16 Blocks (2006) ** Blu-ray review

Richard Donner is één van die regisseurs die filmgeschiedenis heeft geschreven met films zoal Superman en de Lethal Weapon serie, maar de laatste tijd heeft het er alle schijn van dat hij zonder kogels zit en met blanks staat te schieten.

Films als Timeline (2003) of Assassins (1995) zijn daarvan pijnlijke voorbeelden. Ook 16 Blocks (2006) stelt teleur. Het is geen slechte actiefilm, maar komende van een regisseur zoals Richard Donner had ik er veel meer van verwacht. De film is een opeenstapeling van al te bekende stereotiepen die op geen enkel moment de spanning in de film ten goede komen. Door het gebrek aan creativiteit van de regisseur en de scenarist is de film op momenten zelfs vervelend. Voor de mensen die The Gauntlet (1977) hebben gezien met Clint Eastwood, zou men zelfs kunnen spreken van een remake. Maar uiteindelijk valt het al bij al nog mee door een geslaagde casting van talentvolle en charismatische acteurs.

Korte inhoud: Jack Mosley (Bruce Willis) is een uitgebluste rechercheur die regelmatig aan de fles zit en niet bekend staat om zijn fijnzinnige methodes. Zijn opdracht is het begeleiden van een belangrijke boef (Mos Def) van het politiebureau naar de rechtbank. De afstand waarover dit moet plaatsvinden is 16 straatblokken. Onderweg komt Mosley er achter dat deze man zal getuigen tegen zijn corrupte collega’s en dat het volledige New Yorkse politiekorps er alles aan zal doen om hem uit de weg te ruimen. Mosley wordt nu gedwongen te kiezen tussen loyaliteit aan zijn collega’s en het beschermen van deze getuige… Hier vinden jullie de trailer + pics.

De uitgebluste fin-de-carrière flik die op elk moment wel een hartaanval kan krijgen en de crimineel met het gouden hart die een patisserie wil openen in Seattle, worden – noodgedwongen – buddies. Maar waar zitten die gelijkenissen, waar zit dat wederzijds respect, wat maakt dan hun relatie daadwerkelijk geloofwaardig lijkt? Nergens. Daar waar de Lethal Weapon de personages van Riggs en Murtaugh perfect wist af te meten, neemt Richard Donner met 16 Blocks iets teveel shortcuts. Het gevolg is dat er geen enkele dynamiek is tussen beiden.

Het meest intrigerende personage in de film is dat van David Morse, in de rol van de corrupte flik Frank Nugent. Het personage krijgt daarom niet meer screentijd dan de rol van Willis, maar het heeft er alle schijn van dat David Morse iets beter staat te acteren. Let gewoon even op de bar-scène en je zult meteen zien wat ik bedoel. Het personage van Mos Def is dan weer teleurstellend, juist omdat ik op geen enkel moment de crimineel in hem zag – laat staan dat ik zelfs sympathie voor hem kreeg. Was hij een iets meer lastige klant geweest voor Willis dan had de film er volgens mij al stukken beter uitgezien. Maar neen, Mos Def speelt een doetje met een nasaal stemmetje die zijn personage enkel maar nog meer kwetsbaar maakt. Maar het pop-idool bewijst met deze film dat hij wel degelijk kan acteren.

© 2006 Dutch FilmWorks

Voor de rest zijn alle clichés aanwezig, met dat verschil dat de slechteriken niet in het zwart zijn gekleed. Het einde van de film is er dan ook ene om op te hangen in het museum voor lachwekkende banaliteiten en geforceerde conclusies. Je had het getelefoneerde einde trouwens al zien aankomen van veel verder dan 16 blocks.

Indien dit scenario werd verfilmd door een regisseur met minder talent als Donner, had 16 Blocks niet meer dan een tv-film geweest. De film heeft wel degelijk zijn momenten, zoals de fameuze bar-scène, waar je als kijker nooit echt weet welke kant het plot zal uitdraaien. En deze graad van onvoorspelbaarheid maakt de spanning juist intenser. Hoe dan ook, het duurt 95 minuten om in New York 16 woonblokken af te leggen, en dat is met dit scenario al véél te lang. Misschien hadden ze maar beter de metro genomen. Of zoals de flik het niet beter had kunnen verwoorden: “move along, there’s nothing to see here.”