The Cooler (2004) ** review

Een tijd geleden, op de middelbare school tijdens de examenperiodes, worp ik iedere morgen een muntstuk op en gokte ik 5 maal op ‘kop’ of ‘munt’. Sommige dagen had ik ze alle 5 juist, meestal 2 of 3, af en toe moest ik het doen met 0/5. Het begon een klein ritueel te worden en, geloof het of niet, het werkte. Ik kon effectief op voorhand raden in hoeverre ik geluk zou hebben met de vragen. Later gebruikte ik deze truc voor uiteenlopende zaken. Hoe meer ik het lot met een muntstuk bepaalde, hoe meer ik een shamaan werd van het geluk (spijtig genoeg nog nooit het grote lot mee gewonnen). Na een paar zware teleurstellingen, begon stilaan te beseffen dat mijn geluk met het muntstuk ofwel de goeie momenten ofwel de minder goeie momenten ging onderstrepen. Mijn bijgeloof kreeg een deuk en het muntstuk bleef opgeborgen tussen de posters van The Cure en de videotape van A Nightmare on Elm Street. En toen ik deze The Cooler (2004) voor het eerst zag, begon ik meteen aan dat muntstuk terug te denken.

© Lions Gate Films Home Entertainment

Korte inhoud: The Cooler gaat over het leven van pechvogel Bernie Lootz (William H. Macy), die niet alleen alle ongeluk aantrekt, maar blijkbaar ook zijn onfortuinlijke gave voor het ongeluk aan de mensen rondom hem kan verspreiden. Gezien hij in de casino’s van Las Vegas een grote schuld heeft opgebouwd, dwong de Casino-eigenaar (Alec Baldwin) de pechvogel om voor hem te werken als “cooler”, om zo zijn schulden af te lossen. Zijn aantrekkingskracht voor ongeluk wordt nu in het voordeel van de uitbater gebruikt en elke keer als een tafel te veel geld moet uitbetalen, gaat Bernie erbij staan waardoor al het geluk van de speler spontaan verdwijnt.

Het deed me trouwens denken aan een scène uit Let It Ride, waar een speler vroeg aan de meest onfortuinlijke gokkers welke paarden in de volgende paardenkoers zouden winnen. Toen er nog 2 of 3 overbleven speelde hij deze paarden voor grof geld. En ja, het was jackpot. Deze keer nemen de makers van de film deze mythe voor een iets meer dramatisch verhaaltje.

Alles gaat goed met de cooler tot hij smoor wordt op de knappe serveerster Natalie (Maria Bello). Shelly merkt snel dat Bernie zijn werk niet kan doen zolang hij verliefd is en probeert de romance te verbreken. William H. Macy is de pechvogel bij uitstek, en zijn andere rollen in Fargo, Boogie Nights en Magnolia staan in ieder geval niet ver van deze. Dat is misschien wel een punt van kritiek bij de film. De mankepoot, de hangende armen, de eenzame troosteloze blik, het ligt er allemaal een beetje te dik op. The Cooler is een van die films die niet bang is van type-casting, en buiten de shots van Macy in zijn blote kont, speelt hij volgens het boekje. Zijn vlam daarentegen is iets meer dubbelzinnig, gespeeld door niemand minder dan de bloedschone Maria Bello, bekend gezicht uit Payback en Coyote Ugly. Een acteur die zelden ontgoocheld is Alec Baldwin, die als casinobaas eveneens een geknipte casting is, en zowel zacht en teder als agressief en vastberaden uit de hoek komt.
>The Cooler is een romantisch, komisch drama maar kent ook een flinke portie seks en geweld. Het wordt niet zó expliciet in beeld gebracht, maar toch zijn het momenten die een paar deiningen teweeg brengen in het zacht kabbelende beekje. De regie en het script komen van Wayne Kramer die een rustig filmp aflevert zonder veel up’s and down’s, met een paar mooie momenten, maar nooit iets waar je van achterover zult vallen. Indien de film iets minder met zijn mafia-subplot had zitten ploeteren, zou het misschien nog een Mike Figgis-achtige jazz film kunnen zijn. Maar de regisseur wou meer en het is op het einde van de rit iets minder geworden. Een tweede Leaving Las Vegas (1995) is het zeker niet geworden, maar toch een smaakvol en genuanceerde romantisch drama. De film is vandaag uit op Blu-ray op 24 augustus 2004.