Oliver Stone krijgt geen carte blanche voor 9/11 film

Het lijkt me enerzijds logisch dat een regisseur een beetje tegenwind krijgt wanneer hij/zij van plan is om een film te maken rond de aanslag op 11 september. Wij vonden dit angstwekkend toen we de beelden zagen op CNN. Maar wat moet dit geweest zijn voor zij die rondom de Towers leefden. Deze tragedie zullen de mensen uit New York nog een lange tijd met zich meedragen.

Toch is het wat ongewoon dat een talentvolle regisseur zoals Oliver Stone op de vingers wordt gewezen. Dat JFK niet helemaal accuraat was zal niemand nog van wakker liggen. Maar Stone wordt nu eenmaal vaak verbonden met het woord ‘controverse’, dus zijn de Yankies begrijpelijk op hun hoede. Cinematical schrijft het volgende:

…there will be nearly unprecedented restrictions on what Stone can show, and what sort of visual effects he can create in the area that was affected by the attacks. For example, there will be establishing shots, but none of the impact of the planes on the Twin Towers. Instead, reactions to the events will be shown. Additionally, the city will not allow Stone to “dress the streets with dirt and debris and ash and people’s belongings and falling bodies.”

Dit is een heel delicate kwestie. Van nature uit zou ik kunstenaars niet willen limiteren in hun expressie, maar ik ben niet zeker dat het moment gepast is om nu al uit te pakken met een Hollywood ensceneringen van rondvliegende brokstukken, een gigantisch rookgordijn en vooral veel dode lichamen. Wanneer is dan wel een goed moment? Wel, misschien in een iets meer democratisch bestel, met een andere president aan het bewind. Nu heb je nog steeds die oorlog in Irak en een dolgedraaide “oorlogspresident” die de natie nog altijd de stuipen op het lijf jaagt met zijn ‘war on terrorists’.

…the sometimes unpredictable Stone has thus far handled the whole situation with class and delicacy. He waited to begin pre-production until the anniversary had passed, and is spending (as one would expect) a great deal of time with the families of victims, both doing research and reassuring them about his intentions.

Oliver Stone is een New Yorker en net zoals met al zijn andere films gaat hij heel zorgvuldig en emotioneel te werk. Het contact met de slachtoffers is voor hem een manier om zijn film te voorzien van een menselijke stem. Dit is niet altijd even accuraat, maar in ieder geval zit het hart op de juiste plaats. In tegenstelling tot een project zoals Spielberg’s Munich (2005), die eveneens handelt over een terroristische aanslag, is 9/11 toch een ander paar mouwen. Het is een film die Stone’s carrière, zeker na het flauwe Alexander, een positieve wending kan geven…of nog meer kan aantasten.

Wat is jullie visie hierover? Vinden jullie dat Stone iets teveel aan het lijntje wordt gehouden en dat hij als regisseur maar zijn film moet maken, of vinden jullie de zachte aanpak in deze ook de beste aanpak?