The Gorge (2025) **½ recensie

Met The Gorge (2025) levert hit-and-miss regisseur Scott Derrickson (Doctor Strange, The Black Phone) een film af die zichzelf aankondigt als een “high-action, genre-bending love story.” En dat klopt ook: deze Apple TV+-productie probeert een cocktail te zijn van romantiek, actie, sciencefiction en horror. Helaas verzandt de film in een opgeblazen en zielloos spektakel dat zich verliest in zijn eigen ambitie.

© Apple+

Korte inhoud: The Gorge volgt twee topgetrainde sluipschutters – een Amerikaan en een Litouwse – die zich in afgelegen wachttorens aan weerszijden van een gigantische kloof bevinden. Deze kloof bevindt zich in een ver en geheimzinnig gebied waarvan zelfs de exacte locatie voor hen onbekend is. Hun missie? De buitenwereld beschermen tegen een mysterieuze dreiging die zich in de diepten van de kloof schuilhoudt. De twee hoofdpersonages, gespeeld door Miles Teller en Anya Taylor-Joy, bouwen een bijzondere band op over de afstand heen, terwijl ze geconfronteerd worden met een ongeziene vijand. Wanneer de ware aard van de dreiging aan hen wordt onthuld, moeten ze hun fysieke en mentale krachten bundelen om de geheimen van de kloof te beschermen, voordat het te laat is.

Deze 125 miljoen dollar film had een interessant uitgangspunt en was gezegend met twee filmsterren die niet meer weg te branden zijn van het witte doek, maar spijtig genoeg verviel de film van het ene cliché in het andere. In het hart van de film is een halfbakken love story. Wat begint als een afstandelijke samenwerking via opgeschreven boodschappen en uitgewisselde muziek, bloeit uit tot een verboden romance. Het eerste uur van de film, waarin de twee elkaar voorzichtig leren kennen en hun eenzaamheid delen, is het sterkste deel. Teller en Taylor-Joy hebben chemie, en hun non-verbale interacties werken verrassend goed. De subtiele soundtrack van Trent Reznor en Atticus Ross (je zal de muziek van The Girl With The Dragon Tattoo erin herkennen) voegt extra sfeer toe en maakt deze scènes vaak meeslepend.

Maar in de tweede helft van de film verandert The Gorge abrupt van toon en krijgen we een cgi-fest te zien dat uit een game-wereld lijkt te komen (cf The Last of Us). Levi raakt verwikkeld in een dodelijke strijd met de “Hollow Men” – boomachtige, decrepiete wezens die uit de kloof oprijzen. Hij stort neer in de diepte en de film transformeert van een intrigerend romantisch drama naar een explosieve en rommelige actiefilm vol CGI-mist en scenes die we al eerder hebben gezien in andere film. Wat ooit subtiel en ingetogen was, maakt plaats voor chaotische schietpartijen, snelle montage en hersenloze spektakelscènes. Het is alsof ze middenin de regisseur hebben vervangen door iemand die de cinematics maakt bij videogames of dat het script van Zach Dean (The Tomorrow War) in de Gorge was gevallen. Zoals ik al eerder zei, Derrickson is echt wel een hit-and-miss regisseur nog erger dan Zack Snyder. Het mysterie rond de kloof wordt niet op een bevredigende manier ontrafeld. De film hint naar geopolitieke spanningen, militaire experimenten en zelfs kapitalistische manipulatie, maar niets daarvan wordt voldoende uitgewerkt en als kijker blijf je verdwaasd achter. De overgang van romance naar horror en actie werkt hier niet, en bijgevolg heb het verschillende genres waarvan geen enkele echt kan overtuigen.

De stijl en toon springen van de ene scène naar de andere zonder samenhang. En dan begin je te letten op de onwaarschijnlijkheid van vele scenes. Ik heb vaak moeite met films waarin we sluipschutters zien die feilloos kunnen schieten van kilometers ver. Een serie als “The Day of the Jackal” beseft wat nodig is voor een goed schot en zelfs de beste sluipschutters kunnen verrast worden door opstekende wind die de kogel uit zijn baan brengen. Hier schieten ze er maar op los met handpistolen die feilloos hun doel raken met een bijna onuitputtelijke bron aan kogels. Deze film gaat over twee sluipschutters, misschien hadden ze iemand aan boord moeten nemen die verstand heeft van wapens, dit had vele frivoliteiten uit de film kunnen werken en alles net iets spannender en realistischer gemaakt. En dan zijn er nog die bizarre scene waarin ze met een touw terug naar hun kamp klimmen, ook al hebben vorige scenes aangetoond dat er machinegeweren zijn met sensoren en eigenlijk hadden ze dus beschoten moeten worden. Zo niet zijn de sensoren compleet verkeer ingesteld en nutteloos. Ook het feit de contractie van de twee torens eigenlijk voornamelijk voor het zicht zijn maar geen functionaliteit hebben, zeker niet met zo’n groot balkon die het uitzich hindert.

Maar het grootste probleem van The Gorge is dat het te veel genres probeert te verenigen zonder enige diepgang of focus. De romance werkt aanvankelijk, maar wordt verdrongen door goedkope horrormomenten en over-de-top actie. De horror voelt inspiratieloos en de sciencefictionelementen voegen weinig toe aan het verhaal. Deze wereld had misschien kunnen werken als serie waar je iets meer graaft in The Gorge, maar hier krijgen we de fastfood versie te zien. De uiteindelijke onthulling over de aard van de kloof en haar bedreiging is eerder lachwekkend dan indrukwekkend. Miles Teller en Anya Taylor-Joy doen hun best, maar hun talent wordt verspild aan een script dat niet weet wat het met hen aan moet. Hun personages beginnen als interessante individuen, maar worden gereduceerd tot generieke actiehelden zonder emotionele gelaagdheid. Sigourney Weaver krijgt een ondankbare bijrol als mysterieuze overheidsfiguur Bartholomew, die Levi rekruteert, maar haar aanwezigheid heeft nauwelijks impact op het verhaal.

Kortom, The Gorge had potentieel als een unieke romantische thriller met een intrigerende setting, maar gooit dat allemaal overboord in ruil voor een visueel overprikkelde, inhoudelijk lege shoot-fest. De film had sterker kunnen zijn als hij had vastgehouden aan de intieme, psychologische spanning tussen de hoofdpersonages in plaats van een explosieve, vormloze chaos te worden. Voor fans van genre-mashups kan de film een interessante curiositeit zijn, maar voor de meesten zal The Gorge aanvoelen als een val in een eindeloze, mistige afgrond van teleurstelling. De film is te zien op Apple+ op Valentijnsdag 14 februari 2025.