Joker 2 en Megalopolis verenigen publiek en critici in hun collectieve afschuw

In een wereld waarin meningen op internet even vluchtig zijn als een trending TikTok-dansje en waar critici en het publiek elkaar geregeld met geslepen messen tegemoetkomen en vaak tegenovergestelde meningen hebben, lijkt er plots een wonder te zijn geschied, want critici en publiek zijn het met elkaar eens. Zowel Megalopolis (2024) als Joker: Folie à Deux (2024) zijn volgens Rotten Tomatoes als ultra slecht bestempeld. In onze reviews hadden we Joker 2 nog 2/5 sterren gegeven boven de 1/5 ster voor Megalopolis, maar dit hadden we niet verwacht. Zeker niet toen er na het Festival van Venetië héél wat positieve klanken te horen waren (weliswaar vaak van pseudo filmrecensenten die vooral goed willen scoren bij studio’s om die uitnodigen te blijven krijgen, maar geen flauw benul hebben waarover ze praten). Maar dat ook het publiek deze consensus heeft bereikt is opvallend. Een zeldzaam moment in de filmgeschiedenis waarin zowel critici als publiek hun handen ineen hebben geslagen om met volle kracht … twee +100 miljoen dollar films af te branden. Zowel Megalopolis als Joker 2 hebben een ‘D’ als Cinemascore gekregen, dat zegt ook al genoeg.

Op Rotten Tomatoes lijkt het alsof de tomaten letterlijk op de schermen worden gesmeten, met schamele scores waar menig amateurfilmer nog nachtmerries van zou krijgen. Joker: Folie à Deux spartelt met een critic score van 33% en een audience score van 34% op het moment van het schrijven van de post. Megalopolis, ooit gezien als Coppola’s langverwachte comeback, komt er ook niet veel beter vanaf met een critic score van 47% en een deprimerende 35% van het publiek. Hoe is het mogelijk dat twee films met zoveel potentie, zoveel grote namen en zoveel bombarie, zo gigantisch de mist in gingen?

Joker: Folie à Deux, het vervolg op het veelgeprezen eerste deel, had alles in zich om weer een hit te worden. Joaquin Phoenix terug als de getormenteerde Arthur Fleck, Lady Gaga als Harley Quinn, en regisseur Todd Phillips die vastbesloten was om het publiek te verrassen … met een musical zowaar. Ja, je leest het goed. Blijkbaar dacht Phillips dat een beetje zingen de depressieve, psychotische wereld van de Joker wat luchtiger zou maken. En wat krijg je dan? Wel, precies wat je zou verwachten: een bizar mengsel van chaos, een filterdun quasi onbestaand verhaal en vals klinkende zangpartijen, als een dronken karaoke-avond die uit de hand loopt. De critici waren allesbehalve mild. “Een onsamenhangende puinhoop van een film,” kon je vrijwel overal lezen. En wie kan het ze kwalijk nemen? Waar de eerste Joker (2019) nog een soort grimmige maar intrigerende karakterstudie was van een man die langzaam in waanzin afglijdt, voelt Folie à Deux meer aan als een ongeleid projectiel. Alsof Phillips zich schaamde voor de reacties op zijn eerste film en zijn kar 180° draaide en zijn eigen personage als oninteressant, flauw en onsympathiek ging bestempelen, om hem vervolgens compleet irrelevant te maken. Het resultaat? Een film die de allures had om intellectueel en diepzinnig te zijn, maar in werkelijkheid een oefening was om geld te maken op de rug van een andere film zonder enige toegevoegde waarde. Nu heeft Todd laten weten dat hij afscheid zal nemen van DC. No shit Sherlock, ik denk nadat de box-office cijfers van deze +200 miljoen dollar film binnen zijn, dat niemand bij DC nog met geld over de brug zal komen. Je had het bij één film moeten houden en je was vandaag nog steeds een legende. Todd Phillips is gewoon de nieuwe Patty Jenkins die met Wonder Woman (2017) $800M wist op te halen maar volledig de mist inging met Wonder Woman 1984 (2020) en ondertussen in 4 jaar tijd geen films meer heeft gemaakt.

En dan hebben we Megalopolis. Francis Ford Coppola, de man die ons The Godfather en Apocalypse Now bracht, besloot dat hij nog één keer wilde schitteren. Ik hoor hem al denken: “Wat als ik al mijn reputatie op het spel zet met een epische sciencefictionfilm waar ik al veertig jaar aan werk?” Wat kan er misgaan, toch? Wel, zo’n beetje alles, blijkbaar. Megalopolis had alle ingrediënten om een meesterwerk te worden. Het was groots, ambitieus, met een cast vol sterren en een 120 miljoen dollar budget … die Coppola verkreeg na de verkoop van zijn wijnbedrijf. Maar wat er uiteindelijk uit de montagekamer rolde, was een film die zo overambitieus en warrig was, dat zelfs fans van Coppola zich afvroegen of de man misschien iets te lang in zijn wijnranken had doorgebracht.

Critici, normaal gesproken onder de indruk van Coppola’s invloedrijke erfenis, konden niet anders dan met het hoofd schudden. “Een ondoorgrondelijke epische catastrofe,” was nog een van de mildere opmerkingen. Waar Megalopolis aanvankelijk bedoeld was als een filosofische verkenning van de mensheid en de toekomst van steden, voelt de film meer aan als een studentenproject die zoveel rewrites heeft gehad dat het oorspronkelijke idee ver zoek is geworden. Coppola lijkt zijn publiek volledig uit het oog te hebben verloren. En hoewel het altijd bewonderenswaardig is als een filmmaker risico’s durft te nemen, is Megalopolis het filmische equivalent van zonder parachute uit een vliegtuig springen. En het publiek was ook niet mals. Met een armzalige 35% audience score, wordt Megalopolis beschouwd als Coppola’s grootste teleurstelling tot nu toe. Veel kijkers hadden hun hoop gevestigd op een nieuwe mijlpaal in de filmgeschiedenis, maar kregen een film die zo ontoegankelijk en pretentieus was dat menig bioscoopbezoeker vroegtijdig de zaal verliet. Eén online review vatte het mooi samen: “Het enige wat deze film groter maakte dan mijn verwachtingen, was mijn teleurstelling.”

Maar weet je, ik heb meer respect voor Coppola dan voor Phillips, want Coppola heeft GEEN VERVOLG op een succesvolle COMIC BOOK film gemaakt, de productie ZELF GEFINANCIERD én meer risico’s genomen dan Phillips. Want wat heeft Phillips meer ondernomen dan 200 miljoen dollar van Warner in ontvangst genomen, het schrijven van een epiloog op zijn eerste film en er 50 minuten muziek choreografieën aan toegevoegd? Zijn Folie à Deux heeft geen enkele bestaansreden buiten fans voor schut zetten, DC de middelvinger geven en zijn bankrekening aan te vullen. De film zouden ze voortaan beter “Folly à Deux” noemen.