Captivity (2007) Blu-ray review ½

Er zijn vast wel mensen die hierop verzot zijn, maar ik ken er bitter weinig, om niet te zeggen geen. Captivity (2007) is spijtig genoeg voor velen – waaronder mezelf – een complete verspilling van tijd. Tijd die je beter zou kunnen spenderen aan horrorprenten die op z’n minst nog iets zinnigs te vertellen hebben en niet uitsluitend tevreden zijn met …wel, torture porn. Ik betwijfel zelf of een exploitation regisseur van dit scenario van Larry Cohen (Cellular, Maniac Cop, Body Snatchers) en Joseph Tura, nog iets degelijks had kunnen maken in de stijl van Saw en Hostel. Twee films die de scenaristen in gedachten hadden toen ze deze zooi op papier hadden geklad.

Maar producer Mark Damon (de man achter de 80’ties erotiek Wild Orchid, Red Shoe Diaries, Nine ½ Weeks) was van mening dat Roland Joffé de juiste man was voor deze horror. Men had zich kunnen afvragen of de man ooit een Roland Joffé film heeft gezien. Waarom in godsnaam washed-up Roland Joffé (The Mission, The Killing Fields) die trouwens helemaal geen ervaring heeft met genre-films als deze, bedoelt voor een publiek van -25 jarigen. Waarom ook niet vragen aan Ken Loach of de broers Dardenne?! Dit is een productionele dwaling die ervoor gezorgd heeft dat de film straight-to-dvd is gegaan in de meeste landen en wereldwijd slechts 10 miljoen dollar opleverde en dus ver onder het productiebudget van 17 miljoen dollar. Als er nu één film is die beter tot zijn recht zou komen door een ‘beginnend cineast’ is het toch wel Captivity, los van het feit of het überhaupt interessant is om dit te verfilmen. Maar producers worden nu eenmaal niet afgerekend door het publiek – in tegenstelling tot regisseurs en acteurs – als ze waardeloze films maken.

Begrijp me niet verkeerd, Roland Joffé is vast wel een talentvolle cineast die op zijn minst geschiedenis heeft geschreven met twee meesterwerkjes, maar deze exploitation-trash-teenage-horror is niet voor hem en trouwens ook niet die t.A.t.u. film You and I waar hij is in gesukkeld. Het is pijnlijk om te zien hoe een intelligent man zich zo kan misrekenen en zijn naam zo door het slijk kan halen. Joffé had waarschijnlijk een diepe analyse in gedachten van ‘het verlangen die ontaardt in gewelddadige begeerte’ of nog ‘de uitwerking van de relatie tussen fysische en psychologische gevangenschap’. Maar wat ik heb gezien waren slecht acterende acteurs gewapend met debiele dialogen in een Amerikaans-Russische low-budget B-film. Ik denk dat Uwe Boll zelfs niet zo diep had kunnen zinken.

Korte inhoud: Jennifer (Elisha Cuthbert) is fotomodel. Ze is jong, oogverblindend en beroemd. Haar leven in de spotlights brengt echter ook gevaren met zich mee. Op een dag wordt ze ontvoerd en ontwaakt ze in een ondergronds gangenstelsel, waar ze onderworpen wordt aan gruwelijke martelingen. Elke dag bedenkt haar ontvoerder nieuwe zieke valstrikken. Na verloop van tijd ontdekt ze dat er in het gangenstelsel nog iemand gevangen wordt gehouden, een jongeman genaamd Gary (Daniel Gillies). Samen zijn ze vastberaden om te ontsnappen aan de psychopaat die hen gevangen houdt en martelt…

Captivity is een copy-paste rip-off van Saw met een aanstekelijke Elisha Cuthbert op hoge hakken, die al even expressief is als haar hond die ze in het begin van de film meesleurt. Spijtig genoeg werkt de formule niet en zitten we ons oeverloos te ergeren aan voorspelbare wendingen, déjà-vu’s en een aaneenschakeling van quilty pleasure scènes waar een blonde stoot wordt blootgesteld aan ijzingwekkend stupide en perverse folteringen. Op een gegeven moment sluit ze zich op in een kamer en zien we haar een tijd lang de deur blokkeren met alles wat ze kan vinden, maar even later wandelt de serial-killer door de deur zonder enige moeite. Je zou je afvragen of iemand op de set eigenlijk wel wist waarmee hij bezig was.

© Dutch FilmWorks

De fotografie steekt desondanks knap in elkaar, en dit is helemaal de verdienste van DoP Daniel Pearl, die bijzonder knappe close-up shots wist te draaien.

Als je op zoek bent naar seks, suspense, fun, gore, of een onversneden genrefilm, dan is deze Captivity niet datgene wat jullie zoeken. Hoewel al deze ingrediënten aanwezig zijn, overtuigt de film in geen enkel criteria. Het is slechts een samenraapsel van onsamenhangende scènes geregisseerd door een inspiratieloze regisseur en bezet met acteurs zonder script en zonder begeleiding die zich herhaaldelijk bezondigen aan over-acting. De enige mogelijke verdienste van deze cinematografische masturbatie is dat hij van een vehikel als Hostel een intelligente horror maakt. Het zou me verbazen mocht hier een publiek voor zijn, maar als filmmakers een dergelijk demente en moreel verwerpelijke film kunnen maken, denk ik ook dat er individuen rondlopen die hierdoor aangetrokken zijn.