Ja Michael Mann heeft effectief plannen voor een Heat 2 met een compleet nieuwe cast. De film zou gebaseerd zijn op de roman die hij zelf schreef met Meg Gardiner en die zowel het verhaal vertelt van Chris (Val Kilmer) die nog op de vlucht is van Lt. Vincent Hanna (Al Pacino) en zich aansluit bij een Taiwanese misdaadorganisatie in Ciudad del Este, Paraguay. Daarnaast vertelt het eveneens het prequel-verhaal van de crew van Neil McCauley (Robert De Niro) die zich klaarstomen voor een heist op een motel waar een drugscartel hun geld witwassen. En ook zij krijgen te kampen met een Waingro-type, een psychopaat genaamd Wardell, die ook op de hielen wordt gezeten door Vincent Hanna.
© Warner Bros. Pictures
Ik heb het boek gelezen en ik had echt de indruk dat de twee verhalen eigenlijk niet samen gaan, ook al springen we narratief wel van het ene verhaal op het andere. Het verhaal rond Neil vond ik wel het boeiendste omdat er verschillende intriges mogelijk waren en het was allemaal best spannend. Alle ingrediënten van datgene wat Heat (1995) zo goed maakten zaten er wel min of meer in. Het verhaal rond Chris heeft nog wel werk nodig. Hij was de enige overlevende van de crew en ik begrijp dat Mann dit karakter nog een send-off wou geven, maar ik zat wat op mijn honger.
Het probleem met een Heat 2 film is dat je effectief met een volledige nieuwe cast moet werken, en een sequel – of in dit geval prequel – met andere acteurs is zelden een geslaagde formule gebleken. Iedereen zal De Niro en Pacino willen zien en dat duo ga je niet zomaar vervangen, zelfs niet met een Josh Brolin en een Tom Hiddleston. In het boek zit er wel een knappe heistfilm maar ik vraag me af waarom je dit dan moet kopppelen aan Heat. Indien je dit doet, in het licht van een prequel, dan weet je als kijker ook meteen wie zal overleven en wie mogelijks niet. Maak je een standalone Heistfilm dat kan je nog alle kanten uit, en ik denk dat de intrige sterk genoeg is om eruit een standalone film te destilleren. Het kan op eigen benen staan.
Indien Mann zin heeft in een sequel zou hij zijn energie beter steken in een vervolg op Miami Vice (2006). 15 jaar na de gebeurtenissen met Jose Yero (John Ortiz) wil je als kijker nog wel een confrontatie zien met diens baas Montoya (Luis Tosar). Zowel acteur Colin Farrell als Jamie Foxx zijn nog in uitstekende conditie voor een nieuwe actie-avontuur en qua verhaallijnen kan je nog alle kanten opgaan.
Ik besef dat de eerste Miami Vice een flop was. De film had een productiebudget van 135 miljoen dollar (wat mijn inziens toch overdreven veel was voor iets waarin er zo goed als geen visuele effecten in zaten en de locaties vrij beperkt en basic) en bracht een slordige 164 miljoen dollar op (zowat 100 miljoen onder de break-even grens). De adaptatie kreeg slechte kritieken omdat heel wat journalisten teveel hoopten op een film die zou lijken op de serie. Maar wat mij betreft had het weinig te maken met de serie, en ik had daar geen problemen mee. Mijn twee grootste problemen was dat enerzijds de intrige in de film veel beter uitgewerkt kon worden dan een verhaallijn van wantrouwen tussen Jose Yero en Sonny Crockett. Crockett deed er ook alles aan om het conflict op te zoeken terwijl ze undercover waren, en op een gegeven moment het leven van zijn collega’s in gevaar bracht. Zijn motivatie was op zijn zachts uitgedrukt “verwarrend”. Anderzijds had ik moeite met het acteerwerk van Isabella gespeeld door de bloedmooie Gong Li. Li is een geweldige actrice maar haar Engels was een enorme struikelblok in haar vertolking. Twee zaken die wat mij betreft verholpen kunnen worden in een sequel en niemand zal nog de link willen leggen met de serie maar wel degelijk met de film uit 2006. Het kan dus alleen maar beter worden.
Ik vond de eerste Miami Vice eigenlijk verre van een slechte film, en ik heb thuis de director’s cut. Toch vond ik de bioscoopcut beter die niet begint met go-fast boat scenes maar direct start in de nachtclub. Hij zal wel niet al te lag moeten wachten om eraan te beginnen.
Ik heb Miami Vice nog gezien in de bioscoop en is me vooral bijgebleven door die luide begin-scène waarin ik 25% van mijn gehoor in mijn rechteroor ben verloren 😀
Fotografisch had Michael Mann er beter aan gedaan om de gehele film op pellicule te draaien in plaats met zijn Viper camera. Zowel Collateral als Miami Vice hebben een gruwelijke digitale korrel wanneer je de films bekijkt op een 4k scherm. In Miami Vice heeft hij zowel digitaal als op filmpellicule gedraaid en je ziet echt het verschil. Ondertussen zijn de camera’s dermate geëvolueerd dat je nog nauwelijks het verschil kan zien tussen digitaal en pellicule.
Ik heb die film altijd leuk gevonden, maar wel een pak minder dan Mann’s eerdere knallers Collateral, The Insider en Heat. De stoere jongensdialoog klinkt een beetje te cheesy vond ik. Ik heb wel nooit de serie gezien.
Maar ja, de sfeer en toon van de film is bangelijk enn de confrontatie met de neo-nazi’s in het woonwagenpark is zo verdomd intens. Foxx mocht zelfs een nazi-kind knock-out slaan! Geniaal!