De griezelfilms zit blijkbaar in de genen van de Shyamalan-familie want nu pakt de dochter Ishana Shyamalan uit met de horrorfilm The Watchers (2024) voor Warner Bros. De papa heeft duidelijk een grote invloed op zijn dochter gehad. Het gaat over een groep mensen die vastzitten in een bos en er vervolgens achter komen dat ze worden geobserveerd door… iets.
© Warner Bros
Korte inhoud: Dit bos staat op geen enkele kaart aangegeven. Elke auto krijgt pech op de boomgrens. Bij Mina (Dakota Fanning) is het niet anders. Ze blijft gestrand en wordt het donkere bos in gedwongen, waar ze een vrouw aantreft die schreeuwt en Mina aanspoort naar een betonnen bunker te rennen. Terwijl de deur achter haar dichtslaat, wordt het gebouw belegerd door geschreeuw. Mina bevindt zich in een kamer met een glazen wand en een elektrisch licht dat wordt geactiveerd bij het vallen van de avond, wanneer de Wachters boven de grond komen. Deze wezens komen tevoorschijn om hun gevangen mensen te observeren en er gebeuren vreselijke dingen met iedereen die de bunker niet op tijd bereikt.
The Watchers werd geproduceerd door M. Night Shyamalan, maar geschreven en geregisseerd door Ishana Night Shyamalan. De film is gebaseerd op de roman uit 2021 van A.M. Shine. Shyamalan-films zijn meestal originele filmprojecten, dit is dus een adaptatie. En net zoals M. Night deed met Knock at the Cabin (2023) is deze film ook wel bij momenten geflipt. De kracht van The Watchers ligt in de sfeeropbouw en het gebruik van de omgeving. Het prachtige, maar tegelijkertijd dreigende Ierse landschap draagt bij aan de beklemmende sfeer. Shyamalan’s regie toont talent voor visuele esthetiek, waarbij ze effectief gebruik maakt van schaduwen en stilte om spanning op te bouwen. Dit benadrukt de dreiging van de omgeving en maakt de kijker voortdurend alert.
In de andere rollen zien we Georgina Campbell, Oliver Finnegan, en Olwen Fouéré. De muziek werd verzorgd door de talentvolle Abel Korzeniowski.
© Warner Bros
De problemen met de film liggen echter vooral in het scenario en de karakterontwikkeling. Hoewel de premisse intrigerend is, blijven de karakters oppervlakkig en missen ze de emotionele diepgang die nodig is om hun angsten echt voelbaar te maken. Mina, gespeeld door Dakota Fanning, krijgt te weinig achtergrondverhaal om haar keuzes en reacties volledig te begrijpen. Hierdoor blijft de film te veel hangen in stijl zonder de substantie die nodig is om de kijker echt mee te slepen. Wat betreft het verhaalverloop komt The Watchers vaak traag en herhalend over. Shyamalan lijkt gefocust op het vasthouden van mysterie, maar verzuimt om voldoende vooruitgang in het plot te bieden. Dit leidt tot momenten van frustratie waarin de spanning niet toeneemt, maar eerder stagneert. De onthullingen komen traag en voelen soms geforceerd aan, alsof ze meer bedoeld zijn om een plotwending te creëren dan om logisch te passen in het verhaal.
Ook de invloeden van haar vader zijn duidelijk merkbaar, met pogingen om een “twist” te geven aan het einde. Deze wending komt echter niet helemaal uit de verf en mist de impact die nodig is om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. In plaats daarvan voelt het als een truc die eerder afleidt van de eerdere opbouw dan deze versterkt. Maar ondanks de tekortkomingen toont The Watchers wel dat Ishana Shyamalan potentie heeft als regisseur. Haar visuele stijl is indrukwekkend en er zijn momenten waarop ze erin slaagt echte spanning en beklemming op te roepen. Met meer focus op karakterontwikkeling en een strakker geschreven scenario zou ze een waardige opvolger van haar vader kunnen worden. The Watchers is vanaf 10 oktober 2024 digitaal verkrijgbaar op Prime video, Google, YouTube, iTunes, Rakuten, Telenet, BeTV en vanaf 16 oktober op DVD, Blu-ray en Steelbook 4K UHD.
Review The Watchers (2024)
Recensie door Alexander op 21 oktober 2024
Het boek is geweldig ook al liet het me achter met heel wat vragen, benieuwd of de film meer antwoorden zal geven.
Waarom zou iemand een film als deze maken? Er zijn een paar interessante momenten, maar de algehele indruk is afschuwelijk. Ten eerste gedragen de personages in de film zich soms ronduit dom. Wie zou zijn auto op de weg achterlaten en in het bos hulp gaan zoeken (en verdwalen)? Dat is zeer onwaarschijnlijk, maar zonder deze premisse zou de film in feite niet gemaakt zijn. Ten tweede legt de film zichzelf aan de ene kant voortdurend uit, aan de andere kant zijn er regels die door de personages worden uitgesproken die overdreven en onnatuurlijk klinken. Ten derde, zelfs als ik het fantasy beschouw, zijn er sommige dingen in de film gewoon niet logisch. Is het zo vreemd om jezelf af te vragen waar een vrouwelijk personage haar haar verft? Waar de mensen zich wassen? Wat drinken ze? De lijst gaat maar door. Te veel losse eindjes voor mij. Kortom, het is een verzameling van alles wat ik niet leuk vind aan de films van M. Night Shyamalan.
Sorry voor de spoilers maar ik vond deze film teleurstellend. Het riep helemaal geen sterke emoties op. Wat ik denk dat best goed is voor de debuutfilm van de rijke nepo-baby van een regisseur die toch een hele zooi slechtste mainstreamfilms heeft gemaakt. Hopelijk leert ze van haar fouten, maar de kans is relatief klein.
Het probleem is dat de film zich nergens echt toe verplicht. De eerste trailer en titel waren licht intrigerend vanwege het idee dat ze in feite voor onbepaalde tijd vastzitten in een kleine kamer met een eenrichtingsspiegel als een menselijke dierentuin, experiment of een soort buitenaardse versie van reality-tv, allemaal een meta-commentaar op films. Maar dan speelt het grootste deel van de film zich buiten af, waar ze niet worden bekeken, en ze beginnen feeën en gedaanteverwisselingen en genocide toe te voegen en het is zoiets van wat de fuck doen we hier?
Daarnaast was er te veel uitleg, een ongemakkelijk einde – de nieuwe maar veel te late informatie en de fameuze wending. Spijtig genoeg is dit verhaal één één groot plotgat, dus het is moeilijk om het serieus te nemen als alles wat er gebeurt zo gekunsteld is. Om er maar een paar te noemen:
– Maandenlang opgesloten zitten in die kamer en niet één keer onder het tapijt kijken.
– Dakota Fanning die meteen het bos in dwaalt nadat haar auto om de een of andere reden kapot is gegaan en een vogel meeneemt die ze niet bezit
– De krankzinnige logistiek van het bouwen van die bunker met de hele bemanning die elke fucking dag sterft. Hij zou in zijn eentje een einde hebben gemaakt aan dakloosheid door ze allemaal te vermoorden
– Het schijnbare onvermogen van de regisseur om echt te begrijpen hoe lang 32 jaar is
nope, ik ben geen fan.