Welcome Home (2018) ** Blu-ray recensie

Ik vond het bizar om te zien hoe iedereen deze film hatelijk vond op Rotten Tomatoes. Welcome Home (2018) scoort er nauwelijks 10% bij de journalisten en 25% bij het publiek. En ja, het is zeker geen meesterwerk, maar de film is helemaal niet zo rot al iedereen laat uitschijnen, ook al is het acteerwerk van Emily Ratajkowski niet om aan te zien. Wat wel om aan te zien is, is haar schoonheid. Vanavond kunnen jullie de film zien op 18 juli 2024 op VTM 3 om 23u05.

Constantin Film / Voltage Pictures

Korte inhoud: Bryan (Aaron Paul) en Cassie (Emily Ratajkowski) zijn een stel dat besluit in een huis in Umbrië te verblijven. Ze proberen hun relatie te herstellen, nadat Cassie werd betrapt op dronken seks met een collega. Sindsdien is Bryan impotent geworden. Cassie gaat rennen, valt en verwondt haar enkel (zie pic). Ze houdt een passerende vrachtwagen aan en een knappe man genaamd Federico (Riccardo Scamarcio) stopt en helpt haar. Hij geeft haar een lift terug en biedt vervolgens aan om hen de volgende dag een lift naar de stad te geven. Ze zijn het daarmee eens en brengen daar de volgende dag een lastige rit door. Bryan beschuldigt Cassie ervan niet te kunnen zien hoe Federico haar wellustig aankijkt; Vol walging vertrekt Cassie om terug te gaan naar het huis. Bryan wordt dronken in een bar, Federico sluit zich bij hem aan. Federico nodigt twee dames uit om Bryan terug naar een hotel te helpen. Bryan en de twee dames hebben uiteindelijk seks. Bij zijn ontwaken beseft Bryan dat Federico heimelijk zijn drankje aan de bar heeft gedrogeerd. En dit is pas het begin van een sinister avontuur.

Het verhaal is natuurlijk enigszins voorspelbaar, maar we maken al meer dan honderd jaar films en de meeste films zijn tegenwoordig remakes of adaptaties. Deze film is echter gebaseerd op een origineel script van David Levinson. De regie is in handen van George Ratliff en is eigenlijk een B-regisseur die eigenlijk geen talentvolle verhalenverteller is en eigenlijk beter in post-productie zou werken.

De film vult de details van Cassie’s verraad in met een reeks flashback fragmenten die gesynchroniseerd zijn met Bryans momenten van angst. Federico roept tegelijkertijd vragen op bij Bryan over zijn mannelijkheid en begint rond te hangen bij Cassie. Hij gedraagt ​​zich als een vriendelijke prins op het witte paard en geeft haar een ruige schouder om op uit te huilen. Je weet waar dit allemaal naartoe gaat, hoewel er onderweg een paar sterke scènes zijn, zoals het dronken avondje uit van Federico en Bryan, waarin de acteurs zich op psychologische details kunnen concentreren.

Helaas moet Welcome Home als een gemiste kans worden beschouwd en moeten we het stellen met goed acteerwerk van de twee mannen alsook de niet onaantrekkelijke fotografie van Shelly Johnson. Tot op zekere hoogte maakt Welcome Home effectief gebruik van de aangeboren angsten en onzekerheden die gepaard gaan met het toevertrouwen van je welzijn aan volslagen vreemden. En de climaxreeks illustreert op huiveringwekkende wijze hoe het technologietijdperk, het voyeurisme naar een geheel nieuw niveau heeft gebracht. Maar de belangrijkste les die het ons leert is om nooit een vakantie-huurwoning-deal te vertrouwen die te mooi lijkt om waar te zijn.