Death Proof (2007) **½ Blu-ray review

Zou Death Proof (2007) van Quentin Tarantino beter tot zijn recht komen in een Grindhouse-concept, samen met de sexy en verrassende Planet Terror van Robert Rodriguez? Dat was voor mij de belangrijkste vraag na het zien van de prent. Quentin zelf vond in ieder geval van niet, want hij wou zijn film losmaken van Planet Terror en met de director’s cut onder de arm naar Cannes gaan.

Korte inhoud: Stuntman Mike (Kurt Russell) is een professionele body double die in zijn vrije tijd graag nietsverdachte vrouwen meeneemt voor dodelijke ritjes. Hij heeft zijn auto aangepast voor maximale impact; Wanneer Mike met opzet wrakken veroorzaakt, stapelen de lichamen zich op terwijl hij met nauwelijks een schrammetje wegloopt. De psychopatische Mike kan er echter boven zijn hoofd in zitten als hij zich richt op een stoere groep vriendinnen (met ondermeer Rosario Dawson), waaronder de echte stuntvrouw Zoe Bell (die de dubbelganger van Uma Thurman was in “Kill Bill”), die zichzelf speelt.

Death Proof, die in totaal 121 minuten duurt, werd niet alleen lauw onthaald in Cannes maar presteerde in Amerika vreselijk slecht aan de box-office. Het Grindhouse project haalde nog geen 25 miljoen dollar op. Producent Harvey “Scissorhands” Weinstein was dus ook aan boord om de twee versies in Europa afzonderlijk te lanceren. Het opmerkelijke aan de langere cut van Death Proof is dat er wel flarden inzetten van “exploitation grondhouse stuff” maar dat hij halverwege toch een vrij normale film aflevert, oersaai verhaal over een stuntman die opgewonden raakt door vrouwen te vermoorden met zijn moordmachine op wielen. Iets wat je met een kortfilm kan vertellen. Maar Quentin laat zijn personages leuteren voor 100 minuten en zo heb je meteen een film van 2 uur.

QT zelf beklemtoonde tijdens de persconferentie dat wij in Europa gezegend zijn omdat wij worden getrakteerd met de director’s cut op een lapdance van Vanessa Ferlito. Wat kan er nu leuker zijn dat dat? Misschien een echte lapdance van de dame in kwestie…? Hoofdrolspeler Kurt Russell was de enige die dwars lag in het PR-offensief: hij verklaarde openlijk dat hij het zonde vond dat de twee films uit elkaar waren getrokken. En ik moet heb bijtreden want de extended versie is gewoon niet om aan te zien. Ze hadden heter één 90 minuten versie gemaakt en het beste van deze film overgehouden.

De film bestaat nu uit twee delen, eerst wordt er een half uur oeverloos gezeverd, en daarna zet Tarantino de versnelling in met B-movie autoachtervolgingen en schaars geklede “babes” die wraak nemen. Uiteraard wordt alles ook een stuk verfraaid met wat aantrekkelijke dames die nauwelijks kunnen acteren zoals de blondine Rose McGowan, de brunette Mary Elizabeth Winstead, en de exotische Sydney Tamiia Poitier (dochter van Sidney Poitier)

© Dimension Films

Death Proof is bedoeld als een soort eerbetoon aan oude pulpfilms zoals die van Russ Meyer, die in de jaren zestig en zeventig met veel succes in de zogenaamde Grindhouse-theaters draaiden: bioscopen die avond na avond alleen maar onbedoeld slechte films vertoonden. Maar de nieuwe Tarantino mist zichtbaar het vernuft en de branie die al zijn vorige hommages wél hadden. Als standalone film vind ik dit één van de mindere films van Tarantino, en de man is echt wel in staat tot grootse cinema. Er zijn maar weinig regisseurs die zo puur plezier beleven in films en filmmaken als Tarantino. Zelfs als je geen voeling hebt met zijn films zal het materiaal je altijd extatisch maken, door de taal, het bloed en/of het uitzinnige geweld. En deze film heeft ook wel die kenmerken, ook al is dit niet zijn beste uur van Tarantino, en waarschijnlijk zelfs niet in de bovenste helft van zijn filmografie. De vertolkingen zijn leuk en het is ‘hersenloos entertainment’.

Kortom, de zinloze dialogen in Death Proof zijn niet zo leuk als het verbale spervuur in Reservoir Dogs of Pulp Fiction en het boeit de kijker geen moment of Stuntman Mike al dan niet zijn prooi om zeep zal brengen of niet. Het was ongetwijfeld in de oude grindhouse-films uit de jaren 60 ook het geval. Maar het excuus ‘hommage’ helpt Tarantino niet zijn kunstje boven de middelmatigheid uit te tillen. Het voelt allemaal een beetje banaal aan. Jammer maar helaas. Death Proof is vanavond 27 april 2024 om 23u te zien op VTM 3.