Reptile (2023) *** recensie

Een politie-thriller met een titel als Reptile (2023) lijkt iets behoorlijk spannend te zijn, een duister relaas met sinistere individuen wier bloed in hun aderen bevriest. Op zeker moment duikt een blonde, mysterieuze schoonheid op in een zwembad en onthult ze een golvende tatoeage die zich sierlijk uitstrekt over haar hele ruggengraat. Gaat dit verhaal ons meenemen op een opwindende reis door de wereld van deze femme fatale? Of krijgen we hier eerder een pulproman waarin één of meer echte reptielen deel uitmaken van het intrige? Een vroege scène waarin we heel terloops een knisperend stukje weggeworpen slangenleer te zien krijgen, doet vermoeden dat we ergens onderweg deze sluwe, ontwijkende wezens zullen tegenkomen, beladen met symboliek en mysterieuze allure. Spijtig genoeg waren de verwachtingen toch niet ingelost.

Korte inhoud: Will Grady (Justin Timberlake) is een vastgoedmagnaat uit Scarborough die een relatie heeft met een agent genaamd Summer (Matilda Anna Ingrid Lutz). Onder het toeziend oog van Wills moeder, Camille (Frances Fisher), nemen ze beslag op dure huizen in de omgeving, en er lijkt sprake te zijn van enige spanning in de relatie. Op een dag spreekt Will af met Summer in een huis dat ze laten zien en hij vindt haar op brute wijze vermoord. De geharde rechercheur Tom Nichols (Benicio Del Toro) uit New England is vastbesloten de dader te vatten. Niets is echter wat het lijkt en de elementen uit het dossier doorprikken stelselmatig de illusies uit zijn eigen leven.

Naarmate Tom dieper wordt meegesleurd in het mysterie, komt zijn eigen schaduwzijde steeds meer aan het licht – want zo gaat dat vaak. Hij begint argwaan te koesteren jegens zijn geliefde vrouw Judy (Alicia Silverstone). Waarom lijkt ze zo te flirten met de aannemer die hun keuken aan het renoveren is? Een voormalige collega (Domenick Lombardozzi) heeft zijn eigen beveiligingsbedrijf opgericht en smeekt Tom om mee te doen, maar het klinkt allemaal verdacht vaag: Tom bekijkt hem en zijn aanbod met de nodige argwaan. De enige persoon die hij lijkt te vertrouwen, is zijn oude vriend, politiecommandant Robert Allen, vertolkt door Eric Bogosian. Hij heeft Tom een aandoenlijke bijnaam gegeven, “Oklahoma,” omdat Tom en Judy graag de dansvloer onveilig maken op de klanken van countrymuziek. Maar zou het kunnen dat Tom zelf betrokken is bij duistere zaken? Wanneer hij een glanzende nieuwe auto bewondert, vraagt zijn partner Dan Cleary (Ato Essandoh) op ludieke wijze hoe hij dat ooit kan bekostigen met zijn salaris. Met een droge glimlach antwoordt Tom dat hij gewoon veel overuren maakt, en wanneer een agent dat zegt, moet je oppassen. Je voelt gewoon dat er iets is wat niet strookt.

Scènes worden abrupt afgebroken voordat je volledig grip hebt op wat er zojuist heeft plaatsgevonden. Dit is geen toeval: het lijkt erop dat de regisseur ons wil uitdagen om na te denken over hoe weinig we eigenlijk weten van alles wat ons wordt voorgeschoteld. Geen enkel beeld is te vertrouwen. Maar Reptile voelt soms gewoon eigenwijs en apathisch aan. Hoewel het verhaal zich vermoedelijk afspeelt in New England, lijkt het eerder op een niemandsland, een plek waar iedereen rijdt maar niemand loopt, een lappendeken van anonieme dure huizen waar niemand echt wil wonen. Soms had ik het gevoel dat ze een soort “True Detective” wilden maken, maar het vernuft van deze serie is wel afwezig in deze film.

Waar Reptile wel in slaagt zijn de subtiele momenten: je krijgt een glimp van de band tussen Tom en Judy, die zowel is gesmeed uit intense toewijding als losse genegenheid. Ze helpt hem zelfs bij forensisch onderzoek, wat resulteert in grappige scènes waarin Tom haar hand gebruikt om menselijke bijtsporen te bestuderen. Dat is zeker liefde, of in ieder geval iets wat erop lijkt. De film kabbelt langzaam en vastberaden voort naar zijn niet al te verrassende ontknoping. De grote finale wordt begeleid door Bob Dylans ‘Knockin’ on Heaven’s Door’. Hoewel er geen enkele slang te bekennen is in Reptile, zijn er tal van afleidingsmanoeuvres. Misschien heb ik de link naar de slang over het hoofd gezien, maar dat mogen jullie mij in de commentaren toelichten.

Reptile is het regiedebuut van videoclip-maker Grant Singer, die het scenario schreef tezamen met Benjamin Brewer en Benicio Del Toro. De film is te zien op Netflix sinds .


Review Reptile (2023)
Recensie door op

Beoordeling: 3 / 5

rating

*** Reptile trailer ***

2 Comments

  1. Skylar

    Ik had er meer van verwacht, ik denk in andere handen en met een rewrite van het script had dit een knappe film kunnen zijn.

    Reply
  2. Kevin De Groote

    Bedankt om te zeggen dat er geen slang in de film voorkomt, dan kan ik deze misschien nog wel bekijken.
    Met mijn grote fobie voor slangen/reptielen zou het anders niet gelukt zijn 🙂

    Reply

Leave a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *