Schokkend nieuws viel er te lezen op The Wrap. In de wereld van online entertainmentjournalistiek heeft Valnet zich ontpopt als een dominante speler. Het in Montreal gevestigde mediabedrijf, eigendom van Hassan Youssef (niet te verwarren met de Hamas leider), beheert populaire websites zoals ‘Screen Rant’, ‘Collider’, ‘CBR’ en ‘MovieWeb’. Sites die wij hier op De Filmblog geregeld citeren. Met een indrukwekkend maandelijks bereik van 260 miljoen paginaweergaven lijkt Valnet een succesverhaal binnen de digitale media-industrie. Maar achter dit succes schuilt een realiteit die veel minder rooskleurig is. Voormalige en huidige medewerkers beschrijven de werkomstandigheden als uitbuitend, met lage lonen, hoge werkdruk en een allesoverheersende focus op kwantiteit boven kwaliteit.
artwork Davian
Wij schrijven doorgaans nooit over andere filmsites en de Nederlandstalige sites zijn toch wat anders dan de Amerikaanse, gezien wij niet rechtstreeks verbonden zijn met de filmstudio’s voor onze nieuwsgaring. Deze filmblog is een opinieblog in tegenstelling tot andere sites die hoofdzakelijk het nieuws recycleren. Maar toch waren we geschokt door deze onthullingen en denken er ernstig over na om überhaupt nog te linken naar deze 4 filmsites. Valnet staat bekend om het opkopen van fan- en nichewebsites, waarna de bedrijfsvoering drastisch verandert. Zodra een site wordt overgenomen, verdwijnen vaste werknemers en worden ze vervangen door onderbetaalde freelancers. Volgens insiders verlaagt Valnet systematisch de vergoeding van schrijvers en dwingt hen om in hoog tempo content te produceren die gericht is op SEO-optimalisatie en clicks, eerder dan diepgaande of originele journalistiek.
Zo daalde het tarief voor recensies bij ‘Collider’ van 150 dollar naar slechts 40 dollar per artikel. Inmiddels zou dit zelfs zijn teruggebracht naar 30 dollar – wat in de States al superlaag is in vergelijking tot onze loonschaal. Werknemers die kritiek uiten op deze gang van zaken, worden zonder pardon op een zwarte lijst gezet, waardoor ze niet langer voor Valnet-sites kunnen werken, en bijna defacto verbannen wordenuit het milieu. Een van de meest zorgwekkende onthullingen is het bestaan van een zwarte lijst met meer dan 400 freelancers die door Valnet zijn verbannen. Redenen voor plaatsing op deze lijst variëren van het openbaar maken van de lage vergoedingen tot het “creëren van drama” door andere schrijvers te waarschuwen over de arbeidsomstandigheden. In een intern gelekt e-mailbericht tussen Valnet-leidinggevenden werd bevestigd dat het bedrijf zich bewust is van het uitlekken van deze documenten, maar in plaats van de werkomstandigheden te verbeteren, richt de organisatie zich op het tegengaan van deze onthullingen.
Voormalig ‘MovieWeb’-schrijver Daniel Quintiliano heeft onlangs een rechtszaak aangespannen tegen Valnet. Hij eist 40.000 dollar wegens onderbetaling, het ontbreken van pauzes en het niet vergoeden van zakelijke uitgaven. Hoewel het bedrag op zichzelf niet spectaculair is, zou de zaak kunnen uitmonden in een collectieve rechtszaak waarin meerdere freelancers zich kunnen aansluiten. Dit heeft Valnet duidelijk zenuwachtig gemaakt, aangezien het bedrijf freelancers nu 100 dollar en later 200 dollar aanbiedt in ruil voor een contract waarin zij afzien van deelname aan een collectieve rechtszaak.
Hassan Youssef is een naam die buiten de tech- en mediawereld weinig bekend is, maar zijn geschiedenis is opmerkelijk. Samen met zijn broer Sam Youssef begon hij zijn carrière in de online porno-industrie. Hun bedrijf Mansef, bekend van websites als Brazzers en Pornhub, werd één van de grootste spelers in de branche. Na een federale onderzoek naar vermeende witwaspraktijken en een schikking van 2,2 miljoen dollar, verlieten de broers de industrie en richtten zich op digitale media. De SEO-technieken die hun porno-imperium groot maakten, worden nu ingezet om entertainmentnieuws te domineren. Valnet’s strategie van digitale contentproductie beschouwt journalistiek als een handelswaar: snelheid en volume gaan boven inhoudelijke diepgang. Dit model heeft grote invloed op de kwaliteit van online filmnieuws. Waar ‘Screen Rant’ en ‘Collider’ ooit bekend stonden om hun diepgaande analyses en exclusieve interviews, zijn ze nu grotendeels verworden tot clickbait-fabrieken die algoritmes voeden in plaats van lezers te informeren.
De vraag blijft hoe lang dit model houdbaar is. De rechtszaak van Quintiliano zou een precedent kunnen scheppen voor betere werkomstandigheden in de digitale journalistiek. Ondertussen blijven freelancers en voormalige medewerkers hun verhalen delen, in de hoop dat er verandering komt, en wij zullen via deze weg ook onze lezen hiervan op de hoogte houden. Valnet zelf heeft vooralsnog niet gereageerd op de groeiende kritiek, behalve een ontwijkend statement waarin het bedrijf claimt “investeringen in content” belangrijk te vinden. Maar zolang schrijvers worden uitgebuit en kwaliteit wordt opgeofferd voor clicks, blijft Valnet synoniem voor een digitale sweatshop, waarin de droom van een journalistieke carrière verandert in een nachtmerrie.
De Filmblog is tot op heden volledig onafhankelijk en wij proberen met de nodige zorg onze artikels te schrijven en staan dus mijlenver verwijderd van sites die gemiddeld 190 artikels per dag (!) de wereld uitsturen door onderbetaalde freelancers. We zullen vanaf vandaag ook meer rekening houden met welke sites we promoten, wat dergelijke praktijken ondermijnen de online filmnieuws-gemeenschap.
Het zou me niets verbazen mocht HLN en al zijn affiliates op dezelfde manier aan nieuwsgaring doen. Er is NUL journalistieke integriteit en ze pompen elke dag content aan 100 per uur. Hoe dan ook, je kan je altijd onderscheiden van deze fabrieken met goede content.
Ik lees enkel de filmblog
Het zal wel niet de enige site zijn. Veel sites tegenwoordig recycleren elkaar met niks van toegevoegde waarde. Je zou eens moeten weten hoeveel artikels Het Laatste Nieuws uitbrengt per dag.