Ron Howard heeft de kritieken in de pers op zijn 125 miljoen dollar kostende rolprent The Da Vinci Code (2006) willen relativeren. Hij beklemtoonde dat het om ontspanning gaat en “niet om een theologisch werk. “Ik heb geen enkele kritiek gelezen. Misschien staan er in andere kritieken andere, meer positieve adjectieven”, zei de filmmaker op een persconferentie.
“Het is een ontspannende film, een product van de commerciële industrie. Hij zal niet het standpunt van een individu omtrent zijn spiritueel erfgoed veranderen”, zei hoofdacteur Tom Hanks. Hanks vertolkt de rol van professor Langdon die in een queeste naar de Heilige Graal wordt gegooid.
Wel, ik had zelf geen probleem met de controversiële inhoud, maar wat een langdradig en saai gedoe! De verfilming van het populaire, niet al te slimme pulpromannetje van Dan Brown ziet er zelfs een tikkeltje amateuristisch uit, en dat met een budget van 120 miljoen dollar, een topcast en een bekwaam Hollywood regisseur. Het zal je maar overkomen. Ik wil hier niet in het cliché vallen dat ‘een boek altijd beter is dan de film’, maar in dit geval is het echt wel zo. Je vindt in de verfilming niets meer terug van de fun die je had kunnen hebben bij het lezen van het boek. Maar misschien het grootste knelpunt is dat Ron Howard te trouw is geweest aan het boek. Ook al heb je te maken met een roman van de kwaliteit van Umberto Eco of Tolkien, ben ik van mening dat een regisseur MOET bewerken. Ron dacht dat hij kon teren op het succes van de bestseller door zo dicht mogelijk bij de source material te blijven. Fout ! Bepaalde scènes zijn dramatisch heel zwak en mijn oren werden van mijn kop gezaagd met veel te lange verklaringen, analyses en speculaties over codes, symbolen, geheime ordes, christelijke historie en verborgen boodschappen in kunstwerken. De acteurs lopen van de ene aanwijzing naar de andere, en na een uur heb je zoiets van “I couldn’t care less”, en het erge was dat er nog anderhalf uur te gaan was. Toen ik de film zag begon ik mezelf af te vragen of de studio ooit 120 miljoen op tafel zou hebben gelegd voor DIT scenario indien het boek niet zou hebben bestaan. Volgens mij had de film zelfs nooit een ‘groen licht’ van de studio verkregen.
De actiesequenties in de film zijn ook schaars en als die er al zijn, werken ze niet. Dit had een thriller moeten zijn, maar het enige thriller-moment die je in de film vindt is wanneer iemand een vuurwapen richt op iemand anders. Er zit bijvoorbeeld ook een scène in de film waar een monnik in twee tellen Langdon kan uitschakelen, maar nadien wordt deze zelfde monnik uitgeschakeld in twee tellen door een oude kreupele man. Dit was allemaal al even logisch als het plot die ons wou doen geloven dat het grootste geheim zou worden beschermd achter raadseltjes die een kleuter had weten op te lossen. Neen, in The Da Vinci Code komt er niet veel intelligente code-breaking aan de pas.
Het enige wat boeit in deze film zijn de controversiële standpunten en visies, maar voor de mensen die het boek hebben gelezen is deze film absoluut geen meerwaarde. Integendeel. Ik wil hier niet spoilen over die controversiële inhoud – dat heeft het Vaticaan voor ons al genoeg gedaan – maar het is ironisch dat het filmische boek zo weinig dramatisch is op het witte doek. In de roman is alles onderverdeeld in korte maar krachtige scènes. De scenaristen hebben er zich dus vrij gemakkelijk vanaf gemaakt door iets te letterlijk het boek te volgen al was het een soort “draaiboek”. Het resultaat is nogal onbevredigend, om niet te zeggen vervelend en irritant.
Dit is een Hollywood prent, dus zitten er uiteraard een aantal adembenemende scenes in, waaronder een aantal virtuele shots waarbij de camera doorheen een piramide travelt, of knappe 8mm flash-backs. Ik ga ook niet verbergen dat ik eigenlijk meer geïntrigeerd was door de flash-backs, die in essentie niets van doen hadden met de film, dan door de scènes uit het heden. Deze scènes van de vroegere christenen, de tempeliers, de inquisitie en de ketterverbranding waren dramatisch en visueel heel knap, maar tezelfdertijd vrij zinloos. Maar wanneer we terug in het heden stapten, had ik net gevoel opnieuw in handen te zijn van een te weinig ambitieuze regisseur die op safe wou spelen en iets teveel hoopte op het intellectueel lage niveau van de fans. Op een bepaald moment gaat Ron Howard ons zelfs uitleggen met een flash back hoe Langdon en Neveu zijn ontsnapt uit een vliegtuig en in een auto zijn gestapt, alsof het publiek te dom zou zijn om de ontbrekende frames aan te vullen. Ronduit beschamend.
