Possessor (2020) **** recensie

Het moet niet eenvoudig zijn om in de voetsporen van papa David Cronenberg te lopen – of net wel – maar de trailer van Brandon Cronenberg tweede langspeelfilm Possessor (2020) is niet alleen creepy maar ook zeer intrigerend. De film heeft hij niet enkel geregisseerd maar ook geschreven. De tagline van de film luidt: No Body is Safe. En het is tot nu toe de beste film die ik via het BIFFF te zien kreeg.

Korte inhoud: Tasya Vos (Andrea Riseborough) is een agente werkzaam voor een geheime organisatie die zich bezighoudt met de technologie rond hersenimplantaten. Het doel is de lichamen van personen over te nemen en hen te dwingen te moorden, dit op verzoek van rijke klanten. Tijdens een routineklus loopt het mis: Tasya komt vast te zitten in het hoofd van Colin (Christopher Abbott), een man die over dezelfde grote honger naar geweld lijkt te beschikken als zijzelf. Deze ervaringen veroorzaakten een radicale verandering bij haar en de jonge vrouw begint geleidelijk de controle te verliezen en dreigt haar identiteit te worden gewist.

Acht jaar na de release van zijn eerste speelfilm Antiviral (2012) – die de prijs voor beste debuutfilm won in Toronto won – keerde Brandon terug met deze techno-thriller die wel iets weg heeft van Inception (2010), maar dan met een horror twist. Technologie, lichaamsaanpassingen en gruwel; alles wijst erop dat Brandon Cronenberg de erfenis van zijn vader goed in stand houdt. En met Elon Musk die volop bezig is met het ontwikkelen van implantaten voor het brein die communicatie tussen mensen drastisch zal hertekenen zou deze film binnenkort wel eens een nieuwe realiteit kunnen worden.

Wat deze prent zo bijzonder maakt – los van zijn geniaal concept – is de ingetogenheid waarin alles zich ontrolt, om dan te ontaarden in bloederige brutaliteit en psychedelische beelden waarin het bewustzijn van twee mensen met elkaar geconfronteerd worden. Ook de cameravoering van Karim Hussain is bijzonder minimalistisch en naast de felle rode en blauwe uitspattingen is er zo goed als geen kleur in de film. Maar deze strakke steriliteit maakt het geheel des te klinischer en vreemd genoeg ook meer aangrijpend wanneer er dan een mes door een lichaam wordt getrokken. De plot is niet zo ingewikkeld als Inception maar het wordt complexer gemaakt door het gegeven dat de gastheer tot zelfmoord moet gedwongen worden zodat een transitie geslaagd kan zijn. Dat net op dit punt een probleem zou ontstaan was te denken. Maar de manier waarop is wel briljant en vreselijk tezelfdertijd.

In de cast zien we Jennifer Jason Leigh, Sean Bean en Tuppence Middleton. Een interessante cast van bijzonder talentvolle acteurs. Het is een opluchting om dergelijke films te zien opduiken te midden van een periode waarin filmmakers niet al teveel risico’s durven nemen en volop kiezen voor sequels of 13 in een dozijn genrefilms. Deze film lijkt gemaakt met een minimum aan filmbudget maar het resultaat is veel beter dan heel wat +60 miljoen dollar producties.

© Rhombus / Rook Films LTD. All Rights Reserved.

Brandon heeft zijn film voorgesteld op het Sundance Film Festival op de vooravond van de pandemie en keek uit naar een internationale release, wat hij ondertussen heeft gekregen via een resem independent distributeurs. Het Belgische publiek zal de film binnenkort kunnen zien op Blu-ray of nu op de online site van het BIFFF. De film hebben we gezien via het BIFFF op 14 april 2021.