Bij het lezen van wat reviews rond het treinongeluk van The Marvels (2023) en het onvermogen van heel wat filmrecensenten op de vinger op de wonde te leggen, voelde ik dat de tijd rijp was om er eens een berichtje aan te wijden. Er zijn duizenden filmcritici die in het wild rondlopen, en hun opinie delen in kranten, filmsites en YouTube kanalen, en iedereen heeft wel een mening over de film, maar zelden heb ik zo’n van de pot gerukte reacties gezien – al dan niet ondersteund de makers zelf. Neem die dat van RadioTimes die letterlijk schreef: “The Marvels moet geen box-office hit zij, het is al een succes”. En oh ja, het was met pijn in het hart dat hij moest toegeven dat het een flop is, maar wees de vinger snel naar … ra ra ra … de seksistische internettrollen! Ik kan haast niet geloven dat ze zoiets menen.
Zoals we hier al ad nauseam hebben gezegd, wanneer filmmakers een goed verhaal en goede karakters inruilen voor ideologische discussies (vertegenwoordiging van vrouwen, diversiteit, …), dan zal het publiek wegblijven. De cijfers bewijzen dit keer op keer. Uiteraard moet er ruimte zijn voor de diversiteit, maar dat moet ook gepaard gaan met een sterk verhaal en sterke karakters. En alsof dat nog niet genoeg is, zou het misschien een goed idee zijn om de meest getalenteerde mensen aan te trekken, los van hun afkomst, religie, seksualiteit of haarkleur. Bij The Marvels werd het echter een politieke kwestie, gedragen door Kevin Feige, om een zwarte vrouw aan het roer van een project van 370 miljoen dollar te zetten, zelfs als ze NUL ervaring had met het genre en haar eerdere films niet bepaald als meesterwerken werden beschouwd. Dezelfde dame vond het ook nodig om de productie te verlaten tijdens de post-productiefase – bewerend dat ze verplichtingen elders had voor een andere filmproductie. Ik heb hierover al veel onzin gelezen, feit is: een regisseur is de kapitein van het schip en die springt niet overboord voordat het schip veilig in de haven is, wat ook zijn/haar planning of familiale toestand moge zijn. Wanneer dat wel gebeurt heeft dit vaak te maken met ontslag of zwaar creatieve meningsverschillen. Het feit dat Nia ook niet was uitgenodigd door de cast en crew voor een screening van de film spreekt ook al boekdelen.
De regisseuse van de film Nia DaCosta heeft de critici van de film omschreven als: “Virulent én gewelddadig én racistisch én seksistisch én homofoob.” Dat moet leuk zijn om te horen voor zij die de film met de grond gelijk hebben gemaakt zoals James Berardinelli van ReelViews, Lauren Coates van de Chicago Reader, Wendy Ide van de Observer, David Fear van Rolling Stone, Matthew Lickona van de San Diego Reader, Mark Kermode (zowat de beste recensent die ik ken), Zachary Barnes van de Wall Street Journal, Brian Lowry van CNN, Richard Brody van de New Yorker, Manohla Dargis van de New York Times, Mick LaSalle van de San Francisco Chronicle, Christy Lemire van RogerEbert.com, Owen Gleiberman van Variety of nog Donald Clark van de Irish Times. En zowat 71% van alle recensenten als je MetaCrtic bekijkt waar de film maar een 50% score krijgt.
Stephen King is geen film criticus maar hij waant er zich ene te zijn en de laatste jaren krijg ik vaak quotes van hem te zien over films. Hij is een talentvol – misschien wel de meest talentvolle – horrorschrijver, maar als recensent weet hij niet waarover hij spreekt. De reden waarom The Marvels flopte had volgens hem te maken met “Adolescent Fanboy Hate. You know, ‘Yuck! GIRLS!. Beste King, mocht er zoiets zijn als “Yuck! GIRLS!”, waarom was Wonder Woman (2017) dan zo succesvol? De man zegt ook letterlijk dat hij de film niet heeft gezien maar vindt het wel teleurstellend dat mensen de film niet goed vonden. Dat moet dan ook inclusief vrouwen van alle leeftijden zijn, want ZIJ kwamen ook niet opdagen. Niet in de States en niet in China!
De producer zei in een interview op The Direct het volgende: “Ik denk dat het misprijzen van de film voortkomt uit woede en het gevoel dat hun identiteit wordt bedreigd. Als ze er geen verbinding mee kunnen maken, is dat oké. Ik zou alleen willen dat ze niet zouden proberen het aan te vallen.” De kritiek op de film kon alleen maar omschreven worden als seksistische commentaren en toxische haat die uit een plaats van woede komt. Wat ze zichtbaar vergeten is dat NIEMAND de film is gaan zien en NIEMAND er ook echt wakker van ligt. Mocht de film 800 miljoen hebben opgehaald en er op social media veel kritiek was, dan kon je dit misschien nog wel onderbouwen. Nu heb je niks om op te bouwen. Het is in ieder geval een goedkope manier om te zeggen dat ‘jouw film goed is, maar dat het omwille van wat rotte appels zijn die stokken in de wielen hebben gestoken’.
Maar het kan zelfs nog gekker. Je moet er maar eens het stuk van Paul Tassi erop nalezen in Forbes. Hij is grote fan van de film en heeft een duidelijk antwoord waarom de film flopte: “Je kunt de staking de schuld geven omdat ze promo voor de film onmogelijk hadden gemaakt met hun charismatische sterren. Je kunt YouTuber-schurken de schuld geven die maanden vóór de release op de film aan het zeiken waren. Je kunt de superheldenvermoeidheid de schuld geven die ook DC heeft besmet.” Inderdaad, zolang je maar NIET de schuld geeft aan de mensen die deze draak hebben gemaakt. lol. Het artikel ging zelfs zover om de 87% audience score de bewieroken op RT (ook al waren er meer katten in de film dan in de zalen) alsook om de grootste recette in de verf te zetten van een zwarte vrouw (wat meteen ook de zwaarste financiële flop moet zijn van Disney in de laatste jaren – wat een eer. lol).
En bij Forbes kennen ze er wat van want ook Conor Murray kroop in de pen door de stellen dat de flop het gevolg was van “anti-woke backlash”. Misschien moet de auteur eens naar “South Park” kijken, de aflevering genaamd ‘Joining The Panderverse’ of eens het artikel lezen van zijn collega over wat Nia DaCosta nog te zeggen had: Volgens haar zijn de condervatieven, de rechtse media, de internet trollen, de seksisten de oorzaak van de flop en moeten we ze gewoon negeren en trachten de beste film te maken. Wanneer een filmmaker zijn publiek gaat negeren, maakt hij misschien best in het vervolg ‘independent films’ in plaats van ‘mainstream popcorn films’.