Als je met een dergelijke top-cast kan werken zoals deze, Tom Hanks, Ian McKellen, Alfred Molina en Paul Bettany, dan zou je in principe niet mogen falen. Maar quasi alle dialoog-scènes in de film laten ons koud en krijg je de indruk dat de acteurs hier verkeerd zijn gecast. De film begint al met een scène met Sophie Neveu (Audrey Tautou) die Langdon (Hanks) wil waarschuwen dat Bezu Fache (Jean Reno), de agent van dienst, hem wil beschuldigen van de moord op Saunière (Jean-Pierre Marielle). En reeds vanaf dit eerste gesprek raken we de interesse kwijt in de personages. Velen zullen dan in de komende dagen waarschijnlijk de steen willen werpen op Audrey Tautou, die bij momenten vreselijk stond te acteren. Voor mij ligt de fout bij Ron Howard, die iets te weinig met zijn acteurs had gewerkt of zijn casting iets te overhaast had willen doen. Audrey is een fantastische actrice (kijk maar naar Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain of Dirty Pretty Things), maar heeft in deze film echt moeite met haar Engels. En daar wringt voor een groot stuk het schoentje, en niet enkel voor haar maar ook voor een pak andere Franse acteurs. Een acteur die in een taal moeten acteren die niet de zijne is, levert vaak een zwakke acteerprestatie op. Fransen zijn sowieso al niet zo handig met de Engelse taal, en Audrey werd gezet tegenover de beste acteurs die we kennen. Het contrast was uiteraard veel te groot.
Maar ook de acteursregie was bij momenten vrij zinloos en weinig efficiënt. Talking heads in een film van Quentin Tarantino werken omwille van die vaak knettergekke dialogen die heel veel vertellen over de personages. Hier moesten de acteurs uitleggen en nog eens uitleggen, en hadden ze verder niet veel anders te doen. Ron Howard heeft nooit gedacht om de chemie tussen Hanks en Audrey op te zoeken, met als gevolg dat ze twee onbekenden blijven voor elkaar gedurende de ganse film. En dit is, voor wie het werk van Ron Howard kent, zeer ongewoon. Er zit geen menselijkheid in hun vertolking. Er is nauwelijks een moment te bespeuren van vermoeidheid na hun lange zoektocht of zeggen nauwelijks iets wat niet relevant is tot het basis-plot. En dit is dan weer een beetje de schuld van de wisselvallige Oscar-winnende scenarist Akiva Goldsman, die zowel in staat is van het beste (Cinderelle Man) als van het afschuwelijk slechte (Batman Forever, A Time to Kill, Batman & Robin, Lost in Space). Het scenario is zo geladen met plot-informatie dat er geen plaats meer is voor menselijke emoties of stilistische escapades.
Ian McKellen is het beste wat de film te bieden heeft. Hij heeft de meest fascinerende rol en steelt gewoon de show. Hij lijkt het meest op zijn gemak te zijn in de film en dat is in zekere zin een beetje van een opluchting en maakt dat de 2u30 min lang durende film iets minder lang aanvoelt. Maar Ian was misschien ook de enige die dit avontuur niet zo serieus nam en wist dat Dan Browns boek eigenlijk niet meer was dan een pulproman. Hij zei eergisteren nog in een persconferentie: “Toen ik het boek las, geloofde ik het helemaal. Toen ik het opzij legde, zei ik tegen mezelf dat er veel potentiële onnozelheden in staan.” Aan het adres van de kerk zei hij ironisch: “Voor de kerk die met homoseksualiteit problemen heeft, is het boek op zijn minst een absoluut bewijs dat Jezus Christus geen homo was, gezien hij met Maria Magdalena een paar vormde.” Paul Bettany zet ook een knappe prestatie neer als een monnik die rechtstreeks is geplukt uit The Name of the Rose (1986). Maar ook hij krijgt iets te weinig screentijd om zijn personage echt interessant te maken. Molina is hooguit een charismatische edel-figurant. Zonde.
Het camerawerk van Salvatore Totino is – buiten de flash backs gerekend – iets te simpel en vaak irritant. Als er iets is waar ik me mateloos aan kan ergeren is het hectisch heen en weer schudden van de camera zoals bijvoorbeeld in The Bourne Supremacy. Wel, gezien de film vol met zonden zit, zondigt hij ook aan deze wet. Op bepaalde momenten is de film zelfs gewoon smaakloos gekadreerd en is de camerahoek zelden opmerkelijk of onthullend.
Kortom, een film die ondanks de middelen en de acteurs, faalt op vele vlakken en die eindigt in een platte anti-climax. De reden van deze zwakke prestatie ligt voor mij grotendeels bij de regisseur. The Godfather van Mario Puzzo was ook een pulpromannetje, maar in de juiste handen kan dit een meesterwerk opleveren. Het boek van Dan Brown is slecht en is populair geworden door een publiek die zelden of nooit een boek leest, maar het scenario en de verfilming probeert het materiaal nooit te overstijgen. Integendeel, het laat er zich helemaal door leiden. The Da Vinci Code is niets meer dan een dure tv-film van geen belang. En voor de mensen die graag beweren dat het boek altijd beter is dan de film, wel hier hebben jullie opnieuw een argument.
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Dave op 18 mei 2006
***Related Posts***
28/03/2017: Inferno filmbespreking
28/12/2016: Top 10 Beste en Slechtste Films van 2016
10/05/2016: Tom Hanks in Inferno
06/01/2010: Top 10 Best & Worst Movies of 2009
14/05/2009: Angels & Demons filmbespreking
22/04/2009: Na Angels & Demons komt The Lost Symbol
02/11/2008: Eerste beelden Angels & Demons
18/01/2007: Na Angels & Demons komt The Lost Symbol
22/04/2007: Top 10 box-office succes van 2006
30/11/2006: Angels & Demons, The Da Vinci Code sequel
17/12/2005: Eerste beelden The Da Vinci Code
18/03/2005: Een promotiestunt van The Da Vinci Code?
*** The Da Vinci Code trailer ***
een prulroman? Denk het niet!!!
Over de film ook al heel wat negatiefs gelezen, maar hem zelf nog nie gezien.
Maar iets wat jij goed zal vinden zal ik wel niet lusten. We blijven elkaars tegenpolen. 😉 Het boek vond ik van het niveau van de pulpromannetjes die ik heb moeten lezen op de lagere school. Maar ja, jouw smaak is duidelijk de mijne niet en ik ben er zeker van dat je met volle teugen van deze uitermate zwakke film zal genieten, en met jou ook miljoenen Dan Brown fans. Ik heb iets meer nodig om echt van stapel te lopen.
Ik ben al een paar keer begonnen aan het boek..
maar het komt er maar niet van om hem echt uit te lezen…
Dus keek ik al heel lang uit naar de verfilming 😉
Volop plannen aan het maken wanneer we naar Metropolis konden..
Maar nu ik DIT gelezen heb… denk ik, dat ik toch maar ga wachten tot ie op DVD komt
heb het boek op een avondje uitgelezen… maarre : Het bernini mysterie zou spannender en interessanter zijn.
Over de DVD gesproken: in de beelden zouden er een aantal raadsels verstopt zijn. Voor de echte liefhebbers want je zou de pauze knop nodig hebben om het te zien.
Het is niet omdat we af en toe van mening verschillen dat we tegenpolen zijn he. Ik vond vooral het pseudo-historische interessant. Ook al zou het maar fictie zijn, het geeft je stof tot nadenken. Onder meer over het feit dat de kerk nogal mannelijk is en de vrouw compleet genegeerd wordt. Daardoor krijg je speculaties zoals de theorieen die in het boek worden vermeld. Enne: de geschiedenis is slechts 1 waarheid, niet DE waarheid.
Het boek was inderdaad rotslecht. Tot op heden snap ik nog steeds niet waar al die heisa rond dat boek vandaan komt. Al die theorietjes die Dan Brown zo vernuftig bij mekaar gepend heeft, had ik al elders gehoord of gelezen. Dankzij jouw recensie weet ik nu ook dat ik mij de moeite kan besparen om de film te gaan zien.
Thanks.
Ik ben ook geen grote fan van het boek, het is wel spannend en leuk voor aan het strand, maar zo’n hype? Een prulroman is misschien wat sterk uitgedrukt maar Dan Brown is geen groot schrijver. Bernini Mysterie, Delta Deceptie en Juvanalis Dilemma zijn zelfs nog flauwer dan de Da Vinci Code.
Ik heb van de film nog geen goede recensie gelezen of gehoord, maar ik ga dit weekend zelf toch ook maar kijken. Nu ik dit op voorhand heb gelezen, zijn mijn verwachtingen al serieus gekelderd dus wie weet valt het allemaal nog wel mee 🙂
yep, de film was erg ontgoochelend
Volgens mij ligt het gewoon voor een deel aan het boek zelf – de plot is te ingewikkeld en gaat te ver om de boel draaiende te houden
ik vind trouwens vooral Tom Hanks storend – zijn reactie op het zien van de foto van de moord op Saunière maakte al meteen duidelijk dat dit niet zijn beste rol zou worden, en het werd er doorheen het verhaal niet beter op
Ian McKellen kon nog wat leven in de brouwerij brengen, maar voor de rest…
En nog iets van die Franse acteurs – zelfs het Frans dat ze spraken kwam geforceerd over. Als je naar Franse films kijkt, spreken die mensen als een TGV. Nu klink het als een boemeltrein… Liet ook al een fake nasmaak na..
enfin, geen aanrader dus!
hier bij de reacties 😉
de kinofreunde hebben er ook al twee besprekingen aan gewijd onderts.(men leze het na)
en iedereen gaat blijkbaar toch kijken of lezen, dus de portefeuille van Brown zal er niet dunner door worden (wat dan ook de kwaliteit moge zijn).
Flutroman, bwa, het slaagt er toch in te brengen wat het wil brengen: zeer spannend, raadsels enz tijdens het lezen is het heel aangenaam, maar daarna ist dan ook gedaan. ik vind vooral het spel tussen feit en fictie leuk, wetenschap en godsdienst, feit en theorie, ook al is het een misschien een hoop gezwets. het spel ermee is leuk.
Een regisseur moet natuurlijk niet bewerken, maar tis altijd wel interessanter als men in een ander medium iets anders doet met het bronmateriaal (zie onlangs bv ook a history of violence), wat hier totaal niet gebeurd is.
wel vreemd dat zovele mensen het boek als gemaakt voor een film zagen, en dan na de verfilming komen zagen dat er teveel in gepraat wordt terwijl daar alles toch omdraait.
de actie-scenes zijn nogal standaard.
de flashbacks vond ik ook zeer ok!
int boek is alles idd in zeer korte hoofdstukken verdeeld en dat maakt mee de spanning en geeft het een sterk ritme. in een film is dat nogal moeilijk te doen, maar zo gaat natuurlijk ook een groot deel van de ‘charme’ van het boek verloren.
personages en dialogen zijn er eigenlijk niet, alles draait om plot, zoals in het boek.
en omdat men zich hier zo aan het boek houdt (ik heb wel enkel bernini gelezen maar kom, tis uitermate vergelijkbaar) ist eigenlijk toch een goede boekverfilming vind ik.
Klopt de releasedatum van lady vengeance eigenlijk (hopelijk wel!)?
mensen met gezond verstand en smaak in films vinden dit allemaal een slechte verfilming. :)) Het feit dat je al schrijft dat een regisseur ‘niet’ moet bewerken bewijst voor mij al dat je niet weet waarover je spreekt. De bewerking begint al bij de scenarist die het boek in tijd moet inkorten. Als je niet bewerkt dan zit je in de korste keren aan een film die véél te lang zal duren. Een scenarist moet dus accenten leggen, personages uitwerken, de structuur gaan aanpassen in een scenario van 90 tot 120 pagina’s. Maar er moet ook een bewerking volgen van de regisseur die het verhaal visueel moet gaan interpreteren en leesbaar maken voor het kijkerspubliek. Beide bewerkingen zijn nauwelijks terug te vinden in de verfilming, of werken gewoon niet, of zijn gewoon ronduit slecht. Een regisseur moet dus wel degelijk bewerken. Ik raad je aan om eens Umberto Eco’s In the Name of the Rose of Mario Puzzo’s The Godfather te lezen en daarna de respectievelijke films te zien. Dan ga je een idee hebben van wat een filmbewerking betekent. Deze twee boeken hebben heel wat meer verklaringen, dialogen, personages, beschrijvingen dan The Da Vinci Code. Als de scenarist of Ron Howard niet in staat waren om dit materiaal te vertalen in een sterke film, dan hadden ze er beter met hun poten afgebleven. Maar de film is ook slecht op heel wat andere vlakken. Slecht camerawerk, flauwe acteerprestaties, weinig originele mise-en-scenes, weinig interessante decors (buiten de flash-backs) en het geheel voelt aan als een tv-film. Christ, ik had het boek beter verfilmd half onder narcose, met twee armen in het gips en de helft van hun productiebudget. 😀
Dat de kritiek voor een Dan Brown fans hard aankomt kan ik begrijpen, maar deze afdoen als “gezaag” is mij ietsje te simpel.
even verduidelijken: ik hanteerde blijkbaar een andere definitie van “bewerken”, natuurlijk moet er altijd aangepast worden, eerder geadapteerd, om iets van een boek naar het doek te brengen (in da vinci bv wordt de uitleg door flashbacks gevisualiseerd).
ik bedoelde eerder een substantiële bewerking, dus dat de regisseur de basis neemt, en het inhoudelijk aanpast ofzo, dus niet zuiver het naar het scherm brengen, noem het de regisseur als auteur.
En hier een kleine steek terug naar meneer de boekenlezer: Tis niet IN the name of the rose, maar the name of the rose! en het boek ligt wel degelijk op mijn plank (onder het stof, maar toch 😉
en daarbij zeg ik toch ook in mijn reactie dat er hier maar weinig bewerkt is in de zin van substantieel veranderd.
Wat ik bedoelde is dat een regisseur niet moet bewerken, maar even goed het basismateriaal gewoon kan adapteren en dus eerder het boek op het scherm brengt dan iets nieuws er mee doet. Ik denk dat het boek vrij goed geadapteerd is naar het scherm, alleen minder spannend, maar meer niet.
btw: ik ben geen dan brown-fan, maar heb wel genoten tijdens het lezen van bernini.
ik doe ook ‘de kritiek’ niet af als gezaag, wel het feit dat diegene die opperden dat het boek zeer verfilmbaar was, nu zagen over het feit dat er teveel in gepraat wordt.
nu weet ik nog niet of de releasedatum van lady vengeance klopt…
er is meer voor nodig om mij onder narcose te brengen, hoor. Je geeft graag kritiek op mijn reviews heb ik gemerkt, soms vraag ik me af waarom je ze uiteindelijk nog wilt lezen. 😉 Maar het feit dat je het blijft doen, is wel fascinerend. Voor mij is reageren op kritiek een vorm van ontspanning. Wat is anders het nut van deze filmblog als je niet kan reageren op de reacties van de bezoekers. Maar het moet natuurlijk wel een beetje juist zijn wat je vertelt en niet zomaar kritiek omwille van de kritiek. Dus nu beginnen uw woorden in te slikken vind ik een beetje gemakkelijk. Aanpassing, bewerking, substantiële bewerking, … what’s in a name. Een regisseur moet bewerken, een adaptatie die zowel slaat op het ‘format’ als op de visuele interpretatie van de tekst. De flash backs is een onderdeel van die bewerking. Je hebt ‘the name of the rose’ op je plank liggen, wel moest je het ook nog eens gelezen hebben dat zou je weten hoe ver een adaptatie kan gaan. Da Vinci code heeft er zich veel te gemakkelijk van afgemaakt en dat is een belangrijke kritiek die ik heb op de verfilming.
“Wat ik bedoelde is dat een regisseur niet moet bewerken, maar even goed het basismateriaal gewoon kan adapteren en dus eerder het boek op het scherm brengt dan iets nieuws er mee doet.” 🙂 Laat mij het voor jou iets eenvoudiger en iets duidelijker uitdrukken: ‘Jij vindt dat een regisseur zoveel mogelijk trouw moet blijven aan de inhoud van de geschreven tekst (in dit geval de roman). Dat is het toch wat je bedoelt, niet? Wel, dat is wel iets anders dan zeggen dat een regisseur niet zou mogen bewerken. Had Francis Ford Coppola zich gehouden aan Mario Puzzo’s boek zonder bewerking, dan was The Godfather nooit een succes geweest. Francis heeft …eu… substantieel bewerkt 😀 ; en maar goed ook – zowel bij de personages, de plot en de dialogen. Jij vindt The Da Vinci Code een goede adaptatie, wel dat is jouw goed recht. Ik ben echter niet zo snel tevreden en blijkbaar met mij ook een pak andere mensen (Op Rotten tomatoes haalt de film nog geen 20%). Het is dwaas te denken omdat een boek iets teveel uitlegt, dat je dat ook moet doen op het witte doek. En als je dat denkt dan laat je best het boek liggen voor andere, meer creatieve, regisseurs. En ik herhaal, al vind je mij maar een zaag, het boek is zeker verfilmbaar op een andere manier dan deze van Ron Howard, met heel wat minder ‘talking heads’. Maar daarvoor moet je uiteraard iets meer … bewerken.
