint te vervelen. Todd begint iets meer nuances te steken in personages die uiteindelijk op bierviltjes zijn uitgeschreven, en dit komt het ritme van de film nauwelijks ten goede. Bij momenten heb je de indruk dat hij het publiek wil ontroeren, iets waar hij compleet niet in slaagt.

Al bij al lijkt Die Date een soort voorfilmpje op The Hangover 2, zonder echt uit te blinken. Het is een poging om een formule-film uit te melken enkel en alleen op basis van het charisma van de acteurs en een soort humor die in voorgaande films een succes bleek te zijn. Uiteraard is het acteerwerk ‘ok’ en wordt de humor wel goed gebracht door de regisseur, maar op het einde van de rit is het een film die je snel zal vergeten. Ik had in ieder geval veel meer creativiteit verwacht en meer memorabele scènes. Dat ze hiervoor trouwens 4 scenaristen (Alan R. Cohen, Alan Freedland, Adam Sztykiel en Todd Phillips) voor nodig hadden, is onbegrijpelijk…ofwel is het een gevolg van verschillende rewrites omdat ze het uiteindelijk niet goed genoeg vonden. In dit geval was misschien nog een 5de scenarist noodzakelijk. Nu lijkt het alsof dit “premature verhaaltje” werd geschreven met een zware “hangover”.

Op de blu-ray vinden jullie tevens een volledige scène uit Two and a Half Men met Ethan Tremblay, alsook een compilatie van de fysieke komedie uit de film en een vragencompilatie: Waarom is Ethan de irritantste man waarmee je opgescheept kunt zitten in een auto? Daarnaast zijn er ook een karrevracht bloopers voor de liefhebbers.