De meningen zijn verdeeld over de nieuwe WW2-Hollocaust film Mijn beste vriendin Anne Frank (2021) die hoe dan ook populair is op Netflix. De film werd geregisseerd door Ben Sombogaart. De film is gebaseerd op de echte vriendschap tussen Anne Frank en Hannah Goslar en de regisseur heeft verklaard dat hij de echte Goslar, die in de negentig was en in Israël woonde, regelmatig heeft bezocht om haar verhaal te horen. De film is dus gebaseerd op de memoires van Anne Franks beste vriendin. En de film is wel in trek bij het Nederlandstalig Netflix publiek.
Korte inhoud: Het verhaal volgt Hannah Goslar (Josephine Arendsen) en Anne Frank (Aiko Beemsterboer). Zij zijn boezemvriendinnen als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Wanneer de familie Frank onderduikt verliezen ze elkaar uit het oog. Drie jaar later, in 1945, volgt een bijzondere ontmoeting tussen de twee meisjes in concentratiekamp Bergen-Belsen. De moedige Hannah zet haar leven op het spel in de hoop haar sterk verzwakte vriendin te helpen.
Vorig jaar hadden we al de animatiefilm Where Is Anne Frank (2021) en daarvoor hadden we de Duitse film Das Tagebuch der Anne Frank (2016), het is dus een verhaal die regelmatig aan adaptatie krijgt maar nog nooit echt een hoogvlieger heeft gebaard. En deze film lijkt toch ook niet meteen dé Anne Frank film te zijn. Franks eigen verhaal, haar onderduikdagen en haar literaire nalatenschap zijn op zich een verhaal dat niemand onverschillig laat. Natuurlijk is er altijd de commerciële kant aan een filmproductie, en dat zit vaak moeilijk bij heel wat critici zo blijkt. Steven Spielberg heeft de winsten van Schindler’s List (1993) trouwens gestoken in de Joo=dse Gemeenschap en in educatie-projecten rond de Holocaust. Het zat net lekker om geld te maken met deze film (en de film haalde 320 miljoen dollar op) want hij vond het ‘bloed geld’.
De film beweegt heen en weer tussen scènes van de twee vrienden in Amsterdam tijdens de begindagen van de nazi-bezetting en later, in het concentratiekamp Bergen-Belsen, waar ze door een hek met elkaar konden praten. Hannah, wiens vader bepaalde reisdocumenten had gekregen, bevond zich in een wat minder hels deel van het kamp waar de gevangenen werden vastgehouden totdat ze konden worden ingewisseld voor Duitse krijgsgevangenen, terwijl Anne in een ander deel van het kamp honger en ziekte leed.
Met deze film krijgen we ook een beter/ander beeld van Anne Frank. Joden mochten niet telefoneren, mogen de bioscoop niet in, maar ze was brutaal genoeg om met jongens te flirten, brutaal genoeg om ze door iemand de film in te laten sluipen, en ze maakt grappen – waarvan sommige haar fragiele vriendin als wreed heeft ervaren. Nadien zien we ook dat Anne een natuurlijke kracht was die het beste probeerde te maken van een gruwelijke situatie. De film is te zien op Netflix.