Ps: Op imdb staat nog geen vaste releasedatum voor België.
het was gewoon een verduidelijking. eigenlijk zeg ik toch wel hetzelfde wanneer jij zegt dat ’the da vinci code er zich wat gemakkelijk heeft vanaf gemaakt’, tis idd zo, maar of dat dan een kritiek is… als het nu de bedoeling is van de regisseur van gewoon het boek te brengen? wat hier duidelijk het geval was.
en natuurlijk is het stukken interessanter mocht het meer ‘bewerkt’ geweest zijn, dat vind ik ook.
En neen, ik vind totaal niet dat een regisseur trouw ‘moet’ blijven aan de basis, dat zou toch ook uit mijn eerste reactie moeten blijken. in tegendeel zelfs, maar als het de bedoeling is van dat niet te doen en dus wel trouw te blijven, dan is dat toch ook geen punt van kritiek op zich.
Er vanuit gaande wat het boek van brown uiteindelijk is (en let op, ik heb enkel bernini gelezen, maar de vergelijkbaarheid is groot) vind ik het een goede adaptatie (van een brown boek). tis het boek naar het scherm brengen.
Of het verfilmbaar is met minder gepraat blijft de vraag, een groot deel van het plezier van het boek en de film komt voor mij toch uit de informatie die ze geven, het mysterie, de theorie.
en wanhoop niet, ik lees uw reviews zeer gaarne.
Genoeg geluld over de da vinci code (want zo’n goede film vind ik het nu ook weer niet).
Ps: the name of the rose is wel degelijk gelezen, evenals de film bekeken. ik besef dus wel wat een bewerking kan inhouden, vandaar ook mijn verwijzing naar a history of violence in de eerste reactie.
prettig weekend!
mijn kritiek slaat op het feit dat de keuze om Brown’s werk niet grondig te bewerken een foute keuze was, voor de simpele reden dat de film saai en bij momenten zelfs belachelijk wordt. Een regisseur moet keuzes maken en weten hoe hij de informatie moet doseren. The Da Vinci Code had de neiging om alles 2 keers uit te leggen en daarna nog eens uit te beelden met flash backs, alsof ie te doen had met een bende kleuters die nog nooit van Maria Magdalena gehoord hadden.
Toch fijn om te lezen dat je uiteindelijk wel de reviews leuk vindt om te lezen. Ik begon er al aan te twijfelen. Ik geef toe, ik heb de neiging om de zaken soms ietwat extremer voor te stellen dan dat ze zijn, maar dat is ook een manier om reacties los te krijgen.
jij ook een prettig weekend!
heren, zullen we voor de volgende movie blogtalk de best verfilmde boeken doen? Kunnen jullie daar nog wat verder over discussiëren 🙂
mij goed, maar ik denk dat we hier niet echt veel meer aan toe te voegen hebben. Los van een paar dikke romans naar elkaars kop te slingeren zie ik niet wat we nog meer kunnen vertellen. ;D
kijk er maar eens de box-office resultaten op na. De film maakt ferm winst. En dat is uiteindelijk wat telt.
Zonder de naam zou de film er misschien nooit gekomen hebben, maar met de naam maakt het goeie cijfers. (en nu heb ik niets gezegd over de inhoud)
nu pas je blogje ontdekt en ik vind het nogal jammer dat je een steengoed boek als ’the da vinci code’ keldert door te zeggen dat dan brwon geen groot schrijver is. Hij schrijft vlot, en in vele boeken heb ik het idee dat de auteru ons wil vertellen hoe het bahangpapier in de kamer waar de personnages is gemaakt i.p.v. zich met het verhaal bezig te houden. Normaal doe ik 3 weken over een boek van een 200-300 blz, de da vinci code had ik echter op 1 week uit en dat betekend veel!