De anthologiereeks “Roar” van Liz Flahive en Carly Mensch debuteerde op Apple TV+ op 15 april 2022. De serie is gebaseerd op een verzameling korte verhalen van Cecelia Ahern (“PS, I Love You”), en bevat in elke aflevering een andere cast en regisseur die een verhaal brengen van de ervaringen van een vrouw. “Roar” zou verkocht worden als “donkerkomische feministische fabels”.
In de tweede aflevering, getiteld “The Woman Who Ate Photographs”, speelt Nicole Kidman een vrouw genaamd Robin die letterlijk foto’s consumeert. Geregisseerd door de Australische reclame- en muziekvideoregisseur Kim Gehrig, gaat het verhaal over Robins strijd als ze haar moeder, die aan dementie lijdt, naar haar huis brengt met haar afkeurende echtgenoot en zoon. Robins moeder is onvriendelijk en chagrijnig, en de twee maken veel ruzie. Bij haar moeder vindt Robin een doos met oude foto’s en wordt griezelig gedreven om een foto van zichzelf op te eten als jong meisje dat een ijsje eet. Het verbruik zorgt ervoor dat Robin de herinnering even opnieuw beleeft. In de loop van de aflevering laat Robin haar moeder door het bos dwalen terwijl ze meer foto’s wil eten.
Het lijkt te gaan over de druk van een vrouw om de herinneringen aan haar gezin levend te houden, en het isolerende, nostalgische karakter van fotografie (tenminste omdat de technologie werd gebruikt door een vorige generatie). De enige persoon die niet op de foto’s van je kindertijd kan staan, is degene die ze maakt, waarschijnlijk de moeder. De herinneringen moeten dus iemand per definitie uitsluiten.
Daarnaast zijn er nog afleveringen met Fivel Stewart, Meera Syal, Alison Brie, Merritt Wever, Cynthia Erivo, Betty Gilpin en Issa Rae. Elke aflevering heeft een goed idee, maar misschien niet genoeg als volwaardige idee voor een film, dus elke aflevering heeft lange scènes die nergens toe dienen, waarin het personage verward kijkt terwijl ze kijken naar wat er om hen heen gebeurt. Het had misschien interessant geweest om één film te maken, of misschien twee, waarin al deze allegorieën vervat zaten. Een beetje op de wijze van een David Lynch film. Ik heb nog niet alle afleveringen gezien, maar tot hiertoe vond ik het wel leuk om een een vrouw-gecentreerde serie te zien.
Ik ben na 3 afleveringen gestopt, leek echt geschreven door een teenager. De scenario’s zijn een beetje te voordehandliggend. De episode met Kidman was wel goed maar heeft ook alles te maken met Kidman.