Valentine’s Day (2010) * Blu-ray review

Love Actually. Ik zal lang niet de enige zijn die na het bekijken van de romantische komedie Valentine’s Day moet denken aan deze Britse romcom uit 2003. Maar dat hebben de makers grotendeels aan zichzelf te danken, want Valentine’s Day doet ook erg weinig moeite om te verbergen dat het een Amerikaanse poging is om het succes van Love Actually te evenaren. Maar waar de Britten met een grote dosis humor en sympathieke personages met interessante verhaallijnen konden uitpakken, blijft Valentine’s Day steken in een krampachtige en geforceerde poging tot vrolijkheid en romantiek en wordt het niet meer dan een flauw afkooksel van de Britse variant. Om niet helemaal van plagiaat te kunnen worden beschuldigd, hebben de Amerikanen wel een andere feestdag gekozen. Verder bewijst Valentine’s Day echter vooral dat één van de indrukwekkendste ensemblecasts van de laatste jaren niet voldoende is om een boeiende film te maken.

Korte inhoud: Met een twintigtal hoofdpersonages is het natuurlijk onbegonnen werk om alle verhaallijnen tot in de kleinste details neer te schrijven. Maar de situatie is ongeveer als volgt: Ashton Kutcher is een bloemist die op Valentijnsdag zijn vriendin Jessica Alba ten huwelijk vraagt. Kutchers beste vriendin Jennifer Garner heeft dan weer een oogje op de getrouwde dokter Patrick Dempsey. Garner woont in hetzelfde gebouw als tiener Taylor Swift, die verliefd is op Taylor Lautner en naar dezelfde school gaat als Emma Roberts. Roberts is de babysitter van de tienjarige Bryce Robinson die smoorverliefd is, maar geen gehoor vindt bij zijn grootouders Hector Elizondo en Shirley MacLaine en dan maar bloemen gaat bestellen bij Kutcher.

Topher Grace heeft het op zijn beurt aangelegd met Anna Hathaway die werkt bij een sekslijn, terwijl American Footballster Eric Dane een geheim meedraagt waar zelfs zijn agent Queen Latifah geen weet van heeft. Latifahs assistente Jessica Biel heeft dan weer een ‘anti-Valentijnclubje’ opgericht. Sportjournalist en notoir Valentijnhater Jamie Foxx is kandidaat voor Biels clubje wanneer hij van zijn meedogenloze baas Kathy Bates een romantische reportage moet draaien, terwijl hij liever iets over de carrière van Dane wil maken. Ondertussen bevinden Julia Roberts en Bradley Cooper zich hoog boven de wolken in een vliegtuig.

Met zoveel personages kan je natuurlijk niet verwachten dat alle karakters even goed worden uitgewerkt en de meesten blijven dan ook vooral steken in eendimensionaliteit. Alleen Kutchers personage krijgt wat meer body en screentime, omdat de bloemist zowat fungeert als het centrale personage en aanspreekpunt van de film. Want zoals wel vaker in dit soort films met een megacast hebben sommige verhaallijnen wat meer om het lijf dan andere. Het verrassendste (lees: minst te voorspellen) verhaal is dat rond Julia Roberts, Bradley Cooper en Eric Dane waarbij je vrij lang in het ongewisse wordt gelaten over hun onderlinge relatie.

Valentine’s Day is echter overduidelijk een Amerikaanse productie gemaakt om bij een ruim publiek te scoren tijdens die artificieel romantische periode van het jaar. De film blijft dus wel heel braaf en netjes binnen de lijntjes, zelfs al schreeuwen sommige verhalen om een beetje meer durf en pit. Maar met regisseur Garry Marshall die in 1990 de carrière van Julia Roberts lanceerde met Pretty Woman, kan je bijna niet anders verwachten dan kleffe romantiek. Net als Runaway Bride of The Princess Diaries kan Marshall ook met deze Valentine’s Day het succes van Pretty Woman niet evenaren en blijft hij steken op het niveau van een doorsnee liefdesverhaaltje.

Een grote cast betekent dat er voor alle generaties wel een min of meer herkenbaar personage in de film steekt. Zo zullen tieners in volle Eclipse-mania vooral de aanwezigheid van Taylor Lautner opmerken. Dat leidt alvast tot een tongue in cheek grapje wanneer Lautners personage zegt: “I don’t feel comfortable taking my shirt off in public.” En zou het overigens toeval zijn dat Patrick Dempsey wéér een dokter speelt? Verder vallen vooral Anne Hathaway en Jessica Biel op, die niet toevallig de meest flamboyante personages van de hele bende spelen en vrijwel de enigen zijn die met hun acteerprestatie zorgen voor de vrolijke noot.

Marshall hoopt overigens zijn cast opnieuw samen te brengen voor een sequel die zich afspeelt rond Nieuwjaarsdag. Hopelijk zijn er toch een paar sterren die passen, zodat de cast wat kan worden afgeslankt. Met een twintigtal hoofdpersonages is het immers makkelijk om je met een personage verwant te voelen, maar Valentine’s Day mist vooral wat het zelf 2 uur lang wil verkondigen: een ziel en een hart.