We kennen Clint Eastwood als een charismatische acteur, we kennen hem als een talentvol en gedreven regisseur, die een evenwichtige balans weet te houden tussen drama en geloofwaardigheid. Maar bij het zien van de beelden uit Changeling (2008) heb ik de indruk dat Eastwood alles over een andere boeg heeft gegooid, met een bombastische muziekscore die het sentiment extra dik in de verf zet. Opmerkelijk is tevens de lage quotering op Rotten Tomatoes die de film niet beter acht dan 56/100. De grootste kritiek is dat de film iets teveel hooi op zijn work wil nemen en er niet in slaagt om alles naar behoren uit te werken. Een nieuwe Oscar-nominatie lijkt er dus niet meteen in te zitten voor Eastwood.
Korte inhoud: Christine Collins (Angelina Jolie) is een alleenstaande moeder die met haar zoontje in Los Angeles leeft. In 1928 is het niet makkelijk een leuke baan te vinden en te behouden en Christine werkt hard, wat nog wel eens betekent dat haar zoontje Walter een dag alleen thuis zit. Ook op die fatale dag, waarop ze na haar werk thuis komt en Walter is verdwenen. Pas weken later belt de LAPD haar op dat Walter is gevonden, maar als Christine hem ophaalt, blijkt dit jongetje niet haar eigen zoon te zijn. De LAPD, die niet wil toegeven een fout te hebben gemaakt, zet haar onder druk de jongen als de hare te accepteren. Wat volgt is een strijd om de waarheid, maar de antwoorden die Christine vindt zullen haar leven voorgoed veranderen.
Los Angeles is de stad van de grote schandalen en de mysterieuze en gruwelijke moorden (LA Confidential, The Black Dahlia,…). Een van de zaken die altijd onderbelicht is geweest is het ongelooflijke verhaal van Christine Collins, wiens negenjarige zoontje Walter in 1928 werd gekidnapt door onbekenden. J. Michael Straczynski, een voormalig journalist die onder meer schreef voor The Los Angeles Times, Time Magazine en The Herald Examiner, dook enkele jaren geleden het wonderlijke verhaal van Christine Collins op. Straczynski, die tegenwoordig scenarioschrijver is, werd gebeld door een oude kennis van hem bij de plaatselijke overheid. De man wees hem erop dat oude documenten zouden worden vernietigd en hij maar snel langs moest komen omdat er wellicht iets interessants voor hem bij zat.
Hij vond er de transcripten van de hoorzitting van Christine Collins, kon niet geloven dat dit daadwerkelijk gebeurd is en raakte er zo van onder de indruk dat hij het mee heeft genomen. Een jaar lang dook hij alle informatie die hij kon vinden over de zaak op. Tussen het stof vond hij bovendien een tweede zaak die een sterke link vertoonde met de zaak-Collins. Het betrof kindermisbruiker en -moordenaar Gordon Northcott, die minstens twintig kindermoorden op zijn naam had staan en in verband werd gebracht met de verdwijning van Walter Collins. Straczynski reconstrueerde wat er zo ongeveer moet zijn gebeurd – als eerbetoon aan de strijdvaardige Collins, die tussen 1928 en haar dood in 1935 haar zoektocht naar antwoorden doorzette – en schreef het script voor Changeling.
De keuze om Angelina Jolie te casten als hoofdrolspeelster is toch wel bizar. De vrouw kan wel acteren, maar ze is niet altijd even subtiel en veelzijdig in haar scènes. Ja ze heeft een geweldige uitstraling en buitengewoon knap, maar met haar magere uiterlijk, geaccentueerd door grote, vuurrode lippen, die vaak lang en in close-up in beeld komen, roepen eerder associaties op van een uitgehongerd fotomodel dan van een alleenstaande moeder. Men had nog beter Nicole Kidman kunnen vragen of nog beter Kate Winslet kunnen vragen. De film had misschien al een stuk beter geweest. De rest van de cast (Gattlin Griffith, Michelle Martin, Jan Devereaux, Michael Kelly, Lester Ybarra, Erica Grant, Antonia Bennett, Kerri Randles, Frank Wood, Morgan Eastwood, Madison Hodges, John Malkovich, Colm Feore, Devon Conti, J.P. Bumstead) ziet er overigens prima uit, met Jason Butler Harner als positieve uitschieter. Hij duikt later in het verhaal op in een belangrijke bijrol (welke precies kan niet vermeld worden, want dat zou de plot een beetje verraden) en is de enige die in je hoofd blijft hangen na de film.
Uiteraard werd er de nodige aandacht besteed aan de nostalgie met visueel knappe locaties en authentieke outfits. De kijker moet het idee krijgen dat ze regelrecht uit die woelige periode tussen 1928 en 1935 stammen. De sfeervolle beelden werden geschoten door Eastwoods trouwe compagnon Tom Stern, met wie hij eerder onder meer Million Dollar Baby (2004) en Flags of Our Fathers (2006) maakte. Critici merken op dat Changeling wel erg sterk leunt op zijn visuele kracht en dat het verhaal mede daardoor minder goed uit de verf komt. Ook Jolies performance valt niet bij alle recensenten in goede aarde. Maar oordeel zelf, de film is reeds vanaf 12 november 2008 in de bioscoop.
Changeling is een film gemaakt volgens het boekje, maar het is zeker geen nieuw meesterwerk voor Clint Eastwood. Begint heel sterk, maar zakt gaandeweg dieper en dieper in het melodramtische. Op een gegeven moment heb je wel door wat er gebeurt maar Eastwood blijft daar op door hameren. De film had beter geweest (misschien met andere actrice) maar zeker ook met een iets kortere speelduur.
Changeling begon heel veelbelovend. Angelina Jolie vertolkt haar rol naar behoren, maar ik begrijp wel dat die uitstekende lippen misschien iets te prominent in beeld worden gebracht. Helaas werd de film naar verloop van tijd wat langdradig. Ik vond de rechtszaak bijvoorbeeld overbodig, het mocht in elk geval ingekort worden. Er kwamen weliswaar nog steeds verrassende plotwendingen, maar ik had de indruk dat tussen deze wendingen door de film maar wat voortsukkelde, en bij die stukken verslapte telkens mijn aandacht weer.