Inglourious Basterds (2009) **** 4K UHD review

Als Quentin Tarantino een film maakt dan weet je meteen dat je iets ongewoons zal aantreffen. Net zoals elke filmgeek is de regisseur ook verzot op filmgenres en met deze nazi-film vond hij het een uitstekend idee om er een western van te maken. En enkel Tarantino komt hier ook mee weg. De muziek, de kadrages, de opbouw en sfeer van Inglourious Basterds (2009), alles klopt. Maar de film is meer dan een genrefilm die blijft steken op het niveau van hommage of parodie. Er wordt niet alleen voortreffelijk geacteerd door Mélanie Laurent en Christoph Waltz, maar door de voltallige cast, die ook voldoende ruimte krijgen om hun personages een gezicht te geven. De originaliteit, de kwaliteit van de dialogen en de set-up van elke scène zijn buitengewoon fascinerend. Misschien had hij hier en daar de sequenties naar het einde wat mogen inkorten, maar het blijft toch één van de betere Tarantino films.

Korte inhoud: In het door Duitsers bezette Frankrijk is Shosanna Dreyfus (Mélanie Laurent) getuige van de brute moord op haar familie, onder leiding van nazi-kolonel Hans Landa (Christoph Waltz). Ze weet maar net te ontsnappen en vlucht naar Parijs, waar ze een nieuwe identiteit aanneemt en een filmtheater gaat runnen. Ondertussen, ergens anders in Frankrijk, neemt een joodse groep soldaten, onder leiding van Lt. Aldo Raine (Brad Pitt) wraak op de nazi’s. De groep die bij de vijand bekend staat als ‘The Basterds’, zaait angst door de nazi’s op brute wijze te vermoorden. Met de hulp van de Duitse actrice Bridget von Hammersmark (Diane Kruger) ondernemen ze een missie om de leiders van het Derde Rijk uit te schakelen bij een Duitse filmpremière in het filmtheater van Shosanna Dreyfus, waar ook Shosanna zelf haar kans schoon ziet om wraak te nemen…

Een bekende uitspraak van Tarantino is: “Ik vind dat je rustig mag stelen als de film er beter van wordt. Als je betrapt wordt, kun je altijd nog zeggen dat het om een hommage gaat”. En daar heb je het. De titel The Inglorious Bastards (1978) van Enzo G. Castellari werd dan ook een klein beetje gewijzigd maar er is een duidelijke verwijzing, alsook naar de beruchte klassieker The Dirty Dozen (1967), een mijlpaal in het actie-oorlogsgenre. Maar Tarantino maakt hier toch wel een hoogst persoonlijke prent van en verliest geen seconde vertelstijl.

Niet alleen het acteerwerk van de acteurs maar ook het camerawerk van Robert Richardson is uitmuntend. Tarantino heeft zijn reputatie als regisseur van eigenzinnige cinema hiermee weer eens bevestigd. Zwarte humor en veel vette knipogen, het is allemaal heerlijk om te volgen. Voor een film over de 2de WO blijven de explosies en de adrenaline-sequenties tot een minimum beperkt. Hoewel de scalpen met de regelmaat van de klok worden gesneden en de baseball-knuppel soms als terreurwapen wordt ingezet blijft het allemaal binnen de perken, ook al is het af en toe even schrikken. De kolderieke opzet staat echter voorop. De soundtrack wordt aangeleverd door niemand minder dan western-componist Ennio Morricone en levert een opmerkelijke bijdrage, ook hier ee paar verwijzingen naar de muziek van diens spaghettiwesterns.

© Universal Pictures Benelux

Kortom, Inglourious Basterds is een uitstekende film, en had nog stukken beter geweest mocht hier en daar de scenes wat korter geknipt zijn. Maar uiteindelijk verveelt de film nauwelijks en dat voor een prent van 153 minuten, wat op zich ook al een prestatie is. De dialogen komen op de voorgrond en de krankzinnige plot werd geregisseerd door een volwassen iemand die verzot is op cinema. Daar waar het zwakke Death Proof (2007) eerder een ontdekking was naar de ‘exploitation film’ is Inglourious Basterds eerder een traditionele film, met een eigen wereld waarin mensen een specifiek taalgebruik hebben en waar de taal een essentieel element vormt in de film. Een taal kennen kan deuren opnemen, en wie de taal niet meester is kan tijdens de oorlog in gevaar komen. Er zit ook heel wat name-dropping in de film met Duitste cineast maar dat zit geheel binnen de sfeer van de film en komt in geen geval opschepperig over. De film bevestigt voor mij de terugkeer van een meester die hier bewijst dat hij ook meer is dan een regisseur van gestileerde en gewelddadige actie thrillers.

Op de Blu-ray die op 20 oktober 2021 uitkomt vinden jullie heel wat making-off filmpjes, de volledige en hilarische propagandafilm met soldaat Zoller (Daniel Brühl); alsook alternatieve en geknipte scènes. Jawel, u hoort het goed, de film kon nog langer zijn…véél langer.