Waarom distributeurs maar niet willen begrijpen dat een tweede naam voor een film enkel maar de onbekendheid ervan in de hand werkt, het blijft me keer op keer verbazen. Maar misschien was dit bedoeld als ‘afleiding’ gezien de film daar toch om draait.
Het grootste verschil met pakweg een film als Ocean Eleven is dat Soderbergh perfect wist waarmee hij bezig was. Hier wou regisseur Jaume Balagueró enerzijds een grofgebekte R-rated actie-thriller maken maar gaandeweg ook voldoende ruimte maken voor komedie, en dit werkt maar zelden wanneer de komedie niet op niveau is. Actie en komedie werken perfect, net zoals drama en komedie en zelfs horror en komedie. Maar thrillers werken pas echt wanneer je alles ernstig neemt (cf. de Denzel Washington/Liam Neeson thrillers) of wanneer de humor sterk genoeg is of wanneer je zwarte humor gebruikt (cf. Brawl in Cell Block 99). Oceans 11 was geen thriller, wel een actie-komedie.
Korte inhoud: Thom (Freddie Highmore), een geniale pas afgestudeerde ingenieur, krijgt een aanbieding om de kluis van de Bank van Spanje te beroven. Het bankgebouw is meer dan 100 jaar oud, er zijn geen bouwtekeningen beschikbaar en er is een beveiligingssysteem met een ondergrondse rivier die de veilige kamer zal overspoelen als de muren worden doorbroken. Zodra Thom verneemt dat een legendarische verloren schat slechts tien dagen in de kluis van de bank zal worden bewaard, bedenkt hij samen met de charismatische kunsthandelaar Walter (Liam Cunningham) een gedetailleerd plan om in te breken. Ze hebben slechts 105 minuten om dit te doen terwijl het personeel van de Bank wordt afgeleid door de finale van het Wereldkampioenschap voetbal 2010, gespeeld door het nationale voetbalteam van Spanje en uitgezonden op een gigantisch scherm, dat toevallig in de buurt van het gebouw van de Bank van Spanje is geplaatst.
De film werd geregisseerd door Jaume Balagueró, de regisseur van de geniale found-footage [REC] films. Het script werd geschreven door Rafa Martínez, Andrés M. Koppel, Borja Glez. Santaolalla en Rowan Athale. Maar ondanks de vele scenaristen is het net daar waar het schoentje wringt. Soms is het wel een allegaartje van scènes die wel al in andere films hebben gezien en de originaliteit is een beetje zoek. Het was in ieder geval leuk om nog eens Luis Tosar aan het werk te zien, alsook Astrid Bergès-Frisbey.
Het feit dat het gebeuren zich afspeelt in een reële WK-voetbal setting maakt het wel iets boeiender, maar het evenement op zich heeft eigenlijk weinig te maken met de bankroof. Het was (letterlijk) een afleiding. Voor de rest is het een heistfilm volgens het boekje met de (1) compositie en introductie van het team, (2) de kleine verkenning-missies om het terrein af te tasten, (3) de inbraak via geheime doorgangen met lasers en camera’s en dan (4) uiteindelijk de ontsnapping. Voor de rest berust de film op de schouders van Freddie Highmore die schitterend gecast werd in de top-serie “Bates Motel”, maar als lead van deze prent toch wat moeite heeft om ons te verleiden, ook al had zijn personage – als newbie – eigenlijk net het publiek moeten bespelen, als amateur die niet op de hoogte is van allerhande technische aspecten van een dergelijke bankroof. En ik ben niet zeker of dat zijn schuld was dat hij niet kon overtuigen en weinig charisma had, dan wel het weinig vernuftige script.
Maar The Vault heeft zeker ook wel zijn betere momenten, ook al zijn er in het genre véél betere films dan deze. De film scoort in ieder geval hoge toppen op Netflix en ik kan begrijpen dat films waar je niet al te hard moet op doordenken ook wel een leuke ‘afleiding’ kan zijn. Op 24 juni 2022 is deze film uitgekomen op DVD en Blu-ray.
Review Way Down / The Vault (2021)
Recensie door Dave op 27 juni 2022
