In 2017 daverde Hollywood op zijn grondvesten toen maar liefst 82 vrouwen producent Harvey Weinstein beschuldigden van seksueel geweld. De aanleiding dat deze vrouwen zich kenbaar maakten, was een artikel van onderzoeksjournalisten Megan Twohey en Jodi Kantor van The New York Times. In She Said (2022) leren we hoe het betreffende artikel tot stand kwam. De feiten zijn inmiddels iedereen bekend – het is mede door deze zaak dat de #metoo-beweging er kwam –, toch is She Said een noodzakelijke en menselijke film die je twee uur lang geboeid blijft doen kijken, niet in het minst door de mooie intogen vertolkingen van Carey Mulligan en Zoe Kazan.
Korte inhoud: The New York Time-journaliste Jodi Kantor (Zoe Kazan) krijgt een tip dat actrice Rose McGowan seksueel misbruikt is door de machtige producent Harvey Weinstein. Aanvankelijk ontkent McGowan de feiten, maar later geeft ze toch toe dat Weinstein haar verkrachtte toen ze 23 was. Ook actrices Ashley Judd en Gwyneth Palthrow verklaren aan het begin van hun carrière het slachtoffer geweest te zijn van de baas van Miramax. Geen van de actrices wil echter haar naam publiekelijk in een artikel uit vrees niet meer aan de bak te zullen komen.
Kantor schakelt de hulp in van haar collega Megan Twohey (Carey Mulligan) die na de geboorte van haar dochter last heeft om terug haar draai te vinden op de redactie. Twohey vindt een voormalige assistente van Weinstein, maar ook deze vrouw weigert te praten omdat ze een zogenaamde NDA (non-disclosure agreement, een zwijgcontract dus) heeft getekend in ruil voor een mooie som geld. De twee journalisten ontdekken dat Weinstein meerdere vrouwen heeft afgekocht om hun mond te houden maar vinden niemand die publiekelijk wil getuigen.
Hoewel ze dus nog steeds geen getuigenissen on the record hebben, vinden Kantor en Twohey wel een berg aan bewijsmateriaal tegen Weinstein. Wanneer de producent lucht krijgt van het artikel, stuurt hij zijn advocaat naar The New York Times om de publicatie tegen te houden. De producent krijgt van de krant twee dagen de tijd om te reageren voor het artikel gepubliceerd wordt, maar hij ontkent alles. Op het laatste moment beslissen Ashley Judd en voormalige assistente Laura Madden (Jennifer Ehle) dat hun naam wel mag genoemd worden in het artikel. Na publicatie volgen tientallen vrouwen hun voorbeeld. Weinstein zit inmiddels een straf van 23 jaar uit wegens verkrachting en seksueel geweld.
She Said is een film zoals de klassieker All the President’s Men of recentere films als The Post en Spotlight, ietwat trage films die zich merendeels afspelen in kantoorgebouwen (in She Said mocht er gefilmd worden op de echte redactie van The New York Times) en waarin de personages niet veel meer doen dan eindeloos telefoneren en vergaderen. Toch hou ik van dergelijke films, ze bieden een unieke kijk achter de schermen van de journalistiek en er hangt een zekere spanning in de lucht ook al weet je vooraf al wat de uitkomst is.
Dat is zeker de verdienste van de Duitse regisseur Maria Shrader die eerder op Netflix scoorde met de serie “Unorthodox” over de Joodse gemeenschap. De beginscènes van She Said spelen zich af in Ierland in de jaren ’90 waar een jonge vrouw een filmset bezoekt. De volgende scène zien we haar huilend en met een verschrikte blik in haar ogen wegrennen. Wie de vrouw is, weten we dan nog niet, maar de interesse is meteen gewekt. Net zoals in de beginscène zet Shrader ook in de rest van de film de slachtoffers centraal. Nooit krijg je effectief te zien wat de vrouwen precies hebben meegemaakt, maar het vertellen van de feiten met een voice-over blijkt veel intenser.
De slachtoffers staan in She Said centraal en hun verhaal spreekt voor zich. Shrader zou met het verhaal van Laura Madden de sentimentele toer op kunnen gegaan zijn – Madden strijdt ook tegen borstkanker – maar toont in de plaats een ingetogen maar triest verhaal dat laat zien hoe diep Weinsteins gedrag is doorgedrongen in het latere leven van zijn slachtoffers. Dat is misschien wel de grootste boodschap die She Said wil brengen: hoe moedig het is voor de slachtoffers om naar buiten te treden.
De hoofdrollen worden gespeeld door Carey Mulligan en Zoe Kazan, twee actrices die zich uitstekend van hun taak kwijten en hun vertolking ten dienste van het verhaal zetten. Ze spelen ingetogen, natuurlijk, eerlijk en kwetsbaar. Twohey en Kantor zijn zelf moeder en worstelen beiden met deze rol. Twohey zou na de bevalling van dochter Mira op een roze wolk moeten leven, maar voelt het niet, terwijl Kantor zich schuldig voelt omdat er zoveel tijd in haar werk kruipt. Maar bovenal willen ze de wereld en hun eigen dochters beschermen tegen enge mannen als Weinstein.
She Said is een trage film waar je de tijd voor moet nemen, eentje die je na afloop nog even moet laten bezinken. Ook al zijn de feiten genoegzaam bekend, toch weet Maria Shrader hier nog een boeiende, strijdvaardige en vooral heel menselijke film van te maken.
De blu-ray van She Said is sinds 15 februari 2023 beschikbaar. Op het schijfje staat ook de korte bonus ‘Breaking the Story’ waarin de echte Megan Twohey en Jodi Kantor aan het woord komen.
Review She Said (2022)
Recensie door Karen op 23 maart 2023