Zeldzaam zijn de goede Michael Bay films. Toch is er één duidelijke vaststelling, deze Ambulance (2022) hoort in de vuilbak van de Transformers-sequels. Als je niet gek wordt van de meer dan 2 uur durende camera bewegingen en de uit de lucht vallende droneshots, zal je wel koppijn krijgen van het hyperkinetische montagewerk of je gewoon ergeren aan de ronduit slechte regie waarbij elke emotie verneukt wordt door de opgefokte cameravoering van Bay. In een scene met dokters die van op afstand een ambulancierster moeten helpen een operatie uit te voeren zie je letterlijk de belichting, reflectiepanelen en de micro (perch) in de spiegelglazen van de man in verschillende shots. Als je weet dat op zo’n multimiljoen-dollar-Hollywood set vermoedelijk 6 hi-def monitors staan kan je maar één conclusie trekken: “nobody gives a shit”.
Korte inhoud: Will Sharp (Yahya Abdul-Mateen II), een ex-militair, heeft dringend geld nodig voor de operatie van zijn vrouw, maar kan dat niet betalen. Hierop vraagt hij hulp aan zijn broer Danny (Jake Gyllenhaal) van wie hij vervreemd is geraakt. Deze stelt voor om samen een bank te overvallen. Maar de bankoverval verloopt niet zoals gepland en zijn genoodzaakt hun toevlucht te nemen in een abulance met Cam Thompson (Eiza González) die het keven van een agent probeert te redden.
En ja dit is een remake van de 80-minuten lange Deense Ambulancen (2005) van Laurits Munch-Petersen. Chris Fedak heeft het oorspronkelijke scenario bewerkt. Deense films krijgen één voor één een remake. Dit is tevens de derde remake van een Deense film voor Gyllenhaal na Guilty (2021) en Brothers (2009). In de film zijn ook nog rollen weggelegd voor Garret Dillahunt en Keir O’Donnell.
Veel van de actie vindt plaats in de ambulance, en de protagonisten proberen niet enkel te ontkomen aan de overweldigende druk van de ordediensten maar tussendoor ook het leven van een verwonde agent willen redden. En dat is allemaal vreemd want momenten later sturen ze een bom op wielen naar een groep agenten en een wagen met een machinegeweer om iedereen letterlijk aan flarden te schieten. Logica en psychologisch onderbouwde karakters was geen prioriteit, zoveel is duidelijk. De film stroomt visueel alle kanten uit met als resultaat een opgehitste heistprent met een onwaarschijnlijk-plot, one-liner dialogen, veel camera geschud en fel zonlicht die in de lens brandt. Het is uiteraard allemaal fictie want in realiteit worden er GEEN operaties verricht in een (al dan niet bewegende) ambulance, voor de simpele reden dat ambulances VUIL zijn. De operatie zou iemand op korte termijn in leven kunnen houden maar zou vermoedelijk sterven aan een infectie kort na de rit. Wat ambulanciers wel doen is de patiënt stabiel houden in de mate van het mogelijke.
Maar kijk, Gyllenhaal is één van de beste acteur in Hollwood en hoe je het ook draait of keert, hij is de enige reden waarom je alsnog blijft kijken. Maar ook Yahya Abdul-Mateen II is een charismatische aanwinst en hij brengt het beste van wat hij met dit script kon aanvangen. Enkel spijtig dat deze heistfilm niet werd geregisseerd door die andere Michael, want Bay slaagt er niet in om de camera meer dan 2 seconden te houden op zijn hoofdacteurs. Bay wil auto’s zien crashen, bestuurders die de controle verliezen, betonnen scherven die naar de camera vliegen, kogelgaten in de carrosserie en mensen die uiteenspatten met dezelfde nonchalante onverschilligheid als in Pain & Gain (2013).
Op het einde van deze wilde ambulancerit blijven we achter met leegte, want ik had geen idee wat deze prent ons nu eigenlijk wou vertellen. Maar daar is het allemaal niet om te doen. Bay is een beeldjesmaker en in het beste geval een luchthartige cynicus of nonchalante ironicus, die met gemak heroïsme combineert met zwartgallige duisternis. Het is de esthetiek van de trivialiteit die je vermoedelijk pas echt kan waarderen na inname van hallucinogene middelen of alcoholische dranken. De karakters in Ambulance hebben wel ernstige motieven en zitten met enorme dilemma’s, maar alles wordt bedolven onder de brokstukken van de ravage, verknipt door een overijverige monteur en gefilmd door een regisseur aan de XTC-pillen.
Dat het leven van één agent plots belangrijker is dan het leven van een ander is bijkomstig aan het bijna orgasmerende genot van een agent in slow motion te zien vliegen in de lucht na een explosie of kogel-salvo. Deze hyperkinetische en kleurrijke filmstijl heeft hij gejat van de overleden Tony Scott met dat verschil dat Scott niet onverschillig stond tegenover menselijk leek en nooit zijn gevoel voor authenticiteit en realisme verloor. Bay spot met conventies en trekt zich geen moer aan wat anderen mogen denken – en waarom zou hij wanneer zijn films wel degelijk een publiek aantrekken die verzot zijn op dit soort popcorn nihilisme. Nu is het enkel maar wachten op de vervolgfilms Police Car (2023) en Fire Truck (2024). Ik kan op een middag deze twee Speed-meets-Heat vervolgfilms schrijven op een bierviltje. Ambulance verschijnt op 10 augustus 2022 op DVD, Blu-ray, 4K Ultra HD & Digital, zonder audio-commentaar van de regisseur maar wel met wat making-of extraatjes.
Review Ambulance (2022)
Recensie door Dave op 11 augustus 2022
