Mortal Kombat (2021) **½ 4k UHD recensie

Een paar maand geleden stond hier nog een artikel van Natalie over de vaak bedenkelijke kwaliteit van game-adaptaties of recent bekende beginnend langspeelfilm regisseur maar ervaren video-game-pub-regisseur Simon McQuoid in een interview dat hij enerzijds wel onder de indruk was van de vraag van Greg Russo om zijn Mortal Kombat (2021) script te verfilmen, maar dat hij achteraf wel zijn bedenkingen had om zijn filmcarrière nu te beginnen met een genre met een bedenkelijke reputatie: de game-adaptaties. Na het zien van de film heb ik ook het gevoel dat het misschien niet de beste keuze was voor zijn carrière, maar we zullen zien.

McQuoid zocht naar een manier om deze adaptatie uit het slijk van de voorgaande films te halen en na een brainstormsessie met New Line Cinema kwam hij al meteen tot de conclusie dat de enige manier om echt af te wijken was om er een harde Rated-R film van te maken. Vermoedelijk dachten ze dat tieners eigenlijk geen Mortal Kombat spelen maar dat het voornamelijk 30-plussers waren. Anderzijds zijn er geen 20 opties om dit te verfilmen. Je kan er in ieder geval geen drama van maken, want de personages zijn kartonnen borden, of je moet afstand nemen van wat de fans willen zien en iets compleet nieuw schrijven. Dit tot op een zeker punt waarbij je het niet meet ‘Mortal Kombat’ kan noemen.

Korte inhoud: Cole Young (Lewis Tan), een uitgerangeerde MMA-vechter, raakt betrokken bij de decennialange bovennatuurlijke oorlog tussen twee lang geleden overleden ninja-clans. Young raakt vervolgens met verschillende anderen verwikkeld in een vechttoernooi dat georganiseerd wordt door Raiden. Onder hen bevinden zich onder andere Jax (Mehcad Brooks) en Sonya Blade (Jessica McNamee), die een vreemde band met Young delen in de vorm van mysterieuze moedervlekken.

Tijdens zijn dagen als pub-regisseur voor games hadden zijn projecten een filmische flair. Het filmpje dat hem op de kaart zette, is de advertentie uit 2011 voor de Beste Personages van PlayStation. William Morris Endeavor (WME) merkte zijn talent op en schuifde hem meteen een contract voor. Pas toen hij in 2016 viraal ging met een Duracell-advertentie, zag Mortal Kombat-producer Todd Garner zijn talent en kwaliteit van werk.

Het was een beloftevolle filmproductie maar gaandeweg maakte het te veel voor de hand liggende fouten. Maar allereerst de pluspunten: Joe Taslim paste geweldig als Bi Han, en Hiroyuki Sanada was mogelijk de beste casting die ze voor Hanzo Hasashi hadden kunnen maken. Als Aziatisch-Amerikaan was het ook zeer aangenaam om te zien hoe een film Aziatische culturen serieus neemt en de wereld bewijst dat een Chinees en een Japans acteur perfect samen in een scène kunnen staan ​​en niets begrijpen wat ze tegen elkaar zeggen. Chin Han en Tadanobu Asona zijn ook geslaagde casting-keuzes om Cary-Hiroyuki Tagawa en Christopher Lambert te vervangen als respectievelijk Shang Tsung en Raiden, hoewel ik denk dat ze het slachtoffer worden van een zwak script en wankele regie.

Een ander pluspunt waren de visuele effecten. En dat heb je wel nodig bij een dergelijke film. Maar de grootste teleurstelling was het script. Het was duidelijk dat de schrijvers eigenlijk geen goed idee hadden welke richting ze met de karakters moesten uitgaan. Naar mijn mening dwaalden ze te ver af van het initiële verhaal en hadden ze geen echt idee hoe ze dit gegeven meer gewicht moesten geven. Er is veel fan-service die volledig onnodig was en over het algemeen de kijker moest afleiden van de gebrekkige plot en de zwakke karakterbogen. Zo is het personage van Kung Lao opgezet als een soort Captain America-figuur die binnenkomt en de groep moet leiden en dat dan gewoon niet doet. Hoewel de film het materiaal respecteert, schendt het volledig het verhaal en de continuïteit van de eigenlijke MK-verhaallijn.

© Warner Home Entertainment

De karakters van Shang Tsung en Raiden krijgen zowaar de slechtste en meest cheesy dialogen te verteren dat je spontaan plaatsvervangende schaamte krijgt. Het ontbreken van deze noodzakelijke personages als mentor en schurk zorgt voor een bizar verhaal en een film die begint als een heldenreis en eindigt zonder echt te weten wat het is. Ten slotte is Cole Young, gespeeld door Lewis Tan, een personage dat dienst doet als stand-in van het publiek. Dit werd duidelijk gedaan om tegemoet te komen aan een publiek dat niet vertrouwd is met de MK-franchise. Maar aangezien de meerderheid van het publiek dat naar deze film ging kijken duidelijk MK-spelers en fans waren, was dit niet alleen een slechte beslissing, maar ook compleet overbodig. Een film met zoveel fanservice als deze wist duidelijk wie het wilde aantrekken. Maar het wilde blijkbaar iedereen plezieren en dat was echt wel een foute keuze. De manier waarop ze Cole ook in de derde akte gebruiken, lijkt ook volledig uit het karakter te zijn, aangezien, zoals eerder vermeld, het schrijven een ernstig gebrek aan verhaalmomentum en karakteropbouw had.

Dit is geen film die je aan het denken zet, of ons iets leert van de filosofie van de vechtkunst. Deze film is flitsend en snel maar geeft geenszins enige betekenis aan zichzelf of zijn personages. Het is geen ontroerend kunstwerk of zelfs maar een op afstand interessante benadering van de reis van een held, maar het is een leuk tussendoortje, die je geen tee keer wil zien. Ik ken de game, maar ben geen die-hard MK gamer en dan nog vond ik het te ver verwijderd van wat de franchise had kunnen zijn. De echte fans zullen misschien wel plezier hebben aan de extraatjes op de Blu-ray, zoals daar zijn: deleted scenes, making off filmpjes en featurettes over de personages en de saga. Mortal Kombat is vanaf 19 juli 2021 beschikbaar op 4K UHD, Blu-ray en DVD